Een rollenspel

Dit schreef ik op fb:

Het is 4 juli, een warme zomerdag in Oppperdoes. Ik heb me in de schaduw bij de retirade verschansd, om mijn grote grannydeken met zijn zwarte naden in een beetje goed licht in elkaar te naaien. Lok 26 komt ratelend en steunend mijn gehoorscirkel binnenrijden en precies tussen het schaamschot en het retiradegebouwtje door zie het volgende tafereelte zich afspelen. Een bezwete conducteur neemt plaats tegenover twee jochies in de leeftijd tussen de zes en acht jaar . Hij heeft waarschijnlijk helemaal niet in de gaten dat de tram langs het perron staat en diep in mijn hart hoop ik dat hij gaat doen wat ik graag zou willen dat hij gaat doen. En ja hoor hij stelt me niet teleur. Hij neemt zijn bezwete pet van zijn hoofd en plaatst die op het hoofd van het jochie tegenover hem. Daarna geeft hem zijn kniptang en het kaartje wordt door de jongen professioneel voorzien van het gewenste gaatje. Na jongetje nr. één is zijn broertje aan de beurt. Ook hij wordt voorzien van pet en kniptang en doet zijn plicht. Als dit allemaal is gebeurd steekt de conducteur zijn hoofd (nog steeds zonder pet) buiten het raam en laat daarmee even zien dat het stoppen en het naderende vertrek van de tram niet helemaal aan hem voorbij is gegaan. Geweldig zo'n klein toneelstukje op een warme zomermiddag. 

Bedankt! Bert van Elswijk.

Puzzelen

21 april 2014

Met vlagen raak ik ineens weer helemaal verslaafd aan legpuzzels. Heerlijk werk is dat. Sinds internet bestaat is er een prima manier om heerlijk te puzzelen, zonder dat je meteen met een heleboel grote platen blijft zitten, waar je eigenlijk geen raad mee weet. Terug in de doos?, Kan, maar ja, dan stapelen de dozen zich op, of plakken en ophangen?, dan zijn na een tijdje de muren vol.

Via online puzzelen kan ik tegenwoordig net zoveel puzzeltjes maken als ik wil, want opslaan is er [gelukkig] niet bij. Op het moment ben ik weer helemaal verslingerd aan de puzzeltjes van Teije en Lies [http://www.liessmit.nl/], die hun vakantiefoto`s als puzzeltjes hebben verwerkt. Dat is leuk, maar er is een tweede reden, dat juist deze puzzeltjes bij mij zo populair zijn. Teije en Lies hebben heel veel gereisd, en aan het aantal foto`s per land is te zien dat Engeland, Schotland, Ierland en Scandinavie heel veel is bezocht. Dat is extra leuk, want dat geeft mij behalve lekker puzzelen ook heel veel reisherinneringen uit onze favoriete landen.

Toch blijft er voor mij nog een klusje over. Een puzzel van 1000 stukjes staat al jaren te wachten om te worden gemaakt. Een echte dit keer, in een zo heerlijk naar karton ruikende doos. Toen ik in het bakkerijmuseum in Medemblik deze puzzel zag, kon ik het niet laten om hem te kopen, want er is een groot verschil met de puzzels van weleer. De puzzel zit niet in zo`n kolosale bekende kartonnen doos, maar in een 13x13x5 cm minidoosje. Het eindresultaat zal een A3 formaat plaatje geven. Klein?, De afbeelding niet echt, maar met 1000 stukjes op zo`n oppervlakte, ja, superklein en nog in zwart-wit ook, want het is een oude afbeelding van een bakker [hoe kan het ook anders], die met een bakkerskar, ergens in Westfriesland vereeuwigd is. Snap je nou dat ik echt wel even moet slikken voordat ik daar aan begin.

18 mei 2014

Ik schreef vandaag op facebook:
"Nu ben ik het zat. Dit is me nog nooit overkomen en ik heb al heel wat puzzels in elkaar gelegd. Na een week schuiven eruithalen, er weer inleggen en weer blijven steken op een paar stukjes hou ik er mee op. Het ene stukje past op vier plekken en het andere stukje past nergens. En van wat er wel past ben je niet zeker. #nietleukmeer " 

28 mei 2014

Hij [de puzzel] lag er maar te liggen. Midden op de tafel en ene keer dat ik er langs kwam, dacht ik "Wat zal ik doen" en de volgende keer pakte ik een stukje op en ging alsnog proberen om die verhipte puzzel in elkaar te leggen. Het lukte voor geen meter. Tot vanmiddag. Ik zat dik in de zenuwen tijdens Ingrid`s operatie. Het ziekenhuis belde maar niet en ik had het niet meer. Uiteindelijk lukte het me een beetje te kalmeren en ging weer met de puzzelstukjes aan de gang, met het idee dat dit toch echt de laatste keer zou zijn. Met een beetje grof geweld en wat onrechtmatigheden in de linkerbovenhoek is het er dan toch nog van gekomen. Hij is af!!!! En..... met Ingrid gaat het gelukkig ook goed.

Een wandelingetje aan het strand

Karel: "Zullen we vanmiddag na het eten even naar het strand rijden?".
Ik: "Waar?"
Karel: "Ach, ergens waar we gemakkelijk kunnen parkeren".

