Vandaag is het de dag van de 2e kamer verkiezingen, maar om te stemmen hoefde ik dit keer, voor het eerst van mijn leven, de deur niet uit. Om de risico`s zo klein mogelijk te houden, kregen wij 70-plussers een nieuwe manier van stemmen aangeboden. Tw. Briefstemmen. Dus veilig thuis je stem uitbrengen en dat hoefde niet eens met het tradionele rode potlood. Het was een vreemd gevoel toen ik de papieren ervoor in mijn handen had. Stel je voor, zit ik daar thuis met een officieel stembiljet voor mij op tafel. Iets wat je normaal alleen maar ziet, als het je plechtig wordt aangereikt, nadat je naam is voorgelezen, door een officieel persoon op een stembureau.
Toen ik het vakje naar keuze had ingevuld, deed ik dat stembiljet, in een speciale envelop. Die envelop ging, samen met de [van mijn handtekening voorziene] stempas, in een tweede envelop. Ik moest wel even goed lezen, hoe ik het allemaal moest doen, maar toen ik eenmaal doorhad hoe het werkte, dacht ik meteen, daar is goed over nagedacht. Bij het tellen gaat dan de envelop met het stembiljet op de ene stapel en de stempassen op een andere. Alles netjes gescheiden van elkaar. De stembiljetten worden uitgelezen en geteld, terwijl ze aan de stempassen kunnen zien, wie er zijn stem heeft uitgebracht. Ik heb meteen Karel gepord ook maar weer eens een stem uit te brengen, want het zat me helemaal niet lekker dat hij dat nooit meer deed. Gelukkig heb ik een partij van hem losgekregen, voordat hij mijn keuze wist en kon ik het hele ritueel met zijn papieren nog een keer herhalen.
Maar goed, dat briefstemmen heb ik vorige week al gedaan. Naderhand bleek dat niet iedereen deze handelwijze begrepen had, en er is nog wel wat te doen geweest over het wel of niet meetellen van de stembiljetten, die met de stempas, in één envelop zaten. Ach, ik begrijp het wel. Lezen is moeilijk, maar dat dat stembiljet apart in een envelop moest stond er met koeienletters op, en zelfs ik had het door. En dat zegt wat hoor. Gelukkig is alles nog goed gekomen en worden de stemmen gewoon meegeteld. Het enige wat wij als briefstemmers misten was het gratis rode potloodje, wat de mensen mee kregen, die daarmee op het stembureau het vakje van hun keuze hadden rood gemaakt. Haha, een slimme zet om te voorkomen, dat de "bemensing" van de stembureau`s de hele dag bezig zouden zijn om potloden te poetsen.
Ook ik ben intussen gevallen voor een bezigheid die, tijdens deze coronaperiode immens populair is geworden. nl. legpuzzels maken! Ineens had ik het te pakken en in een dolle opwelling bestelde ik, bij een totaal onbekende website, een schitterende ronde puzzel, die achteraf, met zijn 1000 stukjes wel een beetje te gemakkelijk bleek te zijn en daardoor veel te snel klaar.
Vaag wist ik van het bestaan van de Jan van Haasteren puzzels, omdat ik er eentje had gezien in de wachtkamer van de afdeling Radiotherapie van het ziekenhuis. Op de foto probeert Suzanne een stukje te passen terwijl we beiden zaten te wachten, dat Karel klaar zou zijn met een bestralingsbehandeling.
Nu ik weer in de "puzzelmodus" verkeerde, ben ik gaan googelen en toen ging er een wereld voor mij open. Wat zijn die leuk en ik ontdekte, dat er een ruime keus was, van 550 tot 5000 stukjes per puzzel. Ik werd overmoedig en bestelde Jan van Haasteren`s "veemarkt" van 2000 stukjes, maar ik zag even over het hoofd, dat die niet paste op de plaat, die ik voor de vorige puzzel had gebruikt. Oei, wat nu?
Even naar de Gamma en een plaat op maat laten zagen was er niet bij en zonder dat ding kon ik toch echt niet beginnen. De enige mogelijkheid om de Gamma in te kunnen, zag ik op hun website, was met een personal shopper en dat heb ik dus maar gedaan. Dat het niet helemaal ging zoals ik wilde staat in het volgende fb-bericht.
Maar ik kon in ieder geval beginnen. Die eerste twee stukjes waren een eitje, maar ik kwam er al snel achter, dat het een andere soort puzzelen werd, als dat ik gewend was om te doen. Het werd geen oeverloos stukje pakken en proberen of het past, het was meer een stukje pakken en op de voorbeeldplaat zoeken, waar de afbeelding van het stukje, in de puzzel te vinden was. Maar het plaatje was nogal klein. Ineens kreeg ik een idee, waar ik eigenlijk best wel trots op was. Ik maakte een foto van de plaat en zette die op de tablet. Toen kon ik alles uitvergroten en was het een stuk gemakkelijker om de plek van het stukje te vinden.
Na negen dagen was hij klaar en zetten ik de foto in fb met het volgende commentaar: "Nu weet ik weer waarom ik nooit geen puzzels meer kocht/bestelde. Ik zit, als ik voor driekwart klaar ben, totaan 10 stukjes voor het eind, in de zenuwen of ze er allemaal wel zijn. O, ja, en er eentje aan de mouw van je wollen trui laten plakken en die dan een uur later uit het afwaswater vissen is ook niet echt gezond voor je gestel. Voor het stukje zelf trouwens ook niet. Ik heb het aardig kunnen restaureren maar ik blijf het natuurlijk zien. Ach, ja er zijn ergere dingen en hoe je het ook bekijkt, de puzzel is compleet. Toch was het enorm leuk om te doen."
Op 12 maart kregen we van de weergoden nog even de boodschap, dat de winter toch echt nog niet voorbij is. Ineens kletterde er een enorme hagelbui tegen de ramen en in no-time was het helemaal wit buiten. Zo raar heb ik het nog nooit gezien.
Nu terug naar vandaag. Vanaf deze datum, zijn de coronaregels voor de niet essentiele winkels iets verruimd. Er mogen heel spaarzaam weer wat mensen de winkel in en dat was te merken. Ik was vanmorgen met Suzanne, die even niet voor de voeten wilde lopen van de werklui, die bezig zijn aan haar nieuwe wc/badkamer, naar Appie in Purmerend. Die winkel durfden we wel aan, want het is een heel ruim opgezette supermarkt. Toen we binnenliepen in het kleine winkelcentrum zagen we meteen de gevolgen van die verruiming. Op een "Efteling-achtige" manier, werd het kooplustige publiek bij de Action opgevangen. Heel netjes allemaal, en ik heb veel respect voor het personeel, die toch maar opgescheept zit met een heleboel extra werk.
Na een paar uur waren we weer terug in het Westfriese en heb ik, toen ik Suzanne naar huis bracht, mijn nieuwsgierigheid bedwongen om haar nieuwe badkamer nu al te gaan bekijken. Ik wacht netjes totdat "de heren van de Woonschakel" morgen klaar zijn. Ook dat is een gevolg van corona, want anders was ik allang een keer bij haar binnengebanjerd.
