Wat kan een mens raar dromen. Ik was in een grote zaal, vol met rijen schragentafels, en een groot podium. Op de voorste en "vip"rij voor me, zat een deel van de engelse koninklijke familie. Hun kinderen liepen in het rond. Op een gegeven moment zag ik Diana die met de kinderen in sportkleding en jacks, die wilden gaan varen [dacht ik]. Ik zat op de tweede rij, vlak achter die vips en was alleen. Ergens verder naar achteren, zag ik mijn broertje Hans zitten en ik kwam in gesprek met twee heren, die tot mijn verbazing allebei nederlands spraken.
Op een bepaald moment zag ik dat veel van de gasten, dekentjes gingen halen. Ook ik voelde de kou en met hen, ging ook ik een dekentje pakken, van een tafel, die ergens aan de kant van de zaal stond. Op het moment dat ik een dat ding pakte, hoorde ik bij die viptafel een heleboel geroezemoes en werd het volkslied gespeeld. Koningin Elizabeth kwam binnen met haar gevolg. Ik had de pee in dat ik dat moment miste, en liep snel [met dekentje] terug naar mijn plaats om te ontdekken, dat alle schragentafels waren verdwenen en er alleen nog een grote tafel voor het podium stond, waar Elizabeth bij haar familie had plaatsgenomen. Ik vond "onze" tafel [met de twee heren] terug in de hoek van van zaal, en toen ik weer zat, [nog steeds dicht bij de viptafel en nog steeds met een dekentje] bleek één van de heren Rutger Hauer te zijn. De tweede man was och hoge pief uit het bedrijfsleven en ik zag mezelf als een vertegenwoordigster uit het "gewone" volk.
Langs de kant van de zaal, stonden behalve de dekentjes, ook displays met maaltijden, waarbij ik blijkbaar vooraf al had gezegd, wat ik hebben wilde. Dit voedsel werd even later uitgeserveerden ik voelde me reuze beschaamd, dat ik met geen mogelijkheid meer wist wat mijn keuze was geweest. En dan [meestal als ik in het nauw zit], word ik wakker............... Een beetje suffig, beland ik terug in de werkelijkheid en realiseer me meteen: "Ehhhhh, o jee, ja, de pleister mag van mijn oog".
Om dat spannende moment nog even uit te stellen, blijf ik nog even namijmeren en denk ik ineens, dat ik die idiote droom, eigenlijk wel wil blijven onthouden. Uit ervaring weet ik echter, dat hij sneller verdwijnt, dan ik hem kan vastleggen. Aangezien mijn tablet het enige was, die in de buurt lag, heb ik daarop een poging gewaagd met dit superduidelijke resultaat. Snel tikken kan ik wel, maar op zo`n tablet, dat is vers twee.
O ja, en die pleister. Mijn zicht viel niet tegen na de vierde oogoperatie. In eerste instantie zag ik alles dubbel, maar dat is intussen wel voor 90% weg. Alleen een grote luchtbel zit nog in de weg. Dat is lastig en zal nog wel even blijven, is me gezegd. Ach, dat is te overzien, want ik ben allang blij, dat hetgene waar ik bang voor was, niet is gebeurd. Ik zie, weliswaar nog een beetje wazig, maar met de scherpte is zoals het was. En laten we het hopen, dat die "floaters", waar alles om begonnen was, voor altijd weg blijven.
