Van 2 blokfluiten en 11 zwemmedailles

Ik was ze eigenlijk al tijdje kwijt. Mijn hele serie van 11 zwemmedailles van de zwemvierdaagse, die ik in de jaren 70 en 80 hier in zwembad "De Kloet" bij elkaar gezwommen had waren onvindbaar. Natuurlijk kon ik zonder, maar toch, zouden dit het eerste slachtoffers zijn van de verhuizing? Je kent dat vast. Af en toe flitst het door je gedachte, zo van "Oh daar moet ik nog eens goed naar gaan zoeken", maar ja, voordat het werkelijk tot daden komt, is het allang weer weg uit je hoofd. Vanmorgen echter heb ik de daad bij de gedachte gevoegd en ben ik serieus gaan zoeken. Ik vond ze niet, maar ik vond iets anders. Haha, mijn blokfluit! Met het ding in mijn handen, dacht ik meteen aan het exemplaar, dat ik zelf maakte op mijn lagere school; tw. de Prof. Burgerschool, te Amsterdam. We kregen een pijp bamboe van ongeveer 50 cm. lang en een diameter van ca. 3,5 cm en moesten in die pijp op de aangewezen plekken zeven gaatjes vijlen. Als mondstuk werd een kurk bewerkt en het geheel werd uiteindelijk vrolijk geschilderd. Dat was het begin van mijn blokfluit lessen en noten leren lezen. Nu zo'n ruime 60 jaar later is de zelfgemaakte blokfluit weg. De kurk verpulverde en stom genoeg heb ik hem weggedaan, zonder er een foto van te maken. Ook het boekje is verdwenen, maar de gewone blokfluit bleef. Stiekumpjes heb ik boven nog even geprobeerd Vader Jacob te spelen, en ja hoor het lukt me nog steeds, want hoe ik de noten moet spelen, bleek nog stevig in mijn vingers en hersenen te zitten. [zie ook: 55[3-20051025-22--1-[j]Prof.H.Burgerschool]

En die zwemmedailles, waar alles mee begon? Haha, hoe het kwam, daar snap ik niets van, maar ineens wist ik weer in welke doos ik, vlak voor de verhuizing, die dingen had opgeborgen. Een snelle controle bevestigde deze inval en om te voorkomen, dat dit verhaaltje zonder foto het net op moet, heb ik ze allemaal maar even op de foto gezet. Daarna deed ik ze met een gerust hart weer in de doos en zuchtte, "Oef, die heb ik ook weer onder controle".