[Geschreven: 27 april 2011]
Mijn computer staat, zoals waarschijnlijk bij iedereen die dat ding alleen heeft voor zijn hobby, vol met foto`s, die een allegaartje zijn met de meest uiteenlopende herinneringen. De hoeveelheid van die bestanden loopt aardig op, omdat ik zo`n idioot ben, die alles wat los en vastzit probeer te onthouden dmv van foto`s. Cruciaal is wel dat je dan die enorme aantallen foto`s een beetje aardig op orde houdt, want anders wordt die fotoverzameling een ondoordringbaar oerwoud van afbeeldingen, waarin geen enkele losse foto meer te vinden is. Het ordenen alleen al, was op zich een leuke bezigheid, maar kan achteraf beter omschreven worden als een leuke megaklus. Die is dus nu achter de rug en ik heb tegelijkertijd met het ordenen veel foto`s een code of ander herkenningsteken meegeven in de bestandsnaam. Zo zou ik dus, in het geval van het zoeken naar een speciale foto, via intikken van een kernwoord, die foto vrij vlot moeten kunnen vinden. En ja, soms lukt dat zowaar nog ook. Vanmorgen zat ik weer eens in mijn fotofile te kijken en kwam ik een setje foto`s tegen uit de catagorie "foto gemaakt om te onthouden".
Ik kocht de laatste jaren op de vakanties nogal eens een t-shirtje als souvenir. Soms met plaatsnamen en soms met iets anders, maar altijd wel eentje met een opdruk die gerelateerd was aan de regio of cultuur waar we die vakantie doorbrachten. Die shirtjes hebben helaas een beperkte levensduur en ik heb er dus velen al met veel verdriet in de kliko moeten gooien. Teveel eigenlijk al, voordat ik het idee kreeg om eerst even een fotootje te maken van de opdruk van het shirt, wat toch meestal de reden was waarom ik juist dat shirt uitkoos om mee naar huis te nemen. Omdat onze vakanties zich voor een groot deel afspeelden in de U.K. en Ierland, is het geen wonder dat veel van die shirtjes voorzien zijn van de meest mooie keltische motieven.
In het plaatsje Corris, in Wales vond ik dit shirt, wat me doorlopend herinnerde aan "King Arthur`s Labyrinth". Lopend, per treintje en zelfs per boot ga je de gangen in van een oude mijn, terwijl er allerlei verhalen worden verteld over de legendarische Koning Arthur, zijn geliefde Guinevere en de ridders van de Ronde Tafel. Een fantastische ervaring was het.
Van veel zuidelijker komt het volgende shirt. Het spreekt voor zich, hoewel het voor mij een mooie herinnering is aan een bloedheet eiland waar, surprise, surprise, treintjes rijden, en waar ook openbaar vervoer was in de vorm van afgedankte metrotreinstellen van de Londense ondergrondse. Verder een vroege wandeling naar de haven, waar Suus en ik de hoovercraft zagen arriveren, Russell ons liet zien hoe je mosselen eet en Arie het douchegordijn naar beneden haalde.
Ga je nu nog verder naar het westen dan kom je eerst op het eiland Man. Dat was de plek waar ik met mijn eigen hollandse Bello shirt ook nog even heb laten zien dat er ook in Nederland museumlijnen bestaan.
Maar de sweater [dus deze keer geen t-shirt] die ik daar kocht slaat alles. Ik vind hem geweldig. Dit herinnert me aan de rit met de elektrische tram naar de top van de Snaefell, de hoogste top van het eiland Man, en al rijdende passeer je eerst het grote en beeldbepalende "Laxey Wheel" en even verderop de beruchte kruising "The Bungalow" met het motormuseum. Ben je eenmaal boven, waar je alleen maar per tram of lopend kan komen, zie je op mooie dagen de zes koninkrijken, Schotland, Engeland, Wales, Ierland, Mann en de Hemel. Tijdens één van onze reizen is het inderdaad gelukt om met stralend helder weer boven te zijn en konden we de complete kustlijnen volgen. Dit is het enige shirt dat nog niet in de vuilnisbak is beland. Het zat me een beetje te strak en heb het daarom aan Karel gegeven. Ik weet het, het is tegen mijn principe, maar ik heb het toch maar even op de foto gezet, gezien de besmettelijke witte achtergrond, die ik met heel veel moeite heb kunnen behouden.
