Toen
we net thuis waren van een intensieve rit vanuit Heemskerk, Beverwijk
en Amsterdam en daar onder het genot van een mok koffie zaten na te
praten werd er bij ons aangeklopt. Voor de deur stond een man, met
een NUON legitimatiebewijs aan zijn jas, die, zonder de vraag of het
gelegen kwam, opmerkte dat wij volgens zijn gegevens vroeger klant
zijn geweest bij genoemd bedrijf. Met mijn gedachte heel ergens
anders, was het moeilijk over te schakelen, naar iets wat me helemaal
niet kon boeien, zei ik hem dat het klopte [het was minstens 15 jaar
geleden] maar dat ik geen zin had in een gesprek.
Helaas
ratelde hij maar door. Eerst met een aanbod, dat hij voor mij een
berekening kon maken, waardoor ik zeker weten een stuk goedkoper uit
zou zijn. Huh, weet hij dan wat we nu betalen? Op het tweede "Nee,
ik ben niet geinteresseerd", begon hij met een gratis tablet te
zwaaien. Toen was ik het zat en vroeg me af, hoe ik hier in
vredesnaam netjes af kon komen. Uiteindelijk heb ik rustig maar
gedecideerd voor zijn neus de deur dicht gedaan. Normaal niet mijn
manier van handelen, maar ja.......
Tot
zover het stukje dat ik vlak nadat het gebeurde op facebook plaatste.
Toch was ik er eigenlijk nog niet helemaal mee klaar. want de
irritatie die ik altijd ondervind is veel groter dan een ratelend
mannetje aan de deur. Tv reclame, colportage, advertenties en ga zo
maar door, zie ik allemaal als pogingen om mij over te halen om
dingen te kopen die ik voor 90% niet nodig heb. Ik wil die reclame nu
niet en nooit niet. Dat probeerde ik die NUON-jongen ook al duidelijk
te maken. Als ik wat nodig heb of iets wil kopen omdat ik het leuk
vind, ga IK op zoek en ga IK op informatie uit. Niet andersom. Maar
helaas hij ratelde maar door en luisterde niet.
Is
er dan helemaal niets positiefs te zeggen over al die ongevraagde
reclames? Natuurlijk wel. Zonder al die reclame, tv commercials en
advertenties, zouden kranten, tv, internet en misschien ook de
aangeprezen produkten veel duurder zijn. Dat realiseer ik me
terdege. Helaas!!
