Op deze blog schrijf ik allerlei stukjes uit mijn jeugd, gezin en andere zaken, die mij op dat moment bezig hielden.
Op mijn tweede blog heb ik mijn creativiteit los gelaten. Was het eerst borduren en breien, nu is het bijna alleen nog maar haken wat me heerlijk van de straat houdt.
Avalon`s creablog: http://avalon022.blogspot.com/

Vanaf 2005 hou ik een digidagboek bij. Ik heb hierin over vanalles geschreven. Soms schrijf ik drie stukjes in een week en soms duurt het maanden voordat ik weer inspiratie krijg om iets op te schrijven. Dat kan dus vanalles zijn, heel persoonlijke dingen, wanneer ik niet lekker in mijn vel zit, herinneringen uit mijn jeugd en de tijd dat we met onze kinderen als gezinnetje samenwoonden, vakantie- of dagtripverhaaltjes, maar ook gekke, droevige of gewoon dagelijkse dingen die ik om mij heen registreer en waarover ik het leuk vind iets te schrijven. Alle verhaaltjes staan sowieso in pdf formaat ergens prive op laptop of externe schijf, maar ik heb besloten om zo langzamerhand alle verhaaltjes alsnog te publiceren op deze blog. Veel leesplezier.

Ps-1. Al bladerend door de onderwerpen zie ik nu [1-8-2013] dat het een rommeltje is geworden met de lettertypes en grootte van letters. Hoe dat komt weet ik niet. Wel weet ik dat ik ze zo niet gepost heb. Nu [26-2-2021] is het nog steeds niet veel beter. Het is jammer, dat ik niet meer grip heb op de lay-out van de stukjes. Maar goed, ik heb me helaas te houden aan de beperkte mogelijkheden. Het zij het zo, maar een rommeltje blijft het.

Ps-2. De bovenstaande foto is door mij genomen in een goddelijk rustige omgeving in de buurt van Säffle [Midden Zweden] in juni 2012.

dinsdag 16 juli 2019

Midwoud, Buurt & Normaal



Toen we vanmiddag even eierkoeken gingen halen bij het Bakkerijmuseum in Medemblik, leek het wel nationale trekkersdag te zijn. Achter hoeveel van die enorm grote en vooral brede landbouwvoertuigen in heb gesukkeld, weet ik niet meer, maar het waren er veel! En dat nog wel op zaterdag. Een bewijs, dat midden in de zomer er geen weekend is op het boerenland. Er wordt stug doorgewerkt. Toen ik richting Midwoud reed was het weer zover. Eerst een brede trekker met daaraan hangend een platte wagen, daarachter een bouwbusje ook met een aanhanger, dan wij en achter ons nog een sliertje personenauto`s. Allemaal sjokten we met een vaartje van ca. 25 km per uur over de Midwouder Dorpsstraat.

Ineens viel mijn oog op een brede oranje sticker, die aan de bovenkant op de achterruit van het bouwbusje was geplakt. Het leek meer op een banner, want hij was net zo breed als de ruit en ongeveer 30 cm hoog. In grote zwarte letters stond er "1 juni, høken in Midwoud" op.

Oei, daar ging even een vat van herinneringen open. Het evenement van het jaar was het. En hoewel wij helemaal niets met Normaal hebben, behalve dat de muziek geweldig is, gingen wij op de avond van het optreden van Benny Jolink en consorten, altijd even een rondje door Midwoud maken. Voor de muziek hoefden wij het niet te doen, die hoorden we in Opperdoes ook wel, maar even sfeertje proeven was wel leuk. We gingen gewoon op het geluid af. Als je het spoor over was en de Midwouder Dorpsstraat inreed, begon het al. De hele weg was bezaaid met hooi. Waarom dat daar lag? Geen idee, maar al googelend werd ik wijzer.

