Op deze blog schrijf ik allerlei stukjes uit mijn jeugd, gezin en andere zaken, die mij op dat moment bezig hielden.
Op mijn tweede blog heb ik mijn creativiteit los gelaten. Was het eerst borduren en breien, nu is het bijna alleen nog maar haken wat me heerlijk van de straat houdt.
Avalon`s creablog: http://avalon022.blogspot.com/

Vanaf 2005 hou ik een digidagboek bij. Ik heb hierin over vanalles geschreven. Soms schrijf ik drie stukjes in een week en soms duurt het maanden voordat ik weer inspiratie krijg om iets op te schrijven. Dat kan dus vanalles zijn, heel persoonlijke dingen, wanneer ik niet lekker in mijn vel zit, herinneringen uit mijn jeugd en de tijd dat we met onze kinderen als gezinnetje samenwoonden, vakantie- of dagtripverhaaltjes, maar ook gekke, droevige of gewoon dagelijkse dingen die ik om mij heen registreer en waarover ik het leuk vind iets te schrijven. Alle verhaaltjes staan sowieso in pdf formaat ergens prive op laptop of externe schijf, maar ik heb besloten om zo langzamerhand alle verhaaltjes alsnog te publiceren op deze blog. Veel leesplezier.

Ps-1. Al bladerend door de onderwerpen zie ik nu [1-8-2013] dat het een rommeltje is geworden met de lettertypes en grootte van letters. Hoe dat komt weet ik niet. Wel weet ik dat ik ze zo niet gepost heb. Nu [26-2-2021] is het nog steeds niet veel beter. Het is jammer, dat ik niet meer grip heb op de lay-out van de stukjes. Maar goed, ik heb me helaas te houden aan de beperkte mogelijkheden. Het zij het zo, maar een rommeltje blijft het.

Ps-2. De bovenstaande foto is door mij genomen in een goddelijk rustige omgeving in de buurt van Säffle [Midden Zweden] in juni 2012.

zaterdag 14 januari 2023

Lang leve de QR-code !!


 
Zonet zat ik een stukje te lezen over iemand, die een stukje wilde gaan wandelen in de paleistuinen van paleis het Loo. Bij het loket om een kaartje te kopen voor de entree, stond hij/zij echter alleen maar oog in oog met een paal die een QR-code af kon lezen, en meer niet. Er moest eerst ter plekke met de telefoon via een website digitaal worden betaald, waarna er een QR-code kon worden opgehaald. En om een lang verhaal kort te maken, je raadt het al. Het werkte niet. Gelukkig was een hulplijn, zodat er niet onverrichter zake huiswaards moest worden gekeerd, maar pffffff, lang leve de digitale wereld.

Het deed mij meteen denken aan ons ziekenhuis. Die heeft ook zo`n QR-code ziekte tegenwoordig. Gelukkig hoef ik nog geen toegang te betalen, maar verder verschilde het niet veel. De avond voor de afspraak bij de poli, kreeg ik een mail, waarme ik kon inchecken. Inchecken, huh, dat doe je toch voor een vlieg- of treinreis? Nou blijkbaar tegenwoordig ook voor een ziekenhuis. Ook hier kon ik via "Mijn Dijklander"' een QR-code downloaden, zodat ik als ik in het ziekenhuis kwam, meteen kon doorlopen naar de poli waar ik moest zijn.

Laat nou net dat laatste niet helemaal tot mij zijn doorgedrongen. Toen ik, gewapend met de QR-code op mijn telefoon, het ziekenhuis binnenkwam, zag ik een kastje, waarin ik mijn ID kaart moest stoppen. Die registreerde de boel en en printte een ticket voor mij uit, waarmee ik naar de poli kon. Er naar toe lopend, bedacht ik me ineens, huh, nou heb ik er twee, dat is toch niet nodig? Eentje op de telefoon en eentje op de ticket in mijn hand. Nou ja, beter twee dan niets, maar welke moest ik nou nemen. Ik pakte de telefoon, want ik was van die daar op stond, het meest nieuwsgierig of het zou lukken en ja, hoor, die werkte perfect. Toen ik ging zitten viel het kwartje pas. Natuurlijk!!!! Om het "eenvoudiger" te maken, kon ik al de avond ervoor, alles regelen online. Ik had die paal, IDkaart en ticket bij de ingang helemaal niet meer nodig gehad. Oen die ik was!, Ohh, I love it, die digtale wereld, nou ja........