Hoorn in kerstsfeer

Ik zat vanmorgen in de kamer, even niet wetende wat ik zou gaan doen. Ik verging van de pijn in mijn rug en veel meer dan op bank hangen kon ik niet. Zodra ik maar even probeerde overeind te komen was het foute boel. Uit pure verveling strompelde ik naar de auto en ging een stukje rijden, hopende dat mijn humeur ietsjes zou opklaren. En wie denkt, dat ik dat niet veilig kon rijden, kan ik verzekeren, dat, zolang ik in de auto bleef zitten, het prima ging. want het was per slot van rekening mijn rug die dwars lag en niet mijn benen.

Allereerst reed ik even langs molen de Ceres. Nu de wieken er ook weer opzitten, is hij helemaal genezen van de verschrikkelijke brand, nu bijna twee jaar terug. Het oude vertrouwde beeld, van de molen, dat wij 50 jaar terug als één van de eerste dingen zagen toen we in Bovenkarspel arriveerden, is weer helemaal terug. Een topprestatie van bouwers, gulle gevers en heel veel vrijwilligers, die zo snel de molen weer naar zijn oude glorie hebben teruggebracht.

Ik sukkelde via Venhuizen en Hem naar Hoorn en al rijdende schoot me te binnen dat het er in de binnenstad van Hoorn wel een beetje vreemd zou uitzien, nou de lockdown weer in volle hevigheid was losgebarsten. Ik reed via de Willemsweg de stad in; ging na de brug rechts, om via het Gerritsland op het Kerkplein te belanden. Het was bizar en deed me denken aan de ritten die ik april/mei 2020 maakte. Alweer een bijna uitgestorven stad met stille straten en gesloten winkels! De kerstsfeer was ver te zoeken en de versiering hing er een beetje verloren bij. Hoe anders zou het moeten zijn, zo`n vijf dagen voor kerst. De enige plek, waar ik nog wat mensen bij elkaar zag, was bij de Hema, waar ze in de deuropening een grote balie hadden opgesteld. Ik verondersteld, dat zij daar, hun welbekende rookworsten en andere levensmiddelen aan het verkopen waren, iets, wat nog wel is toegestaan. Het enige wat me verbaasde was het feit, dat er aan de Gedempte Turfhaven, nog zoveel bloemen en planten werden verkocht. Hadden al die winkels ook een verkoopplek gemaakt voor de deur? Ik kon het niet zo goed zien.

Uitendelijk reed ik langs het station en zuidwaarts de A7 op. Mijn plan was om via de N194 en Obdam weer naar huis te rijden. Ik was net de A7 af toen ik ineens besefte, dat ik wel een stukje over die rit door het centrum van Hoorn kon gaan schrijven, maar dat ik dan geen enkele foto had. Oef, wat nu? Ik nam dus een resoluut besluit en ging bij de rotonde, na Avenhorn, rechtsaf Berkhout in en terug naar

Hoorn, om hetzelfde rondje nog eens over te doen.

Het was vanzelfsprekend nog net zo stil als daarvoor en al foto`s makend uit het raam [even uitstappen was met die rug van mij geen optie] , realiseerde ik me, dat die lockdown soms wel zijn voordelen heeft. Ik maakte een heleboel foto`s maar ben de auto niet uitgeweest. Ik zette dat ding gewoon even stil midden op de weg, of schoof even een parkeerplek in. Ruimte zat. Kom daar maar eens om, op een normale maandagmiddag. Dan wordt je binnen de kortste keren van je plek getoeterd.

Voor de foto`s van de Grote en de Klein Noord heb ik de auto, net als vorig jaar, gewoon even midden op de grote oversteekplaats van het Breed, op de alarmlichten, stilgezet, want er zat toch niemand achter me. Voor me trouwens ook niet en een spaarzame voetganger ging lachend om me heen. Op het Kerkplein was hetzelfde verhaal. Nog nooit heb ik het daar zo leeg gezien. Alleen een groepje bouwbusjes nam nog wat plaatsen in.

Het is en blijft bizar; Hoorn 27 april 2020, Amsterdam 4 februari 2021 en nu weer Hoorn 20 december 2021, iedere keer hetzelfde beeld. Ik maakte wat sfeerbepalende plaatjes van de bizarre omstandigheden en vroeg me af: "Hoe vaak nog?". En net als in mijn jaarstukje eindig ik met de hoop , dat de regering de wijsheid heeft, de coronapandemie in te passen in ons dagelijks bestaan, want van één ding ben ik overtuigd. We zullen met corona moeten leren leven, dit gaat helaas nooit meer weg.