Vanaf 2005 schrijf ik korte stukjes in dit digitale dagboek. Dat kunnen er drie per week zijn, maar soms ook, schrijf ik maanden niet. Waarover ik schrijf, dat kan vanalles zijn. Heel persoonlijke dingen, wanneer ik niet lekker in mijn vel zit, herinneringen uit mijn jeugd en de tijd dat we met onze kinderen als gezinnetje samenwoonden, vakantie- of dagtripverhaaltjes, maar ook gekke, droevige of gewoon dagelijkse dingen die ik om mij heen registreer en waarover ik het leuk vind iets te schrijven. Op de foto hierboven sta ik, in de zomer van 1987 in de tuin van één van de grote herenhuizen in het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen. Daar stond een grote "spiegelbol", waarmee ik mezelf op de gevoelige plaat zette. Een selfie dus van ruim 35 jaar oud en ook van ver voordat dat het woord "selfie" werd uitgevonden. Erg scherp is de foto helaas niet, maar ja, wat kan verwachten van zo`n oude foto, die al heel wat heeft meegemaakt vanaf een opname op een 35 mm fotorolletje tot een computerbestandje in het digitale tijdperk. Toch vind ik hem nog steeds de moeite waard om hem eens in het zonnetje te zetten.

woensdag 1 januari 2014

Een kerstboom met een eigen willetje

Dit is in ons hele kerstbomentijdperk nog nooit voorgekomen. Een kerstboom met een eigen willetje. Toen onze dochters gisterenavond met een vriendin de kamer binnenkwamen, merkten ze meteen op dat de lampjes van de kerstboom uit waren. Dat hadden wijzelf nog niet eens gemerkt. Het was wel donker in de kamer, maar ja, er branden alleen maar kaarsen en wat andere kleine lampjes, dus donker was het toch al. Na wat paniekerig aan sommige lampjes te hebben gevoeld, heb ik het er maar bij gelaten. Wat moest ik anders. Toch liet het me niet los natuurlijk en iedere keer als ik in de buurt van die boom kwam probeerde ik wat lampjes uit. Vreemd vonden we het allemaal wel, want er zaten al wat kapotte lampjes tussen, en toch had hij tot deze avond gewoon gebrand. De "ketting" was dus volgens ons niet onderbroken. Een oplossing vonden we die avond niet, want het was ondoenlijk een sliert met 100 kleine lampjes in een boom allemaal stuk voor stuk te controleren, met een grote kans dat we niets zouden vinden.

Wat nu te doen. Eigenlijk was er maar één oplossing. Opruimen die boom! Helaas een beetje vroeg, maar het is het anders. Die kerstboom was zonder licht alleen maar een object pal voor het raam die de kamer met dit donkere weer nog eens extra donker maakte. Gelukkig kreeg hij die kuren pas op oudjaarsavond.

Het is wel weer even wennen, die kale kamer, maar lichter is hij wel en ja de waxinelichtjes en kaarsen moeten hun werk vanavond dan maar een beetje extra doen. En die kapotte lampjessliert? Haha, die heb ik zonder controleren in de kliko gegooid. Het zou toch niet zo moeten zijn, dat ik de fout met een simpele handgreep weer had kunnen herstellen. Dat wil ik echt niet weten. Gelukkig Nieuwjaar !!!!



Geschreven: 1 januari 2014
Dagtekening: 1 januari 2014