Op deze blog schrijf ik allerlei stukjes uit mijn jeugd, gezin en andere zaken, die mij op dat moment bezig hielden.
Op mijn tweede blog heb ik mijn creativiteit los gelaten. Was het eerst borduren en breien, nu is het bijna alleen nog maar haken wat me heerlijk van de straat houdt.
Avalon`s creablog: http://avalon022.blogspot.com/

Vanaf 2005 hou ik een digidagboek bij. Ik heb hierin over vanalles geschreven. Soms schrijf ik drie stukjes in een week en soms duurt het maanden voordat ik weer inspiratie krijg om iets op te schrijven. Dat kan dus vanalles zijn, heel persoonlijke dingen, wanneer ik niet lekker in mijn vel zit, herinneringen uit mijn jeugd en de tijd dat we met onze kinderen als gezinnetje samenwoonden, vakantie- of dagtripverhaaltjes, maar ook gekke, droevige of gewoon dagelijkse dingen die ik om mij heen registreer en waarover ik het leuk vind iets te schrijven. Alle verhaaltjes staan sowieso in pdf formaat ergens prive op laptop of externe schijf, maar ik heb besloten om zo langzamerhand alle verhaaltjes alsnog te publiceren op deze blog. Veel leesplezier.

Ps-1. Al bladerend door de onderwerpen zie ik nu [1-8-2013] dat het een rommeltje is geworden met de lettertypes en grootte van letters. Hoe dat komt weet ik niet. Wel weet ik dat ik ze zo niet gepost heb. Nu [26-2-2021] is het nog steeds niet veel beter. Het is jammer, dat ik niet meer grip heb op de lay-out van de stukjes. Maar goed, ik heb me helaas te houden aan de beperkte mogelijkheden. Het zij het zo, maar een rommeltje blijft het.

Ps-2. De bovenstaande foto is door mij genomen in een goddelijk rustige omgeving in de buurt van Säffle [Midden Zweden] in juni 2012.

woensdag 21 augustus 2019

Windowsheets



Ik zit hier een beetje werk te zoeken, vanwege het feit, dat Karel op dit moment onder het mes gaat. Hopelijk gaat alles goed en om een beetje afleiding te zoeken, zit ik wat in mijn 03-file [digidagboek] te rommelen. Ineens kom ik een pdfje met een heleboel windowsheets tegen. Dat is een leuke herinnering om zonder aan "nu" te denken wat over te gaan schrijven.

Het was ten tijde van onze treinreizen in de UK een gewoonte van British Rail om op één van de ramen van elke coupé, een papier te plakken met daarop de tussenstations en eindbestemming van de trein. Een hele goede service, die helaas volgens mij allang weer is afgeschaft. Aangezien er bij zo`n lange intercity nogal wat velletjes aanwezig waren en ze maar 1x gebruikt werden, bedacht ik me toen, dat het wel leuk zou zijn om er, van elke rit eentje, als vakantie-souvenir mee naar huis te nemen. Ze werden bij het bereiken van het eindstation, toch weggegooid. Maar om ze nou ongevraagd van de ramen af te halen, ging mij toch een beetje te ver. Dus bleef er maar één ding over, en wel, om netjes aan de conducteur te gaan vragen of we er eentje mochten meenemen. In de meeste gevallen was het geen probleem en kregen we het blad meteen mee, maar soms zat er wel eens een nukkige "ticket inspector" tussen en konden we naar ons souvenir fluiten. Ja, helaas zulke mensen heb je ook. Jammergenoeg zijn de tussenstations op één van onze mooiste treinreizen "Settle-Carlisle", door de rode inkt, die nu eenmaal sneller verbleekt, niet meer te lezen. Gelukkig vervagen die in mijn herinnering allerminst, want zoals ik al zei, deze trip is een toppertje, die ik zonder die vermelding van deze tussenstations, ook wel zal blijven herinneren.

Thuisgekomen met al die rolletjes heeft Karel ze uiteindelijk allemaal op twee kastdeuren geplakt, waarvan ik bijgevoegde foto heb gemaakt. Ze hebben er nog jaren gezeten, maar, zowel de kast als de windowsheets, hebben de verhuizing in 2017 helaas niet overleefd. Gelukkig hebben we de foto`s nog.


Een paar dagen later:
Met Karel gaat het goed. De operatie is prima verlopen en we gaan dus met z`n alleen duimen dat de tumor helemaal is weggehaald.