Ik was ze eigenlijk
al tijdje kwijt. Mijn hele serie van 11 zwemmedailles van de
zwemvierdaagse, die ik in de jaren 70 en 80 hier in zwembad "De
Kloet" bij elkaar gezwommen had waren onvindbaar. Natuurlijk kon
ik zonder, maar toch, zouden dit het eerste slachtoffers zijn van de
verhuizing? Je kent dat vast. Af en toe flitst het door je gedachte,
zo van "Oh daar moet ik nog eens goed naar gaan zoeken",
maar ja, voordat het werkelijk tot daden komt, is het allang weer weg
uit je hoofd. Vanmorgen echter heb ik de daad bij de gedachte gevoegd
en ben ik serieus gaan zoeken. Ik vond ze niet, maar ik vond iets
anders. Haha, mijn blokfluit! Met het ding in mijn handen, dacht ik
meteen aan het exemplaar, dat ik zelf maakte op mijn lagere school;
tw. de Prof. Burgerschool, te Amsterdam. We kregen een pijp bamboe
van ongeveer 50 cm. lang en een diameter van ca. 3,5 cm en moesten in
die pijp op de aangewezen plekken zeven gaatjes vijlen. Als mondstuk
werd een kurk bewerkt en het geheel werd uiteindelijk vrolijk
geschilderd. Dat was het begin van mijn blokfluit lessen en noten
leren lezen. Nu zo'n ruime 60 jaar later is de zelfgemaakte blokfluit
weg. De kurk verpulverde en stom genoeg heb ik hem weggedaan, zonder
er een foto van te maken. Ook het boekje is verdwenen, maar de gewone
blokfluit bleef. Stiekumpjes heb ik boven nog even geprobeerd Vader
Jacob te spelen, en ja hoor het lukt me nog steeds, want hoe ik de
noten moet spelen, bleek nog stevig in mijn vingers en hersenen te
zitten. [zie ook: 55[3-20051025-22--1-[j]Prof.H.Burgerschool]
En die
zwemmedailles, waar alles mee begon? Haha, hoe het kwam, daar snap
ik niets van, maar ineens wist ik weer in welke doos ik, vlak voor de
verhuizing, die dingen had opgeborgen. Een snelle controle bevestigde
deze inval en om te voorkomen, dat dit verhaaltje zonder foto het net
op moet, heb ik ze allemaal maar even op de foto gezet. Daarna deed
ik ze met een gerust hart weer in de doos en zuchtte, "Oef, die
heb ik ook weer onder controle".
