Op deze blog schrijf ik allerlei stukjes uit mijn jeugd, gezin en andere zaken, die mij op dat moment bezig hielden.
Op mijn tweede blog heb ik mijn creativiteit los gelaten. Was het eerst borduren en breien, nu is het bijna alleen nog maar haken wat me heerlijk van de straat houdt.
Avalon`s creablog: http://avalon022.blogspot.com/

Vanaf 2005 hou ik een digidagboek bij. Ik heb hierin over vanalles geschreven. Soms schrijf ik drie stukjes in een week en soms duurt het maanden voordat ik weer inspiratie krijg om iets op te schrijven. Dat kan dus vanalles zijn, heel persoonlijke dingen, wanneer ik niet lekker in mijn vel zit, herinneringen uit mijn jeugd en de tijd dat we met onze kinderen als gezinnetje samenwoonden, vakantie- of dagtripverhaaltjes, maar ook gekke, droevige of gewoon dagelijkse dingen die ik om mij heen registreer en waarover ik het leuk vind iets te schrijven. Alle verhaaltjes staan sowieso in pdf formaat ergens prive op laptop of externe schijf, maar ik heb besloten om zo langzamerhand alle verhaaltjes alsnog te publiceren op deze blog. Veel leesplezier.

Ps-1. Al bladerend door de onderwerpen zie ik nu [1-8-2013] dat het een rommeltje is geworden met de lettertypes en grootte van letters. Hoe dat komt weet ik niet. Wel weet ik dat ik ze zo niet gepost heb. Nu [26-2-2021] is het nog steeds niet veel beter. Het is jammer, dat ik niet meer grip heb op de lay-out van de stukjes. Maar goed, ik heb me helaas te houden aan de beperkte mogelijkheden. Het zij het zo, maar een rommeltje blijft het.

Ps-2. De bovenstaande foto is door mij genomen in een goddelijk rustige omgeving in de buurt van Säffle [Midden Zweden] in juni 2012.

dinsdag 13 maart 2012

Een boek binnenlopen



Geschreven: 13 maart 2012
Dagtekening: zomer 1997 en 2000

Bijgevoegd plaatje is een tekening uit het boekje "The story of Jemina Puddleduck" van Beatrix Potter. Zo op het eerste gezicht was
 het, ook voor mij, één van haar vele tekeningen, maar toen ik hem zag maakte mijn hart een klein sprongetje. Dat was bekend!. Ik had daar in die nis zitten eten, toen we wij terug kwamen van ons bezoek aan haar woonhuis in Near Sawrey. De "Tower Bank Arms" is nog steeds een echte pub, vol met meubilair, zodat je je er in duidelijk hollands gezegd, je kont niet kon keren. Maar gelukkig konden we er, zoals in elke echte pub goed eten en tot mijn grote genoegen, waren er in het erkertje nog twee plekjes vrij. Het was een dag vol verbazingen.

We waren net op bezoek geweest in het woonhuis van Beatrix Potter genaamd "Hill Top" in Near Sawrey, wat vlak bij de Tower Bank Arms gelegen is. Ook daar liep ik in veel tekeningen van haar. Het werd in het huis ook duidelijk aangegeven. De tekeningen, die het betrof hingen aan de muur en zo werd ik geconfronteerd met de treffende gelijkenis.

Duidelijk blijkt dat Beatrix Potter de verhalen in haar direkte omgeving liet spelen en de locaties in de tekeningen waren zelfs na al die jaren duidelijk te herkennen. De tuin stond vol met bloemen en groente en mede door de stralende zomerdag bracht het me in een decor en sfeer die ook in haar verhalen terug te vinden is. Met een beetje fantasie kon ik Peter Rabbit, Benjamin Bunny, Jemina Puddleduck, Tom Kitten en de vele anderen tussen de planten hun avonturen zien beleven. Het deed me allemaal wel wat en lopende in het huis en de tuin begreep ik goed, waar ze de inspiratie voor haar mooie verhalen vandaan haalde. Jammergenoeg mocht ik in huis niet fotograferen, en moet ik dat gedeelte van het bezoek helemaal uit mijn herinnering schrijven.
Toch is het niet de enige keer dat ik in een boek gelopen heb, want 4 jaar later kwam ik in Bodmin Moor. Mijn medereizigers waren niet erg willig, maar ik hield voet bij stuk en wilde een bezoek brengen aan de Jamaica Inn, de herberg waar Daphne Du Maurier haar gelijknamige beroemde boek heeft laten spelen. De situatie was heel anders. Het was koud en nat en er was geen mens te bekennen. Wel stond er, net als in de roman, een snijdende koude wind, die over de heidevelden joeg. Eenmaal in de herberg, hebben we koffie gedronken en ik heb door de gelagkamer rondgelopen, om te proberen iets van de sfeer in mij op te nemen. Het lukte tendele. Er is een "Daphne Du Maurier room" en een "Smuggler's Bar" maar het enige waar ik nog een beetje het verhaalgevoel terugvond was bij de plaquette "On this spot Joss Merlyn was murdered". Dat klopte wel want het was altijd herrie tussen de smokkelaars. Toen ik daar stond had ik geen idee wie de beste man was, want het was al een hele tijd geleden dat ik het boek gelezen had, maar het zou ongetwijfeld één van de hoofdpersonen in het boek zijn. Dat zou ik later wel eens uitzoeken.

Het was een kort bezoekje en niet zo spectaculair als de ervaringen in het Lake Distrikt, maar ik vond het meer dan de moeite waard. Voor de tweede keer liep ik binnen in een boek en dat kan me niet vaak genoeg gebeuren.