Busjesparade

Ik zag met archiveren van mijn stukjes, dat ik deze niet op mijn blog had gezet. Om de boel een beetje compleet te maken, zet ik hem toch ook maar hier: 

Fb-post:
Het is best wel confronterend om in een seniorenwijk te wonen. Het zijn echter fijne huisjes, die
helemaal zijn aangepast aan de wat moeizamere manier van leven, wat men helaas, op latere leeftijd,
onvermijdelijk voor zijn kiezen krijgt. Ook in de straat is de aanwezigheid van ons senioren goed te
merken, in de vorm van werkbusjes in een bepaalde catagorie. [Rolstoel]taxibusjes, Scootmobielen en
rollator leveranciers, buurtzorg, wijkverpleging, ambulances en ga zo maar door; een gelukkig niet al te
reguliere, maar nimmer stoppende parade, die je er aan wil herinneren, dat het allemaal wat moeizamer
wordt.
Maar vandaag zag ik er eentje staan die ik niet helemaal begreep. Een bedrijf dat gespecialiseerd is in
trapliften. Huh? trapliften? Dat was mijn eerste reactie, toen ik het busje geparkeerd zag staan. Ik
zie de woningen eigenlijk als gelijkvloers. Ja, er is een trap naar een zolder, die evt. als een slaapkamer
kan worden gebruikt, maar die is daar, denk ik, niet echt voor bedoeld en wordt waarschijnlijk maar
door weinig mensen als zodanig gebruikt. Er is een prima slaapkamer beneden, dus kan ik me niet
voorstellen dat er moeite wordt gedaan ergens een traplift te installeren. Maar goed, wie ben ik, ik zal
wel ergens een logica missen

Reacties:

Begin van het einde?

Oh, zou het? Het was vandaag bijna als vanouds. Ik zag het al toen ik Medemblik in kwam rijden. Een overbevolkt zebrapad en mensen die zich verzamelden bij het station van de stoomtram. Wat had ik [en zeker niet alleen ik] dat gemist. Eindelijk zag ik de tram weer op zijn vertrouwde plek in Medemblik aan het perron en eindelijk kon Karel weer eens mee. Na even in het restauratierijtuig met Ingrid te hebben bijgebabbeld, stapte ik af en keek hoe de tram, weer richting Hoorn vertrok. Toen ik de parkeerplaats verliet, reed ik door een heel drukbevolkte Nieuwstraat, vol met terrassen, die meer dan goed bezet waren. Ik wist niet wat me overkwam, het leek zo onwerkelijk, na die coronatijd, maar na even in mijn arm te hebben geknepen, begreep ik me dat het echt was. Super gewoon! Ook zag ik dat de buitenlanders schoorvoetend weer deze kant op komen, gezien de aanwezigheid van weer wat witte nummerplaten met een "D" erop.

Karel zou met Ingrid meekomen naar huis, dus had ik daar heerlijk, even geen omkijken naar en kon ik heerlijk alleen met een slingerende omweg naar huis. Het was schitterend weer en na die ervaring in de Nieuwstraat leek het of er een soort bevrijding in de lucht hing. Ik voelde het gewoon, die beklemming was weg, hoewel dat in de polder natuurlijk niet echt te merken was. Maar in de dorpen wel. Daar zag ik voor het eerst, weer opvallend veel mensen op straat. Waar een terrasje gemaakt kon worden, was er ook eentje en overal zaten wel mensen bij elkaar. In Oosterblokker vierde men een alternatieve kermis. Ik bleef steken achter een draaiorgel op een kar en het was er met een fikse groep mensen een heel gezellige boel. Maar wat me het meeste trof, was wel het enorme aantal fietsen bij "De Paus" in Lutjebroek. Honderden fietsen stonden daar, net als vanouds, overal waar ze maar neergezet konden worden; de trottoirs en plaatsjes stonden vol. Toen wist ik het zeker. Dat lijkt toch echt op het begin van "het einde van het coronatijdperk".

En nu, terwijl ik, nu dit stukje zit te tikken, denk ik ineens, "Zou het niet mooi zijn, als dit stukje het laatste is, wat ik voor mijn "Merkwaardige [corona]jaren dagboek" geschreven heb?". Of het zo mag zijn, weet natuurlijk geen mens, maar ik wil nu even niet denken over de herfst en een mogelijke vierde golf. Eerst maar eens de zomer....... en genieten!

