[Geschreven als fb-post]
Van alle administratieve chaos die ik heb ondervonden gedurende mijn verhuizing kwam er vandaag, ja, bijna vier maanden na de verhuizing een aanmaning binnen, waar mijn broek werkelijk van af zakte. Hoe dat zo, zou je zeggen, nou dat zal ik uitleggen. Daarvoor moet ik helemaal terug naar 1966, toen wij voor ons prille huishouden een girorekening openden. Het nummer daarvan, wat ik toch maar niet openbaar op facebook zal zetten, werd voor ons heel vertrouwd, want we deden er alles mee. Pinnen kwam natuurlijk later, maar ook dat heb ik veel met die rekening gedaan.
Giro werd INGbank, maar het nummer bleef onveranderd in ons gezin. Dat veranderde pas bij de verkoop van ons huis in 1997, waarna we onze financien reorganiseerden. We namen afscheid van de ING en de ABN-AMRO kwam in ons !even. Uiteindelijk werd enkele jaren later die vertrouwde ING-rekening opgeheven, want zo'n slapende rekening, waar je niets mee doet, heeft ook weinig zin. Wij hebben totop heden dus een betaalrekening van de ABN-AMRO, waarmee we de laatste ca. 15 jaar ook al onze automatische afschrijvingen hebben lopen.
Nu terug naar de dag van vandaag. Vanmorgen viel er een aanmaning van de PWN, op de mat, dat ik een termijnbedrag moet betalen, omdat ik 3x niet gereageerd had op een verzoek tot betaling. Daar het mijn gewoonte niet is, aanmaningen to krijgen en ik die bovenstaande 3 verzoeken niet had gehad, moest ik daarvoor even diep in de archieven duiken. Na het doorlezen van "Mijn PWN" zakte dus mijn broek af. Bij onze persoonsgegevens stond als rekeningnummer dat vertrouwde INGnummer, wat beginjaren 2000 al was opgeheven, vermeld en uit het betalingsoverzicht blijkt ook nog eens dat er al een termijn op 25 juni is betaald. Een volgende niet, en daarvoor kreeg ik dus die aanmaning.
Heee, das handig. Rekeningen worden betaald voor ons, via een rekening die wij niet meer hebben. Hahaha. En dat terwijl ik 20 jaar lang gewoon automatisch aan deze jongens heb betaald via de ABN-AMRO. Wat spoken ze daar in Velserbroek toch allemaal uit. Schiet mij maar lek, ik snap er niets meer van.
