Vroeger gingen we naar de bioscoop om een film te zien.
Vroeger installeerden we ons met z`n allen op de bank en keken we tv.
Vroeger kregen wij ons nieuws via de krant of de radio.
Vroeger zaten we rond tafel en speelden we een kaartspel.
Vroeger kleurden we met kleurpotloden in een kleurboek.
Vroeger trokken we onze knip en betaalden met munten en biljetten.
Vroeger gingen we naar de flappentap en schreven een girocheque.
Vroeger schreven we brieven.
Vroeger tikten we op een schrijfmachine.
Vroeger stuurden wij wens- en kerstkaarten per post.
Vroeger schreven wij onze boodschappenlijst op een kladblok.
Vroeger lazen wij boeken.
Vroeger luisterden wij boeken via een cassettebandje.
Vroeger had je een fototoestel en brachten fotorolletjes weg.
Vroeger losten we kruiswoordpuzzels op uit een boekje of krant.
Vroeger luisterde je op de radio naar het weerbericht.
Vroeger trok je een parkeerkaartje.
Vroeger gebruikte je een autokaart als je de weg moest weten.
En nu? De jeugd mag het dan gewoon vinden, ik kan er nog steeds niet over uit. Een klein apparaatje is tegenwoordig voldoende om al deze handelingen te verrichten. En ja, je kan er nog mee bellen ook, dat is nog steeds hetzelfde gebleven. Die Edison, hij heeft wat ontketend. Zou hij inderdaad van
enthousiasme uit zijn graf gesprongen zijn of zou hij zich alleen maar hebben omgedraaid? We zullen
het nooit weten.
Begrijp me goed, velen zullen het nog op de “vroegere” manier doen hoor, maar ik stond versteld
hoeveel dingen er met één enkel klein apparaatje gedaan kunnen worden. En meer, want ik me ervan
bewust dat dit lang niet alles is. Maar goed, hier dacht ik net even aan en vond het leuk mijn gedachte
even op “papier” te zetten.
Geschreven: 9 september 2018
Dagtekening: jaren 90-nu