Gisteren zijn Karel en ik met Ingrid en Suzanne terug gegaan naar de plaats waar we in 1976 en 1977 onze vakantie hebben doorgebracht. Dat was toch wel een aparte ervaring. Vooral voor die twee meiden, omdat Karel en ik er een jaar of twee geleden al een keertje snel waren doorgereden. Nu hebben we er de tijd voor genomen en het is verbazend om te zien wat er na 30 jaar veranderd of juist niet veranderd is. Vooral ons vakantieadres was doel van de reis. Moeilijk te vinden was het niet, want ik wist nog precies waar het stond en foto`s had ik genoeg om het te herkennen.
In het verleden stond het bijna vrij. Er was een lang pad dat naar de straat beneden liep. Dat is intussen wel een beetje anders geworden. Het lag uiteraard nog steeds hoog, maar van een vrij uitzicht was geen sprake meer en het pad ernaartoe was helemaal verdwenen. Helaas zijn de foto`s niet uit dezelfde hoek gemaakt, maar met een beetje moeite is het wel te traceren.
In het verleden stond het bijna vrij. Er was een lang pad dat naar de straat beneden liep. Dat is intussen wel een beetje anders geworden. Het lag uiteraard nog steeds hoog, maar van een vrij uitzicht was geen sprake meer en het pad ernaartoe was helemaal verdwenen. Helaas zijn de foto`s niet uit dezelfde hoek gemaakt, maar met een beetje moeite is het wel te traceren.
De weg die onderlangs het vakantieappartement liep en loopt is nog steeds even druk en het hoekje bij de kerk is nauwelijks veranderd.
Toch was de achterkant of voorkant [het is maar net hoe je het bekijkt] nog het minst veranderd. De plek waar we de egel vonden is er nog steeds, hoewel de metalen afvalcontainer plaats gemaakt heeft voor klikoos.
Wat mij het best is bijgebleven is de berg achter het huis. Ik wilde graag nog eens boven om een kijkje nemen, maar heb toch wel even geaarzeld of ik het zou doen. Ingrid begon echter stoïcijns te klauteren en dat was het kleine duwtje dat ik nodig had. Er lagen nogal wat natte bladeren, dus was het best wel glad en het was een behoorlijke klim. In mijn herinnering en op de foto`s kan je zien dat er vroeger weinig bomen stonden en je een prachtig uitzicht op Eslohe had. Nu was er een behoorlijk bos wat in die 30 jaar aardig was aangegroeid. Eenmaal boven stond je op een kiezelplateau, waar zich middenop een grote boom bevond, met een vierkant hek eromheen. Op dat hek bevonden zich vier herinneringsplaten met namen voorzien van een geboorte- en sterfjaar.
Helaas was het hele monument nu vreselijk verwaarloosd. De boom was half dood en een grote tak, die van de boom was afgebroken, had het hek met de herinneringsplaten behoorlijk vernield. Een naamplaat lag er zelfs vanaf. Toch ben ik blij dat ik naar boven ben gelopen want het was het geweldig om op de plek te staan waar we allemaal zoveel leuke herinneringen aan hadden. Allereerst het vogelschieten van de schuttersvereniging. Een bord met een grote vogel werd naar boven gehesen en degene die uiteindelijk de vogel naar beneden schoot, was schutterskoning van dat jaar. Het evenement had in 1976 veel hollands publiek want ons vakantiehuis zat vol met landgenoten. Het jaar daarop had Josef Schulte, de eigenaar van het appartementenhuis, een soort barbecue georganiseerd. Met alle gasten ging hij op die berg “Igelbraten”. Een stuk vlees met aardappel werd in allumiumfolie gewikkeld en in een open vuur gebraden. Het was geweldig lekker en natuurlijk werd de drank ook niet vergeten. [Zie: Schutzenfest en Igelbraten-2009]
De Hauptstrasse van Eslohe was niet zoveel veranderd. Zoals zo vaak is er nu een rotonde bij binnenkomst van het stadje en ook is er een gloednieuwe weg dwars door “ons” paadje naar het zwembad gelegd. Heel veel kleine weggetjes waren niet meer te traceren en ook “mijn” fotogenieke kerkje kon ik niet meer vinden. De forellenhof die in mijn herinnering midden in het weiland lag, ligt nu langs een grote weg en last but not least het “Tretbecken” ligt hopelijk nog verborgen achter een gigantische woonwijk. Wij zagen het in ieder geval niet.
Toch was er nog een cruciale plaats die wat aandacht waard is. Dat was de supermarkt, die weliswaar wel van naam en waarschijnlijk ook van gebouw, maar zeker niet van plek was veranderd.
Dat foto`s naast elkaar leggen is leuk. Ik zal het in de toekomst zeker nog vaker doen, want hoewel ouder worden beslist niet een van de leukste dingen is in het leven, is het vergelijken tussen verleden en heden een leuke bezigheid, waarvoor je eerst een herinnering hebt moeten kunnen opbouwen. Daarbij heb ik in mijn leven veel foto`s gemaakt, wat mij dus materiaal genoeg geeft om dit spelletje nog jarenlang vol te houden.
Geschreven: Opperdoes, 6 december 2006
Dagetekening: zomer 1976 en 1977, december 2006