Herinneringen

Herinneringen..... Het zijn rare dingen die je meesjouwt. Gelukkig zijn ze niet zwaar, en soms zijn ze mooi, soms droevig en soms ook helemaal afwezig. "Weet je dat niet meer?" , krijg ik dan ook heel vaak te horen. Ach ja, toegegeven, als ik alles wat er in mijn leven gebeurd is zou moeten onthouden, past het niet meer in mijn hoofd. Maar waarom ik nou juist het ene nog wel en het andere niet meer weet is mij een raadsel. Zou het iets maken hebben met het feit, in hoeverre de bepaalde gebeurtenis indruk heeft gemaakt of niet?. Dat zou zeer zeker kunnen natuurlijk, maar dan heeft de onderstaande slimme zet van mij uiteindelijk toch geen plekje in mijn hoofd gekregen, want ik wist hier helemaal niets meer van.

Vanmorgen las ik een stukje van dochter Ingrid op fb, waardoor bovenstaande ineens heel even actueel werd. Zij beschreef een herinnering op over haar onderwijzeres, Juf Vera, van de basisschool De Boei in Bovenkarspel. Een lieve vrouw, die heel erg begaan met de natuur en reuze op haar plaats voor de klas.

Mijn antwoord was duidelijk, want hoewel ik me juf Vera [Zwagerman] heel goed herinnerde, was het bewuste voorval met de krokusjes in de grijze massa verdwenen.

Groot was dus mijn verrassing om te lezen, dat ikzelf een rol had gespeeld in die herinnering van haar. Geweldig! Een herinnering van de kinderen, waar ik bij aanwezig geweest ben en er niets meer van weet. Daar is maar één ding aan te doen; tw. even snel "op papier" zetten, zodat ik het nu dus echt niet meer kan vergeten.

Geschreven: 1 februari 2018

Dagtekening: Eind jaren `70 en 1 februari 2018