Geschreven: 13 maart 2012
Dagtekening: zomer 1997 en 2000
het, ook voor mij, één van haar vele tekeningen, maar toen ik hem zag maakte mijn hart een klein sprongetje. Dat was bekend!. Ik had daar in die nis zitten eten, toen we wij terug kwamen van ons bezoek aan haar woonhuis in Near Sawrey. De "Tower Bank Arms" is nog steeds een echte pub, vol met meubilair, zodat je je er in duidelijk hollands gezegd, je kont niet kon keren. Maar gelukkig konden we er, zoals in elke echte pub goed eten en tot mijn grote genoegen, waren er in het erkertje nog twee plekjes vrij. Het was een dag vol verbazingen.
We waren net op bezoek geweest in het woonhuis van Beatrix Potter genaamd "Hill Top" in Near Sawrey, wat vlak bij de Tower Bank Arms gelegen is. Ook daar liep ik in veel tekeningen van haar. Het werd in het huis ook duidelijk aangegeven. De tekeningen, die het betrof hingen aan de muur en zo werd ik geconfronteerd met de treffende gelijkenis.
Duidelijk blijkt dat Beatrix Potter de verhalen in haar direkte omgeving liet spelen en de locaties in de tekeningen waren zelfs na al die jaren duidelijk te herkennen. De tuin stond vol met bloemen en groente en mede door de stralende zomerdag bracht het me in een decor en sfeer die ook in haar verhalen terug te vinden is. Met een beetje fantasie kon ik Peter Rabbit, Benjamin Bunny, Jemina Puddleduck, Tom Kitten en de vele anderen tussen de planten hun avonturen zien beleven. Het deed me allemaal wel wat en lopende in het huis en de tuin begreep ik goed, waar ze de inspiratie voor haar mooie verhalen vandaan haalde. Jammergenoeg mocht ik in huis niet fotograferen, en moet ik dat gedeelte van het bezoek helemaal uit mijn herinnering schrijven.
Toch is het niet de enige keer dat ik
in een boek gelopen heb, want 4 jaar later kwam ik in Bodmin Moor.
Mijn medereizigers waren niet erg willig, maar ik hield voet bij stuk
en wilde een bezoek brengen aan de Jamaica Inn, de herberg waar
Daphne Du Maurier haar gelijknamige beroemde boek heeft laten spelen. De
situatie was heel anders. Het was koud en nat en er was geen mens te
bekennen. Wel stond er, net als in de roman, een snijdende koude
wind, die over de heidevelden joeg. Eenmaal in de herberg, hebben we
koffie gedronken en ik heb door de gelagkamer rondgelopen, om te
proberen iets van de sfeer in mij op te nemen. Het lukte tendele. Er
is een "Daphne Du Maurier room" en een "Smuggler's
Bar" maar het enige waar ik nog een beetje het verhaalgevoel
terugvond was bij de plaquette "On this spot Joss Merlyn was
murdered". Dat klopte wel want het was altijd herrie tussen de
smokkelaars. Toen ik daar stond had ik geen idee wie de beste man
was, want het was al een hele tijd geleden dat ik het boek gelezen
had, maar het zou ongetwijfeld één van de hoofdpersonen in het boek
zijn. Dat zou ik later wel eens uitzoeken.
Het was een kort bezoekje en niet zo
spectaculair als de ervaringen in het Lake Distrikt, maar ik vond het
meer dan de moeite waard. Voor de tweede keer liep ik binnen in een
boek en dat kan me niet vaak genoeg gebeuren.
