Na een succesvolle aankoop gingen we richting Zaandam en ik zou ik niet zijn, als ik niet promt een verkeerde afslag nam. Via een viaduct reden we over het spoor en ineens hoorde ik naast mij een kreet. "Kijk, je kijkt zo de tunnel in". Toen ik gekeerd was heb ook ik even gekeken, en ja, dat herinnerde me direct aan de eerste rit na de opening van de tunnel. Op uitnodiging van onze ex-overbuurman en machinist, die stomtoevallig juist die rit reed, reden wij voor in de trein met hem mee. Helaas is de foto toentertijd ietsjes mislukt, omdat ik me een beetje verrekend had op de snelheid waarmee we de tunnel inzoefden.
In 2010 reed ik voor het laatst uit nieuwsgierigheid eens door het centrum van Zaandam om het in aanbouw zijnde Hiltonhotel met zijn geveltjes, te bewonderen. Ik vond het een topper, maar verder was het hele gebied een enorme bouwput, waarvan ik in de verste verte niet kon vermoeden hoe uitgebreid het allemaal zou gaan worden. Gisteren kon ik de weg naar het Centrum helemaal niet vinden en met 29 graden in de schaduw waren we niet echt enthousiast om de airco van de auto te verlaten om in de klamme en hete buitenlucht de toerist uit te gaan hangen. Erg was dat niet, het centrum torende in het volle zonlicht hoog boven alles uit aan de andere kant van de spoorlijn. Dat was voor die dag ruim voldoende.
En dan het station. Om eerlijk te zijn, kwamen we in die dagen niet veel verder dan daar, want in die tijd had ik in Zaandam zelf niet zoveel te zoeken. Na een eenmalig bezoekje aan "Wastora" had ik het wel gezien dus kwamen we nadien het station niet meer uit. Het was gewoon één van de stops, want anders kwam je niet in Amsterdam. Wel herinner ik me de opening van het nieuwe station heel goed, maar helaas zijn ook de foto`s daarvan niet meer te vinden. Het sprong eruit door zijn rood-oranje buizenstelsel en ook de traverse kreeg een behoorlijke facelift. Daar is heden ten dage helaas niet veel meer van te zien. Het station zit goed verstopt achter het unieke en dominerende Zaanse Centrum en het is dus goed zoeken om de in- en uitgang te vinden.
[Foto: Suzanne Haarsma]
De weg die we reden, achter het station, herkende ik wel. De aanleg hiervan waren de eerste activiteiten, die wij vanuit de trein zagen en we betreurden toen al het verlies van het open uitzicht over de weilanden en polders, die je zag terwijl de trein aan het perron stond. Verderop, noordwaards rijdend, zag ik de fly-over aan de overkant van het spoor en we zagen nog een enkele molen, die het enorme bouwgeweld heeft overleefd. Uiteindelijk belandden we in een woonwijk, waar ik slechts met grote moeite uit kon komen. Na vele rondjes werden we gered door een bord dat ons wees naar de A8. Die kant wilde we helemaal niet op, maar om nog meer overbodige kilometers te voorkomen, zijn we daar maar heen gegaan.
Dat is dus mijn herinnering aan Zaandam door de jaren heen. Van Wastora, een uitgeleefd rijtje huizen tegenover het station, een rommelig busstation, een stoffige traverse die je in het nietszeggende centrum bracht, wandel je tegenwoordig via een bijna onzichtbare stationsuitgang zowat meteen de Zaanse Schans in. Mooi? Discutabel, maar apart is het zeker en de buitenlandse toeristen zullen er geheid van smullen. Gisteren was ik wel enthousiast, maar na een nachtje slapen, weet ik het allemaal niet zo zeker meer. Supermooi of toch een beetje teveel van het goede? Ach het is maar hoe je het bekijkt!
