Ze kwam vorig jaar april, toen zoon Rob
haar meebracht voor mijn verjaardag, mijn leven binnen. Tot onze
vakantie bleef ze prachtig bloeien en dat kwam echt niet door mijn
goede zorgen. Ik vergat haar regelmatig, maar toen we met vakantie
gingen was het me toch te bar om deze schitterende bloemenpracht drie
weken zonder verzorging achter te laten. Dus mocht ze gaan logeren
bij dochter Suzanne. Met 12 bloemen ging ze heen en met 2 kwam ze
terug. Suzanne zat helemaal in de put toen we de plant bij haar
kwamen halen en begreep niet wat ze fout had gedaan. Mijn antwoord
was resoluut. Ze had helemaal niets fout gedaan, integendeel,
waarschijnlijk wist de plant niet wat haar overkwam met al die goede
zorgen, en liet ze spontaan al haar bloemen vallen. De resterende
twee bloemetjes bleven bij mij nog een paar weken zitten totdat er
uiteindelijk drie hoge kale takken overbleven. Droog en lelijk stond
ze daar maandenlang op de vensterbank in de keuken. Weggooien? Nee
dat toch maar niet. Uiteindelijk heb ik de stoute schoenen
aangetrokken en knipte ik de takken kort en liet haar op de vensterbank overwinteren. Ik lette er nauwelijks op, gaf haar zo af en toe een
beetje water, maar er gebeurde niets. Totdat er een week of wat
geleden aan de kale takken hele kleine groene bolletjes verschenen.
Zou het? Jahoor, er verschenen steeds meer bolletjes, en nu zit ze
vol met knoppen.
Uiteindelijk begon ik iets te
begrijpen. Dat moet dus dat gevoel van voldoening zijn geweest wat
mijn moeder altijd had, als ze voor haar raam stond, want zij had
niet één, maar ze had een vensterbank vol met deze bloemen, waarvan
ze heel veel plezier had en die ze jaren achtereen in leven wist te
houden.
29 juli 2013
[op facebook]
Toen ik in mei helemaal enthousiast was
over twee bloemetjes in de volledig afgeknipte en in de winter
overgehouden orchidee, kon ik me niet voorstellen hoe hij eind juli
zou zijn. Nou dat is onvoorstelbaar mooi !!!!!!!!
Geschreven: 2 mei 2013
Dagtekening: 2 mei 2013