Dus had ik in mijn heilige onwetendheid bedacht naar Bloemendaal te rijden, want daar wist ik een gigantische parkeerplaats. Dat was dus helemaal fout, want anno 9 maart 2014 en 17 graden op de thermometer stond ik bij Ikea in Haarlem al helemaal vast. en toen was Bloemendaal nog niet eens in zicht!. Ik heb de auto omgedraaid en ben via de A9, richting IJmuiden gereden. Daar stond het richting strand ook helemaal vast, maar gelukkig was de weg over de sluizen niet zo druk. Dan maar naar Wijk aan Zee. Helaas, bij de rotonde, zo' n 5 kilometer voor Wijk aan Zee, stond het wederom helemaal vast. In een superdruk Bakkum en een iets rustiger Egmond [want daar kwam ik niet zo dicht bij het strand], heb ik geen actie ondernomen, maar in Bergen aan Zee besloot ik alsnog een laatste poging te wagen om iets van de zee te zien.

Na drie rondjes over de parkeerplaats te hebben gereden en naarstig op te hebben gelet naar mensen die bewegingen maakten, die leken op instappen en wegrijden, had ik beet. Hehe, eindelijk strand met schitterend weer. Het was de moeite meer dan waard.

Prutsen met de hd-recorder

Na vanmorgen half 10 heb ik geen facebook of haken meer gezien. De harddisk recorder hield me de hele dag bezig. Twee programma`s die ik had opgenomen wilde ik naar de computer hebben, maar dat was niet eenvoudig. Die hd-recorder is nog uit het tijdperk dat de usb nog in zijn kinderschoenen stond,  lijkt het wel, want die gekke aansluiting heeft een éénrichting verkeer en natuurlijk de verkeerde kant op. Dus niet even een stickie inpluggen en kopieren, neeeee, de enige manier om iets op de computer te krijgen is inbranden. Waarna je het schijfje handmatig van het ene naar het andere apparaat transporteert. Jaja, je moet het een mens niet te gemakkelijk maken om iets te kopieren, want je zou de copyrights eens schenden!!!!

Na vier schijfjes te hebben verknald, want hij accepteerde alleen nieuwe Rweetjes [die ik niet in voorraad had] is het gelukt en staan beide programma`s op schijf. Helaas is één ding niet gelukt. Bij het afspelen ondekte ik dat de beeldverhouding op onverklaarbare wijze ineens is omgevormd. naar een plaatje van een ouderwetse tv uit de jaren 70, met hele lange, uitgerekte mensen en zwarte balken aan de beide zijkanten. Is dat een anti-kopieertruc van de BBC? Wie zal het zeggen, want het stukje opname voor en na het programma is normaal. Gelukkig heb ik een goede speler op de computer, die deze idiote beeldverhouding met één muisklik moeiteloos omzet naar 16:9. Het kostte allemaal moeite en tijd, maar dan heb je ook wat. Nog acht weken sparen en dan is de serie compleet. Kan ik in mijn eigen tijd genieten van Jenny Lee en de andere vroedvrouwen van Nonnatus House, die in 50er jaren zoveel kinderen ter wereld brachten in het hartje van East London. Een schitterende serie gemaakt naar het gelijknamige boek van Jennifer Worth, waarin zij haar eigen ervaringen en herinneringen uit die tijd heeft beschreven.

Na het plaatsen op facebook kreeg ik prompt reaktie van dochter Suzanne. "Waarom ik toch zo moeilijk deed en waarom ik geen geduld had om op haar te wachten. Om er nog een schepje bovenop te doen besloot ze met de zin, dat geduld toch echt een schone zaak is. Hahaha, ja natuurlijk had ze gelijk maar toch wilde ik niet wachten, want er speelde meer mee. Toen de programma`s eenmaal op de harddisk stonden, waren ze binnen mijn bereik en bij het downloaden moest ik altijd nog maar afwachten of de bestanden ooit aangeboden zouden worden. Verder vond dat enkele exemplaar op de harddisk een risico, want het zou beslist de eerste keer niet zijn dat ik het per ongeluk een programma zou wissen. Ik ken mezelf. Vandaar!

Een kerstboom met een eigen willetje

Dit is in ons hele kerstbomentijdperk nog nooit voorgekomen. Een kerstboom met een eigen willetje. Toen onze dochters gisterenavond met een vriendin de kamer binnenkwamen, merkten ze meteen op dat de lampjes van de kerstboom uit waren. Dat hadden wijzelf nog niet eens gemerkt. Het was wel donker in de kamer, maar ja, er branden alleen maar kaarsen en wat andere kleine lampjes, dus donker was het toch al. Na wat paniekerig aan sommige lampjes te hebben gevoeld, heb ik het er maar bij gelaten. Wat moest ik anders. Toch liet het me niet los natuurlijk en iedere keer als ik in de buurt van die boom kwam probeerde ik wat lampjes uit. Vreemd vonden we het allemaal wel, want er zaten al wat kapotte lampjes tussen, en toch had hij tot deze avond gewoon gebrand. De "ketting" was dus volgens ons niet onderbroken. Een oplossing vonden we die avond niet, want het was ondoenlijk een sliert met 100 kleine lampjes in een boom allemaal stuk voor stuk te controleren, met een grote kans dat we niets zouden vinden.

Wat nu te doen. Eigenlijk was er maar één oplossing. Opruimen die boom! Helaas een beetje vroeg, maar het is het anders. Die kerstboom was zonder licht alleen maar een object pal voor het raam die de kamer met dit donkere weer nog eens extra donker maakte. Gelukkig kreeg hij die kuren pas op oudjaarsavond.

Het is wel weer even wennen, die kale kamer, maar lichter is hij wel en ja de waxinelichtjes en kaarsen moeten hun werk vanavond dan maar een beetje extra doen. En die kapotte lampjessliert? Haha, die heb ik zonder controleren in de kliko gegooid. Het zou toch niet zo moeten zijn, dat ik de fout met een simpele handgreep weer had kunnen herstellen. Dat wil ik echt niet weten. Gelukkig Nieuwjaar !!!!