Op deze blog schrijf ik allerlei stukjes uit mijn jeugd, gezin en andere zaken, die mij op dat moment bezig hielden.
Op mijn tweede blog heb ik mijn creativiteit los gelaten. Was het eerst borduren en breien, nu is het bijna alleen nog maar haken wat me heerlijk van de straat houdt.
Avalon`s creablog: http://avalon022.blogspot.com/

Vanaf 2005 hou ik een digidagboek bij. Ik heb hierin over vanalles geschreven. Soms schrijf ik drie stukjes in een week en soms duurt het maanden voordat ik weer inspiratie krijg om iets op te schrijven. Dat kan dus vanalles zijn, heel persoonlijke dingen, wanneer ik niet lekker in mijn vel zit, herinneringen uit mijn jeugd en de tijd dat we met onze kinderen als gezinnetje samenwoonden, vakantie- of dagtripverhaaltjes, maar ook gekke, droevige of gewoon dagelijkse dingen die ik om mij heen registreer en waarover ik het leuk vind iets te schrijven. Alle verhaaltjes staan sowieso in pdf formaat ergens prive op laptop of externe schijf, maar ik heb besloten om zo langzamerhand alle verhaaltjes alsnog te publiceren op deze blog. Veel leesplezier.

Ps-1. Al bladerend door de onderwerpen zie ik nu [1-8-2013] dat het een rommeltje is geworden met de lettertypes en grootte van letters. Hoe dat komt weet ik niet. Wel weet ik dat ik ze zo niet gepost heb. Nu [26-2-2021] is het nog steeds niet veel beter. Het is jammer, dat ik niet meer grip heb op de lay-out van de stukjes. Maar goed, ik heb me helaas te houden aan de beperkte mogelijkheden. Het zij het zo, maar een rommeltje blijft het.

Ps-2. De bovenstaande foto is door mij genomen in een goddelijk rustige omgeving in de buurt van Säffle [Midden Zweden] in juni 2012.

dinsdag 21 januari 2014

Prutsen met de hd-recorder

Na vanmorgen half 10 heb ik geen facebook of haken meer gezien. De harddisk recorder hield me de hele dag bezig. Twee programma`s die ik had opgenomen wilde ik naar de computer hebben, maar dat was niet eenvoudig. Die hd-recorder is nog uit het tijdperk dat de usb nog in zijn kinderschoenen stond,  lijkt het wel, want die gekke aansluiting heeft een éénrichting verkeer en natuurlijk de verkeerde kant op. Dus niet even een stickie inpluggen en kopieren, neeeee, de enige manier om iets op de computer te krijgen is inbranden. Waarna je het schijfje handmatig van het ene naar het andere apparaat transporteert. Jaja, je moet het een mens niet te gemakkelijk maken om iets te kopieren, want je zou de copyrights eens schenden!!!!

Na vier schijfjes te hebben verknald, want hij accepteerde alleen nieuwe Rweetjes [die ik niet in voorraad had] is het gelukt en staan beide programma`s op schijf. Helaas is één ding niet gelukt. Bij het afspelen ondekte ik dat de beeldverhouding op onverklaarbare wijze ineens is omgevormd. naar een plaatje van een ouderwetse tv uit de jaren 70, met hele lange, uitgerekte mensen en zwarte balken aan de beide zijkanten. Is dat een anti-kopieertruc van de BBC? Wie zal het zeggen, want het stukje opname voor en na het programma is normaal. Gelukkig heb ik een goede speler op de computer, die deze idiote beeldverhouding met één muisklik moeiteloos omzet naar 16:9. Het kostte allemaal moeite en tijd, maar dan heb je ook wat. Nog acht weken sparen en dan is de serie compleet. Kan ik in mijn eigen tijd genieten van Jenny Lee en de andere vroedvrouwen van Nonnatus House, die in 50er jaren zoveel kinderen ter wereld brachten in het hartje van East London. Een schitterende serie gemaakt naar het gelijknamige boek van Jennifer Worth, waarin zij haar eigen ervaringen en herinneringen uit die tijd heeft beschreven.



Na het plaatsen op facebook kreeg ik prompt reaktie van dochter Suzanne. "Waarom ik toch zo moeilijk deed en waarom ik geen geduld had om op haar te wachten. Om er nog een schepje bovenop te doen besloot ze met de zin, dat geduld toch echt een schone zaak is. Hahaha, ja natuurlijk had ze gelijk maar toch wilde ik niet wachten, want er speelde meer mee. Toen de programma`s eenmaal op de harddisk stonden, waren ze binnen mijn bereik en bij het downloaden moest ik altijd nog maar afwachten of de bestanden ooit aangeboden zouden worden. Verder vond dat enkele exemplaar op de harddisk een risico, want het zou beslist de eerste keer niet zijn dat ik het per ongeluk een programma zou wissen. Ik ken mezelf. Vandaar!