We zullen er deze keer helaas ook weer de nodige tegenkomen, want hoewel we niet de Noordzee over gaan is Noorwegen beslist niet watervrij en omrijden is geen optie, omdat er geen wegen zijn die dat mogelijk maken. Gelukkig zullen de overtochten in Noorwegen zelf niet zo lang duren, maar de ferry naar Kristansand komt aardig in de richting van onze ervaringen bij de Noordzee overtochten. Waarom ik er dit jaar weer ingetrapt ben om op boten te gaan zitten, is me een raadsel. Alle goede praatjes, dat varen zo relaxed is, ten spijt, haat ik die dingen. Ze varen me veel te langzaam, je ziet niets, dan alleen water en ik moet al helemaal niet denken aan al dat die natte zooi onder mij. Huh, bah, koud en erg nat.
Maar okee, even mijn mening over boten terzijde, ik begon met de vraag: "Wat doe zoals op de boot?"
Hieronder een paar suggesties, die uit ervaring zijn ontstaan:
Lezen of puzzelen... een fijne bezigheid, maar niet echt sociaal als je met meerderen bent.
Eten...... dat is erg leuk, maar geen urenvullende bezigheid. Ook is het niet zo geslaagd om dat te doen bij een hevig schommelende boot, want dan zie je om je heen steeds meer mensen vertrekken.
Drinken ... een goede bezigheid, maar wel een kostbare met al die lekkere mixdranken, zoals de "drivers dream".
Naar de show kijken.... heel erg leuk maar een grote aanslag op je gehoor.
Rondlopen, flaneren en mensjeskijken.... leuk als er geen windkracht 10 staat, want dan heb je al je aandacht nodig om op de been te blijven,
Tv schermen lezen..... dat hou je vijf minuten vol, want dan beginnen de beelden weer van voren af aan.
Buiten gaan kijken.... Alleen aan te bevelen als je de haven binnengaat, want anders zie je toch niets; er geen storm of regen is en je niet zo stom bent geweest om je jas in de auto te laten liggen.
In de hut gaan rondhangen.... en nogmaals proberen wat te lezen of te kletsen.
Winkelen.....iedere keer weer proberen iets origineels te vinden, in een winkel die altijd hetzelfde aanbod heeft en voor 80% is gevuld met drank en parfum.
Met je telefoon spelen..... iets van de laatste jaren, want eerst had je helemaal geen bereik op zee.
Maar met stip op nr. 1....Vervelen en melig doen.
Naar engeland "sliepen" we ook nog op de boot. Nou ja slapen, het staat hier niet voor niets tussen aanhalingstekens. Rustig in bed liggen is er meestal niet bij, want je slingert van de ene naar de andere kant. Als je geluk het dein je van hoofd tot voetenend, want als je zijdelings op en neer gaat heb je een gegoede kans naast je bed te belanden. Ook het gestamp van de motor is voor mij niet al te rustgevend en ik registreerde dan ook een beetje paniekerig alle veranderingen in het stationaire gebrom van de motor. Maar het moet gezegd, uiteindelijk zak je toch wel een beetje in slaap. Echter niet voor lang, want om half zes op zijn laatst wordt je er weer uitgehaald door een akelig vrolijke stem die luidkeels door de omroepinstallatie je in vier talen een goede morgen wenst.
En dan, als je dat allemaal overleefd hebt, en het interessant begint te worden omdat je de haven binnenvaart, dus er eindelijk iets te zien valt, moet je naar je auto. Dan sta je daar in het grote ruim, je ziet niets en kan alleen maar op het geluid af gissen wat er buiten allemaal gebeurt. Dat is echt balen. Het openen van het ruim komt als een opluchting, je ziet daglicht en voelt bijna weer vaste grond onder de autowielen. Hè, hè, het zit erop en in een grote rij, onder begeleiding van het personeel kan je de boot verlaten.
En dan, als je dat allemaal overleefd hebt, en het interessant begint te worden omdat je de haven binnenvaart, dus er eindelijk iets te zien valt, moet je naar je auto. Dan sta je daar in het grote ruim, je ziet niets en kan alleen maar op het geluid af gissen wat er buiten allemaal gebeurt. Dat is echt balen. Het openen van het ruim komt als een opluchting, je ziet daglicht en voelt bijna weer vaste grond onder de autowielen. Hè, hè, het zit erop en in een grote rij, onder begeleiding van het personeel kan je de boot verlaten.
Geschreven: 19 mei 2011
Dagtekening: 1999-2010