Op deze blog schrijf ik allerlei stukjes uit mijn jeugd, gezin en andere zaken, die mij op dat moment bezig hielden.
Op mijn tweede blog heb ik mijn creativiteit los gelaten. Was het eerst borduren en breien, nu is het bijna alleen nog maar haken wat me heerlijk van de straat houdt.
Avalon`s creablog: http://avalon022.blogspot.com/

Vanaf 2005 hou ik een digidagboek bij. Ik heb hierin over vanalles geschreven. Soms schrijf ik drie stukjes in een week en soms duurt het maanden voordat ik weer inspiratie krijg om iets op te schrijven. Dat kan dus vanalles zijn, heel persoonlijke dingen, wanneer ik niet lekker in mijn vel zit, herinneringen uit mijn jeugd en de tijd dat we met onze kinderen als gezinnetje samenwoonden, vakantie- of dagtripverhaaltjes, maar ook gekke, droevige of gewoon dagelijkse dingen die ik om mij heen registreer en waarover ik het leuk vind iets te schrijven. Alle verhaaltjes staan sowieso in pdf formaat ergens prive op laptop of externe schijf, maar ik heb besloten om zo langzamerhand alle verhaaltjes alsnog te publiceren op deze blog. Veel leesplezier.

Ps-1. Al bladerend door de onderwerpen zie ik nu [1-8-2013] dat het een rommeltje is geworden met de lettertypes en grootte van letters. Hoe dat komt weet ik niet. Wel weet ik dat ik ze zo niet gepost heb. Nu [26-2-2021] is het nog steeds niet veel beter. Het is jammer, dat ik niet meer grip heb op de lay-out van de stukjes. Maar goed, ik heb me helaas te houden aan de beperkte mogelijkheden. Het zij het zo, maar een rommeltje blijft het.

Ps-2. De bovenstaande foto is door mij genomen in een goddelijk rustige omgeving in de buurt van Säffle [Midden Zweden] in juni 2012.

woensdag 28 mei 2014

Puzzelen


21 april 2014

Met vlagen raak ik ineens weer helemaal verslaafd aan legpuzzels. Heerlijk werk is dat. Sinds internet bestaat is er een prima manier om heerlijk te puzzelen, zonder dat je meteen met een heleboel grote platen blijft zitten, waar je eigenlijk geen raad mee weet. Terug in de doos?, Kan, maar ja, dan stapelen de dozen zich op, of plakken en ophangen?, dan zijn na een tijdje de muren vol.

Via online puzzelen kan ik tegenwoordig net zoveel puzzeltjes maken als ik wil, want opslaan is er [gelukkig] niet bij. Op het moment ben ik weer helemaal verslingerd aan de puzzeltjes van Teije en Lies [http://www.liessmit.nl/], die hun vakantiefoto`s als puzzeltjes hebben verwerkt. Dat is leuk, maar er is een tweede reden, dat juist deze puzzeltjes bij mij zo populair zijn. Teije en Lies hebben heel veel gereisd, en aan het aantal foto`s per land is te zien dat Engeland, Schotland, Ierland en Scandinavie heel veel is bezocht. Dat is extra leuk, want dat geeft mij behalve lekker puzzelen ook heel veel reisherinneringen uit onze favoriete landen.


Toch blijft er voor mij nog een klusje over. Een puzzel van 1000 stukjes staat al jaren te wachten om te worden gemaakt. Een echte dit keer, in een zo heerlijk naar karton ruikende doos. Toen ik in het bakkerijmuseum in Medemblik deze puzzel zag, kon ik het niet laten om hem te kopen, want er is een groot verschil met de puzzels van weleer. De puzzel zit niet in zo`n kolosale bekende kartonnen doos, maar in een 13x13x5 cm minidoosje. Het eindresultaat zal een A3 formaat plaatje geven. Klein?, De afbeelding niet echt, maar met 1000 stukjes op zo`n oppervlakte, ja, superklein en nog in zwart-wit ook, want het is een oude afbeelding van een bakker [hoe kan het ook anders], die met een bakkerskar, ergens in Westfriesland vereeuwigd is. Snap je nou dat ik echt wel even moet slikken voordat ik daar aan begin.

18 mei 2014

Ik schreef vandaag op facebook:
"Nu ben ik het zat. Dit is me nog nooit overkomen en ik heb al heel wat puzzels in elkaar gelegd. Na een week schuiven eruithalen, er weer inleggen en weer blijven steken op een paar stukjes hou ik er mee op. Het ene stukje past op vier plekken en het andere stukje past nergens. En van wat er wel past ben je niet zeker. #nietleukmeer " 



28 mei 2014

Hij [de puzzel] lag er maar te liggen. Midden op de tafel en ene keer dat ik er langs kwam, dacht ik "Wat zal ik doen" en de volgende keer pakte ik een stukje op en ging alsnog proberen om die verhipte puzzel in elkaar te leggen. Het lukte voor geen meter. Tot vanmiddag. Ik zat dik in de zenuwen tijdens Ingrid`s operatie. Het ziekenhuis belde maar niet en ik had het niet meer. Uiteindelijk lukte het me een beetje te kalmeren en ging weer met de puzzelstukjes aan de gang, met het idee dat dit toch echt de laatste keer zou zijn. Met een beetje grof geweld en wat onrechtmatigheden in de linkerbovenhoek is het er dan toch nog van gekomen. Hij is af!!!! En..... met Ingrid gaat het gelukkig ook goed.