Op deze blog schrijf ik allerlei stukjes uit mijn jeugd, gezin en andere zaken, die mij op dat moment bezig hielden.
Op mijn tweede blog heb ik mijn creativiteit los gelaten. Was het eerst borduren en breien, nu is het bijna alleen nog maar haken wat me heerlijk van de straat houdt.
Avalon`s creablog: http://avalon022.blogspot.com/

Vanaf 2005 hou ik een digidagboek bij. Ik heb hierin over vanalles geschreven. Soms schrijf ik drie stukjes in een week en soms duurt het maanden voordat ik weer inspiratie krijg om iets op te schrijven. Dat kan dus vanalles zijn, heel persoonlijke dingen, wanneer ik niet lekker in mijn vel zit, herinneringen uit mijn jeugd en de tijd dat we met onze kinderen als gezinnetje samenwoonden, vakantie- of dagtripverhaaltjes, maar ook gekke, droevige of gewoon dagelijkse dingen die ik om mij heen registreer en waarover ik het leuk vind iets te schrijven. Alle verhaaltjes staan sowieso in pdf formaat ergens prive op laptop of externe schijf, maar ik heb besloten om zo langzamerhand alle verhaaltjes alsnog te publiceren op deze blog. Veel leesplezier.

Ps-1. Al bladerend door de onderwerpen zie ik nu [1-8-2013] dat het een rommeltje is geworden met de lettertypes en grootte van letters. Hoe dat komt weet ik niet. Wel weet ik dat ik ze zo niet gepost heb. Nu [26-2-2021] is het nog steeds niet veel beter. Het is jammer, dat ik niet meer grip heb op de lay-out van de stukjes. Maar goed, ik heb me helaas te houden aan de beperkte mogelijkheden. Het zij het zo, maar een rommeltje blijft het.

Ps-2. De bovenstaande foto is door mij genomen in een goddelijk rustige omgeving in de buurt van Säffle [Midden Zweden] in juni 2012.

donderdag 25 juli 2024

Centraal Station Amsterdam

 


Ken je dat?

Om rond het middaguur, eerst even te zoeken tussen de opgenomen programma`s van de afgelopen tijd en dan met een bord op je knieen en je voeten op de salontafel, een broodje te eten. Dat is genieten. Sport vermijdend, ben ik best blij met al die herhalingen en de opname-app maakt overuren. Momenteel is het programma Handhavers/Overtreders in mijn vizier en ook krijg ik nu eindelijk de kans om de tv serie Flikken Maastricht eens helemaal in zijn geheel te bingen. Maar goed, daar wilde ik het nu niet over hebben.

Terug naar Handhavers/Overtreders. Dat roept bij mij een heleboel herinneringen op. Ik zie veel plekken van Nederland, die voor mij bekend zijn, maar het leukste vind ik Frans en Anil, die trachten de boel op het Centraal Station te Amsterdam, veilig en schoon te houden.

In mijn herinnering zie ik nog steeds een Centraal Station, in de deplorabele en vaak vieze staat van "voor de verbouwing", met zijn donkere gangen, eindeloze trappen en slechts voor een paar perrons, de luxe van een roltrap. Die laatste, was er zeker niet bij spoor 15, de homebasis voor de trein naar Enkhuizen. Daar was het afzien. Geen enkel confort, een bankje of roltrap kon er niet af, maar we moesten het daar doen met kale trap en te hoge en altijd smerige ramen, waar ik op mijn tenen staand, tussen de vuiligheid, misschien iets kon zien, wat totaal onbelangrijk was. Een handhaver of beveiliger heb ik nooit gezien, dus zeker `s avonds voelde ik me, zeker als ik alleen was, op spoor 15, niet echt op mijn gemak.

Neem dan nu. De enige keer dat ik het nieuwe station zag was in 2018. Ik wist toen al niet wat ik zag. Zo mooi was het allemaal geworden, maar nu zag ik op tv, dus ook een totaal ander facet van de vernieuwing van de afgelopen jaren, tw. BOA`s en Handhavers die het station schoon en veilig houden en grote borden, waarop staat, wat allemaal wel, maar vooral wat allemaal niet mag. Of iedereen er zich aan houdt is natuurlijk een tweede, maar er wordt wel op ze gelet en er wordt ingegrepen als het nodig is. Ongelofelijk, want denkende aan mijn eigen ervaring, herinner ik me één van mijn grootste irritaties uit die tijd. Niet de vertragingen, want daar was altijd wel een mouw aan te passen met koffie of een boek, maar het eeuwige roken van de medereizigers. Niet in de trein zelf, want dat ging met zijn "niet-roken" coupé`s meestal wel goed, maar op de perrons, dat was een heel ander verhaal. Als ik daar rustig op de trein stond te wachten dan ging er altijd wel iemand naast me staan roken. Dan kon ik niets anders doen, dan weggaan en ergens anders gaan staan, waar hopelijk geen roker in de buurt was. Of als ik net op een bankje was gaan zitten, dan kwam er iemand naast mij zitten, die even rustig een sigaret op stak. Dan was ik degene, die vertrekken kon, want aanspreken op hun gedrag was geen optie. Ze deden niets verkeerds en dat ik nou toevallig roken goor, vies en ongezond vond, daar hadden zij geen boodschap aan.

Dat zou dus nu op Centraal Station nieuwe stijl, verleden tijd moeten zijn. Het klinkt voor mij allemaal nog te mooi om waar te zijn, en het zal heus allemaal niet zo gladjes gaan, als het was gepland, maar toch..... De Frans en Anil`s van Amsterdam doen hun stinkende best, waardoor een voor mij totaal ondenkbare situatie van een rook-, drank- en slapersvrij Centraal Station in Amsterdam, zowaar nog werkelijkheid lijkt te gaan worden. Een droom? De tijd zal het leren...........