Vrijdag de 13e

Ik had al tegen dochter Suzanne gezegd, ik ga door tot het gaatje. Nou dat gaatje komt nu dus denk ik aardig dichtbij. Het wordt nu toch echt een sport om het met mijn laptop van 6,5 jaar oud en Windows Vista het zo lang mogelijk uit te houden.

Niet bewust van komende problemen kwam ik thuis, zette de laptop aan en ging boodschappen opruimen. Dat opstarten lang kan duren was ik al aan gewend. Na 10 minuten constateer ik een zwart scherm met een witte pijl. [de muis]. Na nog eens 5 minuten; geen verandering. O jee, het einde??

2e poging: Startknop ingedruk en herstart.
Na 5 minuten verschijnt er een noodscherm waarin staat dat ik de beveilingsinstellingen moet aanpassen en dat ik internet wel kan vergeten. Dus heb ik de beveiligingsinstellingen omgezet naar een extern programma wat ikzelf beheer en de internetknop zijn nek omgedraaid.

3e poging: Er verschijnt een gedeelte van mijn bureaubladinstellingen. Kan wel vanalles doen maar internet werkt uiteraard niet. Bij het aanzetten van de internetverbinding gaat hij mijn wifi niet zoeken. Dus weer een herstart.

4e poging: Gewoon opgestart. Niets aan de hand, alles is weer normaal. Hahahaha schiet mij maar lek, snap er niets van. Maar ja een ding ging dus niet door. Lekker even rustig broodje eten, onder het genot van een filmpje. 

Geschreven en gepost op facebook: 13 december 2013.

Het natte avontuur van Frau Antje

Toen ik begon met Frau Antje te haken had haar lieve koppie het gewonnen van mijn aversie tegen het haken van amigurumi. Ik vind het helemaal geen leuke bezigheid want vasten haken schiet niet op en verder zijn die kleine onderdelen met teveel gepriegel. Maar okee, ze had dus gewonnen en ik startte met volle moed aan het poppetje. Zo te zien had ik genoeg katoen in de juiste kleuren en het rokje en lijfje waren in no time klaar. Toen liep ik vast, want ik had een rekenfout gemaakt met de beschikbare katoen voor het hoofdje. Oeps, stom!

Daar ik de volgende dag met dochter Ingrid wat spullen zou gaan wegbrengen, wachtte ik met verder gaan om haar te vragen of zij nog die "hoofd"-kleur had. Teven hoopte ik dat zij een paar 8 mm-veiligheidsoogjes zou hebben, die ik ook niet had. Om een lang verhaal kort te maken; de volgende dag nam ik alles mee, de oogjes had ze voor me, het katoen helaas niet. Dat werd dus winkelen na het weekend. Nadat we onze wegbrengroute gereden hadden kwamen we tegen half zes terug in Grootebroek. Het was al heel donker en Ingrid wilde bij de Dekamarkt worden afgezet, zodat zij nog wat boodschappen kon halen. Zo gezegd, zo gedaan, Ingrid stapte uit, haalde haar spullen van de achterbank en liep naar de supermarkt. Thuisgekomen haalde ik de auto leeg. Maar waar was toch dat tasje met mijn haakwerk gebleven, het lag op de achterbank dat had ik een paar uur geleden nog gezien. Toen ik, mopperend op de duisternis, een zaklamp wilde gaan halen, begon het tot me door te dringen dat er eigenlijk maar één ding gebeurd kon zijn. Ingrid had waarschijnlijk met haar jas ook Frau Antje uit de auto getrokken. In plaats van een zaklamp greep ik mijn mobiel. Ze reageerde super en liep zo snel mogelijk naar de plek waar het gebeurd zou zijn. En pffff, ja hoor, weliswaar half in een plas, lag mijn handwerktasje met frau Antje. Toen Ingrid belde had ik meteen wel weer rechtsomkeer willen maken om de spullen zelf te zien, maar gezond verstand weerhield me er toch maar van.

Ingrid bekeek de boel en haar conclusie was dat ik enorme mazzel had gehad. Antje was n ogal nat en haar halve koppie was vies, ook een blauwe bolletje was vies en een rode bolletje doorweekt, maar verder viel het allemaal wel mee. En dan te weten dat er ook twee lichtgele en één witte bol in dat tasje zaten. Die waren gelukkig nog helemaal schoon. Frau Antje kwam er met een nachtje logeren op Ingrid`s verwarming en een totaal nieuw koppie dus heel goed af. Zelfs de vieze katoentjes heb ik in een sopje weer helemaal schoon gekregen. 

Nu is ze klaar. Kaas onder haar arm en aan niets kan je zien, dat ze drie dagen geleden een duik heeft genomen in een Grootebroekse plas.