Nog verder westelijk vond ik het volgende shirt. In de lijn van de vorige heeft ook dit shirt een humoristische opdruk. Het komt uit Ierland en voordat ik het kocht heb ik wel even gevraagd wat er nou precies op stond. De conversatie was niet eenvoudig, maar uiteindelijk begreep ik eruit dat het zoiets was, als "Je moet het maar nemen, zoals het komt" en de taal is Iers Gaelic. Gekocht heb ik dit bij de Allwee Cave, in "the middle of nowhere" tussen Lisdoonvarna en Ballyvaghan. We hebben daar te voet een excursie gemaakt door de fabuleus verlichte druipsteengrot.
Uit het Sea Life te Scheveningen komt dit laatste shirt. Een grote octopus staat model voor dit moderne kunstwerk. Dit is verreweg het oudste shirt van de serie en ik kan me eigenlijk ook niet zo goed meer voor de geest halen, wanneer ik daar geweest ben. Toch was het één van de beste, want vooral de shirtjes met een zwarte achtergrond, met daarbij een bizarre abstrakte of een keltische afbeelding zijn bij mij favoriet.
Ik heb er nog een paar in de kast liggen, maar daar ga ik dus nog niet aan beginnen in dit stukje. Ik wil me zoveel mogelijk houden aan de regel waaraan ik begonnen ben. Los van die ene uitzondering, hou ik me liefst aan de stelregel: "pas fotograferen, vlak voordat hij in de kliko gaat". Het spelletje is leuk en ik vind het nog steeds jammer dat ik daar niet eerder opgekomen ben, want in mijn hoofd zitten nog een paar shirtjes die ik graag op deze wijze had willen terugzien. Daarbij denk ik aan een Hongaars en Engels origami shirt en talloze treinenshirtjes uit binnen en buitenland.
18 juni 2018
Vandaag moest er dus weer eentje aan geloven. Dit shirt kocht ik in het zeehondencentrum wat Pieterburen voor eeuwig op de kaart heeft gezet. De tekst doet anders vermoeden, maar de kleine lettertjes onder de afbeelding bewijzen dat het echt zo is. Het weggooien ging mij, als met zovelen, nog steeds aan het hart, maar toen ik het vanmorgen wilde aantrekken, zag ik ineens, dat er veel meer gaten in zaten, dan ik dacht, en waar de stof nog wel aanwezig was, keek ik er dwars doorheen. Helaas, maar niets aan te doen. De stapel in de kast is intussen een zielig stapeltje geworden, dus wat te doen? Primark? Zeeman? ja, dat kan natuurlijk, ben ik in ieder geval aangekleed, maar zo kan iedereen dat. Met vakantie en bijkopen dan maar? Helaas, de reisjes worden de laatste jaren wat minder. Niet zielig hoor, maar ook geen apart shirts. Ach het maakt allemaal niet uit, ik maak de plaatjes tot het stapeltje verdwenen is en dan gaan we gewoon weer wat anders doen.
30 juni 2020 Dit is het laatste keltische t-shirt. Het shirt was een beetje aan de krappe kant en zat niet echt lekker. Om heel eerlijk te zijn denk ik dat het shirt oorspronkelijk van Karel was en daar hij het niet droeg, zal ik het wel hebben ingepikt. Er vielen gaten in en aan de hals was het zwart, grijs geworden. Helaas, is mijn "keltische-shirtenperiode" over. Het is mooi geweest!