Maar
goed, terug naar de N247. Deze weg heeft voor mij iets speciaals. Als
ik er ben, gaan mijn gedachten bijna altijd wel even terug naar de
eerste rit over deze weg. Niet vanuit Hoorn richting Amsterdam, maar
vanuit Amsterdam, reden wij met een lijnbus naar Oosthuizen en het
was de eerste keer dat wij kennis maakten met dit deel van Nederland.
Het leek me allemaal wel wat, het weidse uitzicht, de polders, de
grote boerderijen, het prachtige landschap, en bedacht me dat dit
binnenkort ons thuisland zou worden. De reis was nog een hele
onderneming. Eerst met de trein naar Amsterdam, dan met de bus naar
Oosthuizen en tenslotte verder lopend naar het kantoor van Jo Roelof
Zeeman, die daar zijn architektenbureau had, waar we het koopcontract
voor ons nieuwe huis in Bovenkarspel zouden gaan tekenen.
Begin jaren 70 moest
inderdaad iets gebeuren, want ons huisje in Abcoude werd veel te
klein voor ons gezinnetje en was bovendien onbewoonbaar verklaard.
Geld om het op de knappen hadden we niet, dus het ging het hele pand
met z`n vijf huisjes in de verkoop. Met heel veel goede raadgevingen
en een aardige financiele injectie van mijn vader werd het, zoals bij
zovelen toen, een koophuis in Noord-Holland, iets waar ik tot op de
huidige dag van vandaag nooit spijt heb gehad. Na een
orientatiegesprek in Cafe West-End op de Overtoom, hoek Constantijn
Huijgensstraat met een werknemer van het architektenbureau J.R.
Zeeman, was de keuze tussen Berkhout of Bovenkarspel snel gemaakt.
Uiteraard kreeg de plaats met het station de voorkeur en het werd dus
Bovenkarspel.
Vandaar dus die
levensbepalende rit naar Oosthuizen al bijna 50 jaar geleden. Veel is
intussen verdwenen. In het pand van Cafe West-End zit tegenwoordig
een kledingwinkel voor kinderen en het architektenbureau, dat later
naar Hoorn verhuisde, bestaat ook niet meer. Het huis in Bovenkarspel
staat er nog steeds, maar wij wonen daar niet meer. En de weg? Als
N247, bestaat hij nog steeds, weliswaar een beetje gehavend, door de
vele veranderingen. Grote broer A7 verwerkt tegenwoordig het meeste
verkeer, maar dat is juist mooi, want daardoor hebben de lijnbussen
en ik beduidend meer ruimte gekregen.