Ik ben al een tijdje bezig met het compacter opruimen van mijn computerbestanden. Het is een goede afleiding van de beslommeringen van alledag en dat heb ik helaas maar al te hard nodig. Ik ben nu toe aan mijn grote origami-modellen file. De pdf-bestanden waren voor het grootste deel weliswaar al netjes op onderwerp gecatalogiseerd, maar met de huidige technieken is het mogelijk om meerdere ervan, als het ware "aan elkaar te plakken", waardoor ik voor een groot deel verlost ben van de eindeloze rijen bestanden in één map.
Nu is het zo, dat in mijn oude systeem, het vouwdiagram [pdf] vooraf ging door een apart bestand van een foto of duidelijke tekening [jpg] , wat maakte dat, als ik iets specifieks zocht, snel kon zien om welk model het ging, zonder dat ik alle bestanden stuk voor stuk moest openen. Deze foto`s neem ik mee in de nieuwe bestanden, zodat ook daar gauw te zien is om welk model het gaat.
Als alle bestanden naar mijn idee goed zijn ingedeeld, maak ik dus nu een samengestelde pdf, waarin ik tot slot, de oude bestandsnamen in de bladwijzerkolom van de pdf vermeld, zodat ik ook hier de modellen redelijk snel kan vinden. Want dat is nog wel even een dingetje. Er is geen zoeksystheem in al die bladwijzerbalken, dus moet ik dat op een andere manier oplossen.
Zoals ik al zei, heb ik van bijna alle diagrammen in het verleden al een afbeelding gemaakt, maar om de de een of andere duistere reden miste ik een afbeelding van het voor mij veel gemaakte muizetrapsterretje, wat ik vroeger van stroken vouwde. Om de boel compleet te maken, wilde ik die eigenlijk ook wel toevoegen. Helaas kon ik vergeten om even snel een tekening van het eindresultaat uit het vouwdiagram te kopieren, om de doodeenvoudige reden, dat die er niet was. Om de zaak nog erger te maken, was het mijn eigen diagramtekening, dus ik kon mijn moppers over dat gemis bij niemand kwijt. Er was maar één oplossing om alsnog aan een afbeelding te komen.
Ik ging de zolder op, wetende dat daar nog een paar modelletjes van het strokenvouwen lagen. Hopelijk zaten daar een paar muizetrapsterretjes tussen. Het was lang geleden, dat ik in die doos had gekeken, maar hoe ik ook zocht, sterretjes vond ik niet. Wel vond was een kleine rolletje telextape. Eigenlijk was dat was mazzel, want nu was er een mogelijkheid er toch nog een paar te maken en daar een foto van te maken. Ehhhh maken?....Vouwen zal ik bedoelen, en dat na bijna 20 jaar geen papier meer in handen te hebben gehad.
Wat me overkwam toen ik eraan begon, valt moeilijkte beschrijven. Ik tuimelde letterlijk het verleden in. Het gevoel, weer dat papier in handen te hebben en te vouwen. Jeetje, dat is raar. Het "vouwgevoel" was weer helemaal terug. Inclusief mijn opvatting, dat vogeltjes, beestjes, poppetjes en zo vouwen is leuk is, maar dit meetkundige gedoe mijn plek is. Ik ging terug naar een tijd, dat ik met die engelse en duitse meetkundige nerds [bijna allemaal mannen] in Karlsruhe aan het vouwen was. Ik, die totaal geen meetkundige opleiding had, zat daar tussen en deed net zo vlot mee. De hexagons, tetrahedon, dodecahedrons, en alle verdere "gons en drons" vlogen om je daar om de oren. We maakten de mooiste bollen en slingers. Ook daar leerde ik Heinz Strobl kennen, die zijn schitterende modellen toonde van telextape. Wat kon je daar heerlijk mee aan de gang en dat was het beste bewijs, dat het echt niet nodig is om alleen maar met vierkante papiertjes aan de gang te gaan. Wat een tijd! De smartphones hadden nog niet de overhand en als we iets wilden weten, was het niet even googelen, maar we discussieerden erover met elkaar en kwamen er meestal wel uit. De computer was er al wel, maar alleen als een verdraaid handig apparaat om de vouwdiagrammen mee te tekenen.
Intussen heb ik twee sterretjes af. Het is wel ff wennen, maar het voelt goed. Ik kan het nog. Toch heb ik twijfels om ermee door te gaan. Weer beginnen met vouwen of niet? Ach, helaas komt dan mijn Hollandse "ik" weer naar voren. Ook toen al, was het de eeuwige vraag. Leuk al die vouwsels, Het is heerlijk om er mee bezig te zijn, maar wat moet ik mee als het af is. Allemaal neerzetten houdt ook een keertje op. Als iemand me daar een goed antwoord op kan geven, dan ga ik met heel veel plezier weer aan de gang. want ergens in een verborgen hoekje in mijn hart zit nog steeds die heerlijke hobby die origami heet.