Toch is er één ding dat ik helemaal vergeet door al dat toeristengeweld. Ja ik was vaker met de auto in Zaandam. Helemaal [ook al] verstopt in een klein achteraf-straatje vond ik het na een tweede keer naar Zaandam te zijn gereden het Czaar Peterhuisje. Ik begrijp dat er niet teveel aandacht aan wordt geschonken, want het kan al die toeristendrommen niet aan en ook ik was te lui om mijn auto te proberen kwijt te raken in die smalle straatjes rondom. Maar toch, ik heb het gezien en dat doet zeker zoveel als dat hele Zaanse geweld daar in het stationsgebied.
In 2010 reed ik voor het laatst uit nieuwsgierigheid eens door het centrum van Zaandam om het in aanbouw zijnde Hiltonhotel met zijn geveltjes, te bewonderen. Ik vond het een topper, maar verder was het hele gebied een enorme bouwput, waarvan ik in de verste verte niet kon vermoeden hoe uitgebreid het allemaal zou gaan worden. Gisteren kon ik de weg naar het Centrum helemaal niet vinden en met 29 graden in de schaduw waren we niet echt enthousiast om de airco van de auto te verlaten om in de klamme en hete buitenlucht de toerist uit te gaan hangen. Erg was dat niet, het centrum torende in het volle zonlicht hoog boven alles uit aan de andere kant van de spoorlijn. Dat was voor die dag ruim voldoende.
En dan het station. Om eerlijk te zijn, kwamen we in die dagen niet veel verder dan daar, want in die tijd had ik in Zaandam zelf niet zoveel te zoeken. Na een eenmalig bezoekje aan "Wastora" had ik het wel gezien dus kwamen we nadien het station niet meer uit. Het was gewoon één van de stops, want anders kwam je niet in Amsterdam. Wel herinner ik me de opening van het nieuwe station heel goed, maar helaas zijn ook de foto`s daarvan niet meer te vinden. Het sprong eruit door zijn rood-oranje buizenstelsel en ook de traverse kreeg een behoorlijke facelift. Daar is heden ten dage helaas niet veel meer van te zien. Het station zit goed verstopt achter het unieke en dominerende Zaanse Centrum en het is dus goed zoeken om de in- en uitgang te vinden.
[Foto: Suzanne Haarsma]
De weg die we reden, achter het station, herkende ik wel. De aanleg hiervan waren de eerste activiteiten, die wij vanuit de trein zagen en we betreurden toen al het verlies van het open uitzicht over de weilanden en polders, die je zag terwijl de trein aan het perron stond. Verderop, noordwaards rijdend, zag ik de fly-over aan de overkant van het spoor en we zagen nog een enkele molen, die het enorme bouwgeweld heeft overleefd. Uiteindelijk belandden we in een woonwijk, waar ik slechts met grote moeite uit kon komen. Na vele rondjes werden we gered door een bord dat ons wees naar de A8. Die kant wilde we helemaal niet op, maar om nog meer overbodige kilometers te voorkomen, zijn we daar maar heen gegaan.
Dat is dus mijn herinnering aan Zaandam door de jaren heen. Van Wastora, een uitgeleefd rijtje huizen tegenover het station, een rommelig busstation, een stoffige traverse die je in het nietszeggende centrum bracht, wandel je tegenwoordig via een bijna onzichtbare stationsuitgang zowat meteen de Zaanse Schans in. Mooi? Discutabel, maar apart is het zeker en de buitenlandse toeristen zullen er geheid van smullen. Gisteren was ik wel enthousiast, maar na een nachtje slapen, weet ik het allemaal niet zo zeker meer. Supermooi of toch een beetje teveel van het goede? Ach het is maar hoe je het bekijkt!
Toch is er één ding dat ik helemaal vergeet door al dat toeristengeweld. Ja ik was vaker met de auto in Zaandam. Helemaal [ook al] verstopt in een klein achteraf-straatje vond ik het na een tweede keer naar Zaandam te zijn gereden het Czaar Peterhuisje. Ik begrijp dat er niet teveel aandacht aan wordt geschonken, want het kan al die toeristendrommen niet aan en ook ik was te lui om mijn auto te proberen kwijt te raken in die smalle straatjes rondom. Maar toch, ik heb het gezien en dat doet zeker zoveel als dat hele Zaanse geweld daar in het stationsgebied.
