Op deze blog schrijf ik allerlei stukjes uit mijn jeugd, gezin en andere zaken, die mij op dat moment bezig hielden.
Op mijn tweede blog heb ik mijn creativiteit los gelaten. Was het eerst borduren en breien, nu is het bijna alleen nog maar haken wat me heerlijk van de straat houdt.
Avalon`s creablog: http://avalon022.blogspot.com/

Vanaf 2005 hou ik een digidagboek bij. Ik heb hierin over vanalles geschreven. Soms schrijf ik drie stukjes in een week en soms duurt het maanden voordat ik weer inspiratie krijg om iets op te schrijven. Dat kan dus vanalles zijn, heel persoonlijke dingen, wanneer ik niet lekker in mijn vel zit, herinneringen uit mijn jeugd en de tijd dat we met onze kinderen als gezinnetje samenwoonden, vakantie- of dagtripverhaaltjes, maar ook gekke, droevige of gewoon dagelijkse dingen die ik om mij heen registreer en waarover ik het leuk vind iets te schrijven. Alle verhaaltjes staan sowieso in pdf formaat ergens prive op laptop of externe schijf, maar ik heb besloten om zo langzamerhand alle verhaaltjes alsnog te publiceren op deze blog. Veel leesplezier.

Ps-1. Al bladerend door de onderwerpen zie ik nu [1-8-2013] dat het een rommeltje is geworden met de lettertypes en grootte van letters. Hoe dat komt weet ik niet. Wel weet ik dat ik ze zo niet gepost heb. Nu [26-2-2021] is het nog steeds niet veel beter. Het is jammer, dat ik niet meer grip heb op de lay-out van de stukjes. Maar goed, ik heb me helaas te houden aan de beperkte mogelijkheden. Het zij het zo, maar een rommeltje blijft het.

Ps-2. De bovenstaande foto is door mij genomen in een goddelijk rustige omgeving in de buurt van Säffle [Midden Zweden] in juni 2012.

donderdag 21 februari 2019

De Amsterdamse keuken uit mijn jeugd

Als ik eens geen zin heb om maar iets te doen, en dat komt helaas nog al eens voor, duik ik in mijn fotofile. Mijn hele leven in foto`s digitaal binnen handbereik te hebben is geweldig. Als inspiratiebron voor mijn stukjes heb ik ook nog een ideeënfile op onderwerp gemaakt en daaