Vanaf 2005 schrijf ik korte stukjes in dit digitale dagboek. Dat kunnen er drie per week zijn, maar soms ook, schrijf ik maanden niet. Waarover ik schrijf, dat kan vanalles zijn. Heel persoonlijke dingen, wanneer ik niet lekker in mijn vel zit, herinneringen uit mijn jeugd en de tijd dat we met onze kinderen als gezinnetje samenwoonden, vakantie- of dagtripverhaaltjes, maar ook gekke, droevige of gewoon dagelijkse dingen die ik om mij heen registreer en waarover ik het leuk vind iets te schrijven. Op de foto hierboven sta ik, in de zomer van 1987 in de tuin van één van de grote herenhuizen in het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen. Daar stond een grote "spiegelbol", waarmee ik mezelf op de gevoelige plaat zette. Een selfie dus van ruim 35 jaar oud en ook van ver voordat dat het woord "selfie" werd uitgevonden. Erg scherp is de foto helaas niet, maar ja, wat kan verwachten van zo`n oude foto, die al heel wat heeft meegemaakt vanaf een opname op een 35 mm fotorolletje tot een computerbestandje in het digitale tijdperk. Toch vind ik hem nog steeds de moeite waard om hem eens in het zonnetje te zetten.

donderdag 20 juli 2023

Een kunstwerk?

Om mijn geest een beetje soepel te houden, ben ik op het moment heerlijk aan het hobbyen met mijn foto`s, die ik in de afgelopen ruim 50 jaar heb gemaakt. Ik maak grote pdf-bestanden, waarin ik allerlei verschillende onderwerpen bij elkaar zet. Dat gaat prima op de computer. Ik laat mijn originele fotofiles ongemoeid en ga met een copie daarvan, heerlijk zitten spelen. Bijv. ik zet alle stations van Nederland in één groot pdfbestand, of, met een flink tijdsverschil, vier bezoeken aan Madurodam. Dan zie ik de kinderen groter worden. Een andere mogelijkheid is, om gebouwen met 50 jaar tijdsverschil bij elkaar te zetten. Dan wordt het spelletje pas echt interessant.

Dat ik bovenstaande foto`s nam, kan ik me nog goed herinneren. Het is ook nog niet zo onwijs lang geleden [2012], en de reden daarvan is, dat ik het zo`n vreemd gezicht vond, die halve brug. Een dacht aan een kunstwerk of zoiets, met daaronder die verticale gleuven, waarin men waterkeringsschotten plaatst. Het was per slot van rekening niet zover van de rivier. Mijn fantasie was duidelijk zó enorm met me op de loop, dat ik de auto stopzette en wat foto`s nam.




Waar het precies was, was niet helemaal duidelijk. Bij de foto stond vermeld Almkerk, maar ik wilde zekerheid. De vorige foto was gemaakt op de veerpont van Dordrecht naar Werkendam en de volgende was genomen in Waalwijk, dus ik wist waar ik het zoeken moest. De foto invoeren in het zoekvlak van Google Afbeeldingen werd het niet. Er verschenen genoeg molens op mijn scherm, maar die waren niet in de buurt. Jammergenoeg was de omgeving op de foto niet kenmerkend genoeg om er via deze manier achter te komen. Dan maar met Streetview aan de gang. Daarmee lukte het beter dan ik verwachtte. De uitslag was verbluffend. Zowel mijn idee van een kunstwerk als mijn complete fantasie erover, zakten als een plumpudding in elkaar. Domme ik, als ik goed gekeken had, had ik kunnen zien, dat het allemaal niet zo romantisch was. Op die halve brug stond een groot hekwerk om de doorgang af te sluiten, zodat men niet op de onderstaande weg zou belanden en dat is ook anno 2023 nog duidelijk op de foto te zien. Het was heel gewoon een nog niet afgebouwde brug in Werkendam. De screenprint van Google Streetview, die ik zonet maakte, was het keiharde bewijs. Ach ja, dat was dus weer even met beide voeten op de grond. Een leuke grap, die me echt niet weerhoudt om weer lekker verder te gaan spelen.

Geschreven: 20 juli 2023
Dagtekening: 27 maart 2012