Toen ik begon met Frau
Antje te haken had haar lieve koppie het gewonnen van mijn aversie
tegen het haken van amigurumi. Ik vind het helemaal geen leuke
bezigheid want vasten haken schiet niet op en verder zijn die kleine
onderdelen met teveel gepriegel. Maar okee, ze had dus gewonnen en ik
startte met volle moed aan het poppetje. Zo te zien had ik genoeg
katoen in de juiste kleuren en het rokje en lijfje waren in no time
klaar. Toen liep ik vast, want ik had een rekenfout gemaakt met de
beschikbare katoen voor het hoofdje. Oeps, stom!
Daar ik de volgende dag
met dochter Ingrid wat spullen zou gaan wegbrengen, wachtte ik met
verder gaan om haar te vragen of zij nog die "hoofd"-kleur
had. Teven hoopte ik dat zij een paar 8 mm-veiligheidsoogjes zou
hebben, die ik ook niet had. Om een lang verhaal kort te maken; de
volgende dag nam ik alles mee, de oogjes had ze voor me, het katoen
helaas niet. Dat werd dus winkelen na het weekend. Nadat we onze
wegbrengroute gereden hadden kwamen we tegen half zes terug in
Grootebroek. Het was al heel donker en Ingrid wilde bij de Dekamarkt
worden afgezet, zodat zij nog wat boodschappen kon halen. Zo gezegd,
zo gedaan, Ingrid stapte uit, haalde haar spullen van de achterbank
en liep naar de supermarkt. Thuisgekomen haalde ik de auto leeg.
Maar waar was toch dat tasje met mijn haakwerk gebleven, het lag op
de achterbank dat had ik een paar uur geleden nog gezien. Toen ik,
mopperend op de duisternis, een zaklamp wilde gaan halen, begon het
tot me door te dringen dat er eigenlijk maar één ding gebeurd kon
zijn. Ingrid had waarschijnlijk met haar jas ook Frau Antje uit de
auto getrokken. In plaats van een zaklamp greep ik mijn mobiel. Ze
reageerde super en liep zo snel mogelijk naar de plek waar het
gebeurd zou zijn. En pffff, ja hoor, weliswaar half in een plas, lag
mijn handwerktasje met frau Antje. Toen Ingrid belde had ik meteen
wel weer rechtsomkeer willen maken om de spullen zelf te zien, maar
gezond verstand weerhield me er toch maar van.
Ingrid bekeek de boel
en haar conclusie was dat ik enorme mazzel had gehad. Antje was n
ogal
nat en haar halve koppie was vies, ook een blauwe bolletje was vies
en een rode bolletje doorweekt, maar verder viel het allemaal wel
mee. En dan te weten dat er ook twee lichtgele en één witte bol in
dat tasje zaten. Die waren gelukkig nog helemaal schoon. Frau Antje
kwam er met een nachtje logeren op Ingrid`s verwarming en een totaal
nieuw koppie dus heel goed af. Zelfs de vieze katoentjes heb ik in
een sopje weer helemaal schoon gekregen.
Nu is ze klaar. Kaas
onder haar arm en aan niets kan je zien, dat ze drie dagen geleden
een duik heeft genomen in een Grootebroekse plas.