Almersdorp [N239]

 Almersdorp. Het heeft met gefascineerd, vanaf het moment, dat ik wist dat ik in Opperdoes zou gaan wonen. Ik had er nooit van gehoord, maar toen ons toekomstige adres Almersdorperweg 8, zou gaan worden [wat uiteindelijk niet doorging], werd ik nieuwsgierig wat, die naam toch betekende. Hoe ik aan de info kwam, weet ik niet meer, maar veel verder dan, dat het, een verdwenen dorp was, bij Opperdoes, aan kust van de toenmalige Zuiderzee, kwam ik niet. Wel bleef ik berichten hierover volgen en langzamerhand werd er voor mij een tipje van de sluier opgelicht.

Dat was ruim 20 jaar terug, in een tijd, dat ik nog niet zo snel naar een telefoon en Google greep, maar het weerhield me er zeker niet van, om er eens lekker over te gaan fantaseren. Natuurlijk was de Wieringermeerpolder er nog niet, en ik zag het kleine dorpje aan de kust voor mij. Dat zoiets dan ineens in zee kon verdwijnen sprak natuurlijk enorm tot mijn verbeelding.

Anno 2021, ga ik, net als iedereen, te pas en te onpas, googelen. Dan lees ik, dat via opgravingen is bewezen dat Almersdorp al in de Bronstijd bestond en dat het, na een stormvloed in 1334 voor een groot gedeelte in de golven is verdwenen. Het heeft nog tot de 16e eeuw bestaan en daarna is er niets meer over terug te vinden.

Maar ik ben geen geschiedschrijver, dat laat ik aan anderen over en ga terug naar het plekje "aan het einde van de Almersdorperweg". Opgravingen wezen uit, dat de kerk van het dorp, precies op de plek van de huidige rotonde moet hebben gestaan. En niet alleen dat. Om de kerk was in die tijd steevast een begraafplaats en Almersdorp was daar geen uitzondering op. Reden genoeg er even goed over na te denken, waar ik allemaal overheen rij.

Op 3 april 2021, reed ik Opperdoes uit en zag tot mijn stomme verbazing het schitterende beeld/kerkje midden op de rotonde. Oei, dat ze dat zouden neerzetten, dat had ik even gemist. Wat is het schitterend en het is nu helemaal zo, dat ik, als ik er langskom, ik even moet denken aan de mysterie van dat verdwenen dorp.

Ja, het is me het plekje wel. Voordat de rotonde er was, was het een kamikazekruispunt, later was de rotonde, het mikpunt van suffe bordenmakers, en nu, is hij voorzien van een juweeltje, dat me tot mysterieuze fantasieën brengt. Vanmorgen, heb ik hem, op allerlei manier geprobeerd te fotograferen, maar dat lukte niet echt, want ik werd, bijna, zonder pardon, uit mijn schoenen gereden.

29 juni 2021

Toch moet één ding me nog van het hart. Één feitje had ik bewust uit het stukje gelaten. Niet omdat ik het vergeten was,integendeel, maar omdat ik het niet zo aardig vond, tegenover dochter Suzanne. Toen ze echter bovenstaand stukje las, begon ze er zelf over, en na uitleg, waarom ik het had weggelaten, zei ze met een brede grijs: "Zet het er maar in hoor!". Dus bij deze: 

Toen we kort, nadat ik voor de eerste keer het kerkje zag, eens samen over de rotonde reden, riep zij uit: Wat staat daar nou voor een raar ding midden op de rotonde?". Een beetje beledigd heb ik toen even uitgelegd, dat het het verdwenen kerkje van Almersdorp was en hoe enthousiast ik er over was, toen ik het ontdekte. Toen werd het stil naast mij. Echter niet in mijn hoofd. Een stemmetje riep daar:  "Cultuurbarbaar!!!"

 Woensdag 7 juli 2021

Toen ik, een paar dagen geleden, de uitzending had gezien van de officiële onthulling van het "kerkje" op de rotonde, zag ik dat er een info-bord was geplaatst bij de brug op de Almersdorperweg. Vandaag ben ik dus nog maar even teruggekeerd om ook dit vast te leggen.  

50 jaar in het Westfriese

[Geschreven: 10 juni 2021] 

Dat was leuk. Ik liep al een paar maanden te denken dat het in juni/juli ongeveer 50 jaar geleden is, datwij naar West-Friesland verhuisden. Oei, lang geleden! Wanneer het precies is geweest weet ik nietmeer, maar mijn herinnering vertelde me dat het zo ongeveer juli 1971 moet zijn geweest. Ik maakteme niet erg druk, want ik zou tzt wel even in de fotofile kijken en dan zou ik het zo weten. Een paar dagen terug ben ik dat maar eens gaan doen en helaas ik viste behoorlijk achter het net. Ik moest het doen met een bestandsnaam met "19710700". Oei een heleboel nullen, dat is niet best, want dan is het een geschatte datum, die me niet wijzer zal maken, dan ik al was. Jammer! Hoe kom ik er nu invredesnaam achter wanneer wij precies naar Bovenkarspel verhuisden???. Dat het in de zomer was, kon ik op de foto`s wel zien en het jaar daar twijfelde ik niet aan, maar de rest???

