KLEURENDIA'S-1
Tot mijn schrik zie dat het is al weer 10 dagen geleden is dat ik iets op mijn space heb geschreven. Geen wonder want ik ben druk bezig geweest met mijn borduurpatronenfile, die als maar groter wordt. Het is 12 Gb geworden en hij moet nu toch echt niet groter worden. Voorlopig is het weer klaar en het staat allemaal netjes geordend op data-dvdtjes. De scanner kan even met pensioen, hoewel niet voor lang want er komt nog een megaklus aan. Ik moet nog zo`n 600 oude kleurdia`s inscannen. Dat scannen is het werk niet, maar er naderhand weer toonbare plaatjes van maken is een ander verhaal. Hieronder plaats ik twee foto`s om te laten zien wat ik bedoel.
De eerste dia [uit 1968] was alleen maar ingescand. Het
agfa blauw is het enige wat er stug is overgebleven na al die jaren.
Het tweede plaatje is dezelfde foto na behandeling met een
fotoprogramma. Dat begint er weer wat op te lijken, maar dat
wordt dus zo ongeveer 600x 5 minuten werk. Ach dat is
niet zo erg, het houdt je van de straat. Dus als je even niets van me
hoort komt het daardoor.
Geschreven: Opperdoes, 30 september 2005
Dagtekening: 30 september 2005
KLEURENDIA'S-2
Wat is dat een gek
gevoel. Dat is met recht iets van je af voelen glijden. Helemaal
klaar. Ik kan het op de bon nog nakijken dat ik een dag voor oudjaar
2003 de Canon scanner kocht bij Beerenpoot in Bovenkarspel. De vorige
scanner deed het nog wel maar hij kon geen dia's scannen en deed
moeilijk met de nieuwe Windows XP die ik kortgeleden op de computer
had laten installeren. Toen kon ik dus beginnen met het inscannen van
de duizenden dia's die wij boven op zolder trouw hadden bewaard. Die
winter ging snel voorbij, zoals ik ook al vermeldde in het stukje
over Februari en op een gegeven moment bleef ik steken want de zomer
kwam eraan. De leukste dia's waren intussen al gedigitaliseerd en de
druk was een beetje van de ketel. Toch bleef er iets knagen, want er
lag nog veel meer. Zin had ik er niet echt in, maar in december 2005,
na twee half gedwongen klussen om dia's in te scannen voor kennissen
vond ik het van de zotte dat ik wel voor anderen dia's zat te
digitaliseren, terwijl ik er ook nog zoveel had liggen, dus ben ik
niet echt enthousiast toch maar weer begonnen. Een stel grote
vakanties uit de jaren '60 zijn niet de meest interessante plaatjes
maar ze zomaar laten liggen kon ik ook niet. Uiteindelijk, toen
hiervan het einde in zicht bleek te komen, realiseerde ik me dat
mamma ook nog dozen vol vakantiedia's bij haar op zolder had staan.
Gelukkig was ik bij het grootste deel van die vakantie's niet
aanwezig geweest, maar een paar daarvan had ik ook meegemaakt. Toch
wel interessant om die ook even door te nemen, en ja hoor, dat
leverde best leuke plaatjes op die ik in geen jaren gezien had. De
interessante heb ik allemaal nog ingevoegd. Nu is de serie dus echt
helemaal compleet en heb ik alles gedaan. Een kleine berekening
levert mij zo ongeveer 4200 plaatjes op die anders bijna verloren
zouden zijn gegaan, want helemaal kleurecht blijken die dia's toch
niet te zijn. Sommige kleuren waren in de jaren een eigen leven gaan
leiden want er waren er nogal wat bij die intussen knal paars of
dieprood waren geworden. Dat brengt me eigenlijk op het meest
tijdrovende van de hele operatie. Niet het inscannen zelf, maar het
weer op kleur brengen en het schoonmaken met Paint Shop Pro. Gelukkig
kon ik de meesten herstellen. Als ik moet schatten heb ik er ongeveer
tien echt weg moeten gooien. Die waren hopeloos. De andere kon ik
redelijk tot heel goed terugbrengen naar de originele kleuren. Het
schoonmaken deed ik met de kloonpenseel. Dus eigenlijk domweg een
schoon stukje over de vlekken en vuil heenzetten. Dat klinkt simpel,
maar uiteraard moest dat onzichtbaar gebeuren en dat lukte niet
altijd meteen bij de eerste poging. Ook werd ik af en toe tureluurs
van het getuur naar vlekjes op het scherm. Gemiddeld ben ik wel een
10 minuten per dia bezig geweest ik ga maar niet uitrekenen hoeveel
tijd dat er in totaal in de hele klus heeft gezeten. Daar begin ik
niet aan, dan schrik ik me wezenloos.
Terwijl ik bezig was
heb ik mezelf afgevraagd of het allemaal wel de moeite waard was waar
ik allemaal aan het doen was. Ook mamma bracht dat onderwerp wel eens
ter sprake. Zij zit ook tegen dozen dia's aan te hikken en weet niet
wat ze moet doen; ongezien weggooien of gewoon laten staan met het
idee van je ziet maar wat je er mee doet als ik er niet meer ben. Dat
zijn haar eigen woorden hoor want zo cru zou ik het niet gezegd
hebben. Met de projector die plaatjes allemaal nog eens te gaan
kijken en uitsorteren is voor haar geen optie, want haar
gezichtsvermogen is daarvoor helaas te slecht. Evt. ook mamma's dia's
inscannen is ook geen echte oplossing want zelfs dan vraag ik me af
of ze het zou kunnen zien en trouwens daar heb ik ook de moed niet
voor want het zijn er nog eens duizenden. Voor mijzelf ligt het heel
anders. ik kan de dia's geprojecteerd nog uitstekend zien, maar toch
zou ik dat ook niet meer doen want, wat ik al zei, ze zijn teveel
verkleurd. Stomweg weggooien kon ik niet en zelfs nu ze digitaal
zijn, laat ik de dozen voorlopig nog in de kast staan. Het is een
document van een groot deel van je leven en ik hang er toch wel een
beetje aan. Daardoor was inscannen ondanks de enorme klus een mooie
tussenweg tussen weggooien en domweg in de kast laten staan. Ik heb
ze allemaal weer intensief gezien en ik kan ze nu weer op elk moment
van de dag als ik dat wil via de computer of tv bekijken. Ook voor
Karel met zijn beperkte gezichtsvermogen zijn er vele mogelijkheden.
Hij weet dat ze er nu digitaal zijn en als hij het zelf aangeeft zal
ik wel eens gaan denken hoe ik ze ook binnen zijn bereik kan brengen.
Het is allemaal een brokje nostalgie en heel persoonlijk, dat weet ik
maar ik hecht er veel waarde aan en vind het geweldig leuk.
Daarvoor heb ik al die
moeite met plezier gedaan.
Geschreven: Opperdoes, 28 maart 2006
Dagtekening: 30 december 2004 - 28 maart 2006
