Vanaf 2005 schrijf ik korte stukjes in dit digitale dagboek. Dat kunnen er drie per week zijn, maar soms ook, schrijf ik maanden niet. Waarover ik schrijf, dat kan vanalles zijn. Heel persoonlijke dingen, wanneer ik niet lekker in mijn vel zit, herinneringen uit mijn jeugd en de tijd dat we met onze kinderen als gezinnetje samenwoonden, vakantie- of dagtripverhaaltjes, maar ook gekke, droevige of gewoon dagelijkse dingen die ik om mij heen registreer en waarover ik het leuk vind iets te schrijven. Op de foto hierboven sta ik, in de zomer van 1987 in de tuin van één van de grote herenhuizen in het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen. Daar stond een grote "spiegelbol", waarmee ik mezelf op de gevoelige plaat zette. Een selfie dus van ruim 35 jaar oud en ook van ver voordat dat het woord "selfie" werd uitgevonden. Erg scherp is de foto helaas niet, maar ja, wat kan verwachten van zo`n oude foto, die al heel wat heeft meegemaakt vanaf een opname op een 35 mm fotorolletje tot een computerbestandje in het digitale tijdperk. Toch vind ik hem nog steeds de moeite waard om hem eens in het zonnetje te zetten.

donderdag 25 april 2013

Die goeie ouwe tante Pos


Eergisteren kregen wij een grote witte kaart van PostNL, Omdat het 22 april was, en mijn verjaardag, was mijn eerste reactie: "Dat is aardig, een felicitatie van van tante Pos". Toen ik begon te lezen, kwam ik weer snel met mijn beide voeten op de grond, want naast het [natuurlijk] oranje logo, stond in [natuurlijk] oranje letters het woord "Porto" en verder wisten ze mij te melden dat we onvoldoende gefrankeerde post hadden verstuurd of ontvangen. Of we maar even € 1.08 ! wilde betalen. Wauw, dat was schrikken. Vroeger hing er een dwangbevel aan je inkomende post en het was aan jou of je zo eerlijk was om ooit de benodigde postzegels naar de PTT te sturen. Stuurde je zelf ongefrankeerde post weg, hoorde je er nooit iets van of de ontvanger moest bij je komen klagen. Maar dit was andere koek.

Aangezien onze post-aktiviteiten heden ten dage [behalve met kerst] op de vingers van één hand te tellen zijn, kon ik me redelijk snel herinneren dat ik mijn neef twee dagen geleden een verjaardagskaart had gestuurd, maar hoewel mijn korte termijn geheugen me af en toe behoorlijk in de steek laat, herinnerde ik me precies dat ik daar een goede postzegel had opgeplakt.

Dus wat zou het in vredesnaam geweest zijn. Gelukkig is PostNL, het woord zegt het al, met zijn tijd meegegaan en stond er op de andere kant van de kaart een code, zodat je via "PostNL/betalen" de rekening kon voldoen. Toen ik op de site beland was, zag ik dat PostNL nog slimmer was dan ik ooit had kunnen denken. Behalve betalen kon ik via de code, ook zien welke post de boosdoener was. Een enveloppe gericht aan de voor ons alle bekende CAK met daaronder een Antwoordnummer was op de scan duidelijk te zien. Even duidelijk was in de linkerbovenhoek het postzegelblokje en de vermelding: "postzegels plakken niet nodig". te zien. Juist ja!

Na een flinke zoektocht op dezelfde site naar een contactformulier, heb ik maar even geschreven, dat er volgens mij iets was fout gegaan. En..... ere wie ere toekomt. Een dag later had ik al een mailtje met excuses, plus het verzoek om de kaart ONGEFRANKEERD terug te sturen met de vermelding van de hele affaire. Dan zou het geregeld zijn. Ben benieuwd !  

Geschreven: 25 april 2013
Dagtekening: 20-25 april 2013