Op deze blog schrijf ik allerlei stukjes uit mijn jeugd, gezin en andere zaken, die mij op dat moment bezig hielden.
Op mijn tweede blog heb ik mijn creativiteit los gelaten. Was het eerst borduren en breien, nu is het bijna alleen nog maar haken wat me heerlijk van de straat houdt.
Avalon`s creablog: http://avalon022.blogspot.com/

Vanaf 2005 hou ik een digidagboek bij. Ik heb hierin over vanalles geschreven. Soms schrijf ik drie stukjes in een week en soms duurt het maanden voordat ik weer inspiratie krijg om iets op te schrijven. Dat kan dus vanalles zijn, heel persoonlijke dingen, wanneer ik niet lekker in mijn vel zit, herinneringen uit mijn jeugd en de tijd dat we met onze kinderen als gezinnetje samenwoonden, vakantie- of dagtripverhaaltjes, maar ook gekke, droevige of gewoon dagelijkse dingen die ik om mij heen registreer en waarover ik het leuk vind iets te schrijven. Alle verhaaltjes staan sowieso in pdf formaat ergens prive op laptop of externe schijf, maar ik heb besloten om zo langzamerhand alle verhaaltjes alsnog te publiceren op deze blog. Veel leesplezier.

Ps-1. Al bladerend door de onderwerpen zie ik nu [1-8-2013] dat het een rommeltje is geworden met de lettertypes en grootte van letters. Hoe dat komt weet ik niet. Wel weet ik dat ik ze zo niet gepost heb. Nu [26-2-2021] is het nog steeds niet veel beter. Het is jammer, dat ik niet meer grip heb op de lay-out van de stukjes. Maar goed, ik heb me helaas te houden aan de beperkte mogelijkheden. Het zij het zo, maar een rommeltje blijft het.

Ps-2. De bovenstaande foto is door mij genomen in een goddelijk rustige omgeving in de buurt van Säffle [Midden Zweden] in juni 2012.

dinsdag 31 januari 2017

Baseler Fastnacht

Vannacht om vier uur is het weer gebeurd. In Basel is om die tijd, de befaamde Fastnacht met de Morgestraich geopend en ik moest er gisterenavond zo af en toe best aan wel even aan denken dat we een jaar geleden zelf op dat plein stonden op dat onzalige uur.Gek he, als je dat zelfs maar één keer hebt meegemaakt laat je dat niet meer los net als bij Tom en Lena trouwens die ik na vorig jaar nog beter ga begrijpen. Het was gisteren nogal paniek in Basel want er was 60 cm. sneeuw gevallen. Een recordaantal en zoals Roland al zei is het op die manier zelfs onmogelijk om op Langlaufskies de stad in te gaan. Alle openbaar vervoer lag plat en Graig en Maxine werden naar Lyon gestuurd omdat hun vliegtuig niet in Basel kon landen. Met de bus konden ze ook Basel niet bereiken en ze moesten ergens halverwege in een hotelletje overnachten. Ook Dieter en Gisela die op nog geen 100 km. van Basel wonen konden per auto Basel niet bereiken. Via Internet en de Basler Zeitung lees ik dat het tijdens de Morgestraich vannacht -2 gr. was en droog, en dat het door de sneeuw niet helemaal donker was. Of iedereen Basel nog op tijd heeft kunnen bereiken weet ik nu nog niet maar dat het een heel aparte Fastnacht zal worden staat nu al vast.

Hoe anders was het vorig jaar. Wij waren voorspoedig naar Basel gereden. Het was wel koud en het sneeuwde zo af ten toe maar daar was mee te leven. Ik zag wel een beetje op tegen de Morgestraich en het opstaan op dat vroege uur, maar het was in een woord geweldig. Daar sta je dan midden in de nacht op een fontijn waarover drie planken zijn neergelegd. Je moest goed uitkijken, want de fontijn liep gewoon door en als je je voeten een beetje fout neerzette liep het water in je schoenen. Maar toch een strategische plek, geannexeerd door Roland waardoor je, omdat je ruim een meter hoger stond, een een schitterend uitzicht hebt over het hele Marktplatz met zijn duizenden mensen. Precies om vier uur gaan alle lichten uit en begint de optocht. Een eindeloze stoet gemaskerde en verklede mensen met metershoge lampionnen en vooral piccolomuziek. Dat gaat je door merg en been, zo mooi is het.

De volgende dagen leef je in een roes. De cortège, de kinderoptocht en het hele gebeuren. Basel is drie dagen; verklede mensen, optochten en vooral muziek met als hoofdbestanddeel de tradionele piccolo. De hele binnenstad is vol met mensen die alleen of met een groepje verkleed en gemaskerd op een rustig tempo door de stad lopen en piccolo spelen. Opmerkelijk zijn de grote maskers met vaak grote neuzen die door de mensen worden gedragen. Dat is het super leuke van dit alles. Je bent niet alleen verkleed maar door deze maskers ben je ook nog eens totaal onherkenbaar. Een fijne manier om eens lekker uit je dak te gaan. Er wordt stevig gedronken, maar je zal niemand lallend over straat zien lopen en fout gaat het bijna nergens. 



Natuurlijk zouden wij het het zonder Ruth, Roland en de anderen heel anders ervaren hebben. Nu vierden we feest met de "locals". Want zeg nou zelf, welke buitenlander staat er `s nachts om vier uur op een fontijn tijdens de Morgestraich, welke buitenlander kan meelopen in een groepje piccolospelers en welke buitenlander kan `s morgens om zes uur de tradionele Baseler Mehlsuppe proeven? Het was fenominaal en daarvoor is elk bedankje te weinig. Heus, wie je ook hier in Holland vertelt dat je verkleed en met een "L"-plaat op je rug door Basel loopt, die verklaart je voor gek. Toch zou het gekker geweest zijn als je in je gewone kleding liep. Dat is dus eenvoudig niet uit te leggen. Evenals het feit, dat dit wel Fastnacht heet, maar het eigenlijk helemaal niet is. De vertaling van Fastnacht is carnaval, maar de vertaling van de Basler Fastnacht is anti-carnaval. Zo noemen ze het zelf ook.

Elk jaar wordt er een speciale badge uitgegeven, die gekoppeld is aan een financiele bijdrage. Ze bestaan in brons, zilver en goud. Wij hadden een bronzen en het was dat jaar wel een bijzondere want wat kon er beter opstaan dan een onvervalste Baseler Combino bij de deuren van de remise van de BVB.


Vandaar het mailtje naar Basel afgelopen zaterdag. Even eens wens van ons uit het verre Holland voor een "Scheeni Fastnacht! "


Geschreven: Opperdoes, 6 maart 2006
Dagtekening: 12 februari 2005 en 6 maart 2006