Op deze blog schrijf ik allerlei stukjes uit mijn jeugd, gezin en andere zaken, die mij op dat moment bezig hielden.
Op mijn tweede blog heb ik mijn creativiteit los gelaten. Was het eerst borduren en breien, nu is het bijna alleen nog maar haken wat me heerlijk van de straat houdt.
Avalon`s creablog: http://avalon022.blogspot.com/

Vanaf 2005 hou ik een digidagboek bij. Ik heb hierin over vanalles geschreven. Soms schrijf ik drie stukjes in een week en soms duurt het maanden voordat ik weer inspiratie krijg om iets op te schrijven. Dat kan dus vanalles zijn, heel persoonlijke dingen, wanneer ik niet lekker in mijn vel zit, herinneringen uit mijn jeugd en de tijd dat we met onze kinderen als gezinnetje samenwoonden, vakantie- of dagtripverhaaltjes, maar ook gekke, droevige of gewoon dagelijkse dingen die ik om mij heen registreer en waarover ik het leuk vind iets te schrijven. Alle verhaaltjes staan sowieso in pdf formaat ergens prive op laptop of externe schijf, maar ik heb besloten om zo langzamerhand alle verhaaltjes alsnog te publiceren op deze blog. Veel leesplezier.

Ps-1. Al bladerend door de onderwerpen zie ik nu [1-8-2013] dat het een rommeltje is geworden met de lettertypes en grootte van letters. Hoe dat komt weet ik niet. Wel weet ik dat ik ze zo niet gepost heb. Nu [26-2-2021] is het nog steeds niet veel beter. Het is jammer, dat ik niet meer grip heb op de lay-out van de stukjes. Maar goed, ik heb me helaas te houden aan de beperkte mogelijkheden. Het zij het zo, maar een rommeltje blijft het.

Ps-2. De bovenstaande foto is door mij genomen in een goddelijk rustige omgeving in de buurt van Säffle [Midden Zweden] in juni 2012.

maandag 30 januari 2017

Van versiering en Keep Them Rolling

De laatste week van april 2000 was voor ons en voor de tram een heel bijzondere week. Het begon al maanden voor die tijd met een bezoekje van onze oude overbuurman van de Almersdorperweg nr. 14 die eens heel voorzichtig kwam informeren of wij wel op de hoogte waren van het feit dat er om de vijf jaar in Opperdoes een soort super koninginnedag wordt gevierd. Met een "Jahoor, dat weten we", daalde zijn ongerustheid al wat en toen wij hem verzekerden dat ook wij het station en omgeving zouden versieren was hij helemaal gerustgesteld.

Het was ons inderdaad al eerder ter ore gekomen dat het hele dorp om de vijf jaar zou worden omgetoverd tot een oranjedorp dat zijn weerga zeker in Noord Holland niet kent. Uit alle hoeken en gaten komt de versiering dan tevoorschijn en ook hijzelf had onderdelen van de toegangspoort tot het dorp op zijn schuurzolder liggen. De opzet is dat de overkoepelende Oranjevereniging een thema kiest en dat dit per straat of buurt wordt uitgewerkt in de versiering waarbij ook verlichting ruim aanwezig is. Zij zijn hier meestal al jaren van te voren mee bezig en het zal wel zo zijn dat wanneer in mei het feest net over is, er meteen weer begonnen wordt met de voorbereiding voor het komende feest over vijf jaar. Voor ons was het echter in 2000 de eerste keer en een beetje onzeker begon ik maar eens wat slierten vlaggetjes te kopen. Natuurlijk te laat, maar na een tip van een buurvrouw op de Kaag kon ik gelukkig nog behoorlijk wat inslaan bij Action in Medemblik. Een tweede probleem was om de mensen bij de stoomtram ervan te overtuigen dat dit echt moest. Zij konden wel vinden dat dit niet bij de stoomtram hoorde en dat dit zoals sommigen altijd meteen riepen, niet historisch verantwoord was, ik woonde hier in Opperdoes en ik had ook even een reputatie hoog te houden. Trouwens niet versieren, zou achteraf blijken, ook geen optie zijn geweest want een kaal station zou wel heel erg uit de toon zijn gevallen.

