Op deze blog schrijf ik allerlei stukjes uit mijn jeugd, gezin en andere zaken, die mij op dat moment bezig hielden.
Op mijn tweede blog heb ik mijn creativiteit los gelaten. Was het eerst borduren en breien, nu is het bijna alleen nog maar haken wat me heerlijk van de straat houdt.
Avalon`s creablog: http://avalon022.blogspot.com/

Vanaf 2005 hou ik een digidagboek bij. Ik heb hierin over vanalles geschreven. Soms schrijf ik drie stukjes in een week en soms duurt het maanden voordat ik weer inspiratie krijg om iets op te schrijven. Dat kan dus vanalles zijn, heel persoonlijke dingen, wanneer ik niet lekker in mijn vel zit, herinneringen uit mijn jeugd en de tijd dat we met onze kinderen als gezinnetje samenwoonden, vakantie- of dagtripverhaaltjes, maar ook gekke, droevige of gewoon dagelijkse dingen die ik om mij heen registreer en waarover ik het leuk vind iets te schrijven. Alle verhaaltjes staan sowieso in pdf formaat ergens prive op laptop of externe schijf, maar ik heb besloten om zo langzamerhand alle verhaaltjes alsnog te publiceren op deze blog. Veel leesplezier.

Ps-1. Al bladerend door de onderwerpen zie ik nu [1-8-2013] dat het een rommeltje is geworden met de lettertypes en grootte van letters. Hoe dat komt weet ik niet. Wel weet ik dat ik ze zo niet gepost heb. Nu [26-2-2021] is het nog steeds niet veel beter. Het is jammer, dat ik niet meer grip heb op de lay-out van de stukjes. Maar goed, ik heb me helaas te houden aan de beperkte mogelijkheden. Het zij het zo, maar een rommeltje blijft het.

Ps-2. De bovenstaande foto is door mij genomen in een goddelijk rustige omgeving in de buurt van Säffle [Midden Zweden] in juni 2012.

vrijdag 4 juli 2014

Een rollenspel

Dit schreef ik op fb:

Het is 4 juli, een warme zomerdag in Oppperdoes. Ik heb me in de schaduw bij de retirade verschansd, om mijn grote grannydeken met zijn zwarte naden in een beetje goed licht in elkaar te naaien. Lok 26 komt ratelend en steunend mijn gehoorscirkel binnenrijden en precies tussen het schaamschot en het retiradegebouwtje door zie het volgende tafereelte zich afspelen. Een bezwete conducteur neemt plaats tegenover twee jochies in de leeftijd tussen de zes en acht jaar . Hij heeft waarschijnlijk helemaal niet in de gaten dat de tram langs het perron staat en diep in mijn hart hoop ik dat hij gaat doen wat ik graag zou willen dat hij gaat doen. En ja hoor hij stelt me niet teleur. Hij neemt zijn bezwete pet van zijn hoofd en plaatst die op het hoofd van het jochie tegenover hem. Daarna geeft hem zijn kniptang en het kaartje wordt door de jongen professioneel voorzien van het gewenste gaatje. Na jongetje nr. één is zijn broertje aan de beurt. Ook hij wordt voorzien van pet en kniptang en doet zijn plicht. Als dit allemaal is gebeurd steekt de conducteur zijn hoofd (nog steeds zonder pet) buiten het raam en laat daarmee even zien dat het stoppen en het naderende vertrek van de tram niet helemaal aan hem voorbij is gegaan. Geweldig zo'n klein toneelstukje op een warme zomermiddag. 
Bedankt! Bert van Elswijk.