Weet je wat leuk is? Op zaterdagmorgen half elf de Mediamarkt Hoorn binnen lopen om je te gaan oriënteren voor de aankoop van een nieuwe laptop. Toen ik tussen de laptops of liever gezegd notebooks, want zo heten die dingen tegenwoordig, liep te kijken voelde ik me op mijn leeftijd en dan ook als nog vrouw zowat een buitenaards wezen. Ook het personeel had blijkbaar die opvatting, want binnen de kortste keren stond de eerste verkoopster al naast me met de vraag of ze me kon helpen. Op mijn antwoord dat het alleen maar even een oriënterend bezoekje was, liep ze weg, maar voordat ik de kans kreeg om verder te kijken stond nummer twee alweer klaar om mij te helpen. Nu moet gezegd, dat het op dat moment erg rustig was in de winkel, en niet zoals meestal, waarin een verkoper zowat een uitstervend ras is, waarnaar je stevig op zoek moet.
Wat was dit? Het kwam eerlijk en lief over, dat moet gezegd, maar het maakte me toch een beetje achterdochtig? Wat dachten zij? Winkeldief, loslopende alzheimerpatient, of alleen maar een zielig vrouwtje dat absoluut niet wist waar ze mee bezig was? Ronduit gezegd, voelde ik me niet helemaal lekker in mijn vel. Beide verkopers gingen weg met de opmerking, dat als ik een vraag had, ik hen maar moest roepen. En ja, uiteindelijk had ik een vraag en die heb ik ook aan de tweede verkoper gesteld. Ik wilde weten wat het verschil was tussen een Ultrabook en een "gewone" Notebook. Het antwoord kwam hakkelend en niet erg overtuigend, dat je een ultrabook wat gemakkelijker mee kon nemen dan een grote laptop. That was it!. Ik heb maar niet doorgevraagd en uiteindelijk ben ik kort daarop, niet veel wijzer geworden, weggegaan.
Conclusie: Het is helemaal niet zo slim om in zo`n winkel even rustig rond te kijken, want door het grote aanbod zie je door de bomen het bos niet meer. O, ja en mijn vraag? Een beetje googelen bracht me precies wat ik weten wilde. En oriënteren? Ach, daar heb ik dus sindsdien ook Google voor.
Geschreven en dagtekening: 21 maart 2015.