Gelukkig was de medewerking van de zijde van de tram na wat startproblemen heel fijn. De dagelijkse stop in Twisk werd verplaatst naar Opperdoes en er werd een kleine maar mooie tentoonstelling over koninginnedag en tram in de wachtkamer ingericht. De versiering echter moesten wij zelf doen en een kleine week van te voren begonnen Karel, Arie beide getooid met een schotse geruiten pet met veel en lang rood haar en Suzanne en ik [zonder pet] met het bevestigen van de vlaggetjes. Dat was dikke pret.Niet echter van het locpersoneel die nergens van op de hoogte waren. De ontzetting was op hun gezichten te lezen toen zij het station binnenreden. Je zag ze denken. "Wat zijn die nou in Godsnaam aan het doen". Na uitleg waren ze nog niet echt blij maar goed het moest dan maar.

 Toch werd het allemaal geweldig. Vele slierten vlaggetjes werden gespannen en het na een donkere eerste nacht werd er uit Hoorn een bouwlamp opgetrommeld, die in de avond de boel nog eens goed in het zonnetje zette. Sommige critici vonden het niet helemaal veilig en af en toe zaten die lijnen wel eens een beetje in de weg, maar ach je moest er toch wat voor over hebben en trouwens het duurde maar een week. De kroon op het werk kwam half die week toen Piet Paulusma zijn weerbericht voor een gedeelte op het perron kwam voorlezen. We haalden zo zelfs de landelijke tv met het station. Weliswaar kort maar het gebeurde toch maar.



Na koninginnedag werd in die week ook de 5e mei aan de feestelijkheden vastgeplakt. Lou, een stoomtrammedewerker, die bij de club van Keep them Rolling, aangesloten is, wist het te organiseren dat een grote colonne militaire voertuigen uit de tweede wereldoorlog, deels rijdend en deels op platte wagens via de tram het traject Hoorn-Medemblik zou afleggen. Die twee groepen zouden elkaar in Opperdoes ontmoeten. Ook wat Canadese oorlogsveteranen zouden de tram bezoeken om zo op feestelijke wijze de bevrijdingsdag mee te vieren. Een geweldig spektakel wat door Karel en Arie ten volle werd meegevierd.
  

Ikzelf zat die dag thuis een beetje vast. Om mijn verjaardag alsnog te vieren was Suzanne al bij mij en zouden Rob en Sandra ook op verjaarsvisite te komen. Leuk bedacht en lief ook, maar op dat moment kwam het eigenlijk niet zo goed uit. Dat vastzitten werd nog erger op de proef gesteld toen Karel en Arie uitgenodigd werden om in Medemblik met een amfibievoertuig het IJsselmeer op te gaan. Die vertrokken dus als een speer naar Medemblik. Verdikkie dat wilde ik ook. Gelukkig kwamen Rob en Sandra net nog op tijd en met een "Meekomen en niets vragen" ben ik met hen en Suzanne in de auto achter hen aan gescheurd. Gelukkig konden we in Medemblik bij hen instappen en mochten we dat onvergetelijke ritje ook meemaken.


Eerst reden we dwars door Medemblik om via een bomvolle dijk in colonne bij het Regattacenter het IJsselmeer in te rijden. Gek hoor om zomaar het water in te rijden en dan verder te varen. We voeren met drie amfibievoertuigen dwars tussen de zeilboten en jachten door. Het was schitterend mooi weer en deelnemers en omstanders keken hun ogen uit.







.Na een kwartiertje te hebben rondgevaren gingen wij als eerste weer het water uit want onze chauffeur vertrouwde de waterdichtheid van zijn voertuig niet zo. Terecht bleek achteraf. Terug bij het station in Medemblik heeft dat ding zeker 10 minuten water staan lozen en liet daardoor een enorme waterplas achter. Na twee enerverende uurtjes gingen we met een "bij je ouders is het leven nooit saai" terug naar de verjaardag in Opperdoes. Dat was na alle enerverende gebeurtenissen wel even wennen hoor!

Geschreven: Opperdoes, 4 augustus 2006
Dagtekening: Mei 2000