Het openbaar vervoer bestond uit boerenkarren, die achter de trekkers hingen, en op die platte wagens lagen strobalen. Waarschijnlijk diende die blokken stro om op te gaan zitten, maar het moest dus, om een voor mij onduidelijke reden, op straat worden gegooid. Al joelend en uiteraard bier drinkend togen de jongeren uit de omgeving naar het, wat ik altijd noem, "Normaal landje". Dat weiland bevind zich tussen de twee bochten, die een zigzag vormen in de Buurt te Midwoud. Dat er geen brug was om over de sloot te komen, deerde niet. Die werd er een paar dagen ervoor wel even tijdelijk ingelegd en parkeerruimte was er ook genoeg. Weiland zat. Bij de eerste bocht zat het verkeer intussen muurvast en de verkeersregelaars werkten zich een slag in de rondte om alles weer vlot te trekken. Wij zaten te genieten, tussen boerenkarren, bezoekers en andere nieuwsgierigen, al moesten we, vanwege rondvliegend bier, wel onze ramen dichthouden. Veel viel er op het weiland zelf niet te zien, want alles was afgeschermd met hekken en wit plastic, maar die hielden het geluid, niet tegen en we hoorden de muziek dan ook luid en duidelijk. In de huizen, die tegenover het landje staan, leek het wel kermisborreltijd en iedereen zat buiten, weer of geen weer. Toch was het ritje snel voorbij. Bij de bocht naar rechts en langs eetcafe “Halfweg”, was de grootste drukte al weer over en reden we via een omweg weer naar huis. Even sfeertje proeven, heette dat. In 2015 waren ze er voor de laatst. Benny`s gezondheid liet het niet meer toe en de optredens van Normaal in Midwoud waren verleden tijd.


Weer terug in 2019 en nog steeds rijdend in die sliert auto`s, dacht ik dat de banner op dat busje een herinnering was aan die mooie dagen van weleer, maar [ook weer] Google leerde me anders. Blijkbaar wordt er nog steeds een dorpsfeest gehouden in Midwoud en was het op 1 juni 2019, weliswaar zonder Normaal, toch weer "høken in Midwoud" geweest. Dat zal allemaal best, maar voor mij was het zien van die banner, een leuke flash-back naar oergezellige zomeravonden, dat Normaal optrad.


Woensdag 28 april 2021

Om nog een beetje het gevoel te krijgen, dat het een bijzondere dag was, reden we gisteren [koningsdag] nog een ommetje. Tot onze verrassing was het "Normaallandje" ineens omgetoverd tot een echt bollenveld. Zo ziet het er toch ineens weer heel anders uit!


woensdag 10 juli 2019

Onderdijk - Zeedijk


20 januari 2019:
Ik toerde met Karel zonet vanuit Medemblik over Oosterdijk naar Onderdijk. Terwijl ik van de dijk naar beneden reed, rinkelt mijn telefoon. Moet dat nou, denk ik meteen, maar ik kan het toch niet laten, en als ik vlak bij de kerk van Onderdijk ben, rij ik daar naar links en over het fietspad heen zet ik de auto stil. Ik wist dat ik daar gemakkelijk kon stoppen, omdat ik met Suus en Christiaan daar, tijdens een pokemon-rondje, eerder had gestaan, omdat zij op die plek zonodig even een rondje moesten “vechten”. Het telefoonbericht was, zo als meestal, onbelangrijk, maar wat ik toen wel zag, was een schitterend beeldje, wat ik tijdens die eerste stop niet had gezien. Dat verbaasde me eigenlijk wel, want ik ben tijdens mijn ritjes in Westfriesland er altijd al behoorlijk alert op, wetende dat er in de hele regio op vaak verborgen plekjes, schitterende beeldjes staan, zomaar langs de kant van de weg. Dit was er dus weer zo eentje. Het beeldje heet "Moeder en kind" en is gemaakt door Jan van Velzen uit Onderdijk, leerde Google me en was zeker een foto waard. Jammergenoeg lukte dat voor geen meter, want het was veel te donker en nat, maar met het voornemen, dat ik dat zeker nog een keertje zou gaan doen, reed ik verder.

9 juli 2019:
Het was gisteren prachtig weer en besloot voor twee stukjes van mij even via Midwoud richting Medemblik te rijden. Die stukjes had ik, wat ik niet vaak doe, niet geschreven naar aanleiding van een of meerdere foto`s maar naar aanleiding van herinneringen toen ik op die bewuste plaatsen langsreed en niet kon stoppen. Toen ik alle foto`s met succes had gemaakt, schoot me ineens een derde plek te binnen, waar ik op dat moment geen foto kon maken. O, ja, natuurlijk, het beeldje in Onderdijk. Aangezien ik al op de dijk bij het Stoommachinemuseum reed, was het een kleine moeite om het voornemen van januari maar even snel uit te voeren.