Hoewel ik er natuurlijk niet constant mee bezig was, bleef het door mijn hoofd spoken en op een gegeven moment begon ik bang te worden, dat ik er pas achter zou komen, als de bewuste datum al zou zijn geweest. Dat was natuurlijk de niet de bedoeling en opeens kreeg ik een ingeving. Bij de Gemeente moest zo iets na te vragen zijn. Niet de verhuisdatum natuurlijk, maar wel de dag dat we ingeschreven werden in Bovenkarspel. Wow, dat is eigenlijk nog een "echtere" datum, dan de verhuisdatum. Ik stuurde een mailje naar de Gemeente Stede Broec en een dag later belden ze terug, dat ik een afspraak kon maken om mijn oude "persoonskaart van de Burgerlijke Stand" in te zien. Dat vond ik best apart, want van vorige bezoeken in het verleden, kan ik me die kaarten [op zo`n grote rol in een kast met een "roldeksel"] nog goed herinneren. Tijdens dat telefoongesprek werd mij ook verteld, dat ze met het gebruik van die kaarten zijn ze gestopt eind jaren `90, en dat vanaf die tijd alles is gedigitaliseerd. De oude gegevens zijn echter [nog?] niet over gezet dus dat stond nog alleen op die kaart. Begrijpelijkerwijs, moest ik vanwege de privacyregels persoonlijk langs komen en daar had ik helemaal geen bezwaar tegen, want ik vond het best wel interessant.

Vanmorgen ben ik op het gemeentehuis geweest. Ondanks, dat de corona nog niet weg is, ging het er heel wat vriendelijker aan toe, dan toen ik vorig jaar mijn rijbewijs ging ophalen. De deur stond gelukkig weer wagenwijd open maar er was nog wel iemand, die controleerde of ik een afspraak had. Ik moest wel lang wachten, maar uiteindelijk kwam er een vriendelijke dame, die mij alle gelegenheid gaf om mijn persoonskaart in te zien. Werkelijk al mijn "verplaatsingen" zijn vermeld. Vanaf mijn geboorte totaan ons vertrek naar Opperdoes. Blijkbaar verhuisde die kaart je gewoon achterna en hij moet dus in alle gemeenten waar ik heb gewoond in de administratie hebben gezeten. Bijzonder en onthullend, dat er zoveel privegegevens bekend zijn bij buitenstaanders. Logisch natuurlijk, als ik er eens goed over na denk, maar ondanks dat, vind ik het toch wel een beetje eng. Van deze aparte gelegenheid heb ik natuurlijk even goed gebruik gemaakt en meteen alle data ervan opgeschreven. Natuurlijk wist ik, waar ik overal had gewoond, maar de exacte data van die verhuizingen, zeker die uit mijn kindertijd, heb ik nooit geweten.

Na alle data te hebben opgeschreven, voordat we naar West-Friesland verhuisden, was hij er dan!!

18 juni 1971 - Hugo de Grootsingel 18, Bovenkarspel
6 december 1976 - Hertog Albrechtstraat 116, Bovenkarspel.
Uiteindelijk stond er nog een vermelding dat wij op in april 1998 de gemeente hadden verlaten en toen stopte de vermeldingen op de kaart. De verhuizing naar Opperdoes op 2 april 1998 en onze terugkeer in Grootebroek op 22 maart 2017 waren alleen digitaal vermeld. 

Dus ja, "Ons Westfriese Verhuisrondje", wat 50 jaar geleden, op vrijdag 18 juni 1971 in de gemeente Bovenkarspel begon, eindigde [tot nu toe, want je weet maar nooit], door een fusie van Bovenkarspel, Lutjebroek en Grootebroek, weer in dezelfde gemeente, hoewel die tegenwoordig Stede Broec heet. Het was al met al een leuke ervaring, waarbij ik tot mijn verrassing nog veel meer gegevens kreeg, dan waar ik om had gevraagd. Bedankt Gemeente Stede Broec !

Tenslotte zou ik door al die info bijna vergeten waar het om ging. Juist ja, ben ik nog op tijd om dat 50 jarig lustrum op de juiste dag te vieren? Toen ik juni zag staan dacht ik, dat ik te laat was, maar dat vergat even door de rest van de verrassende data. Pas terug in de auto werd ik wakker. Yess, het is pas de 10e vandaag, dus mooi! Gelukkig nog op tijd, om er 18 juni 2021 even lekker een taartje op te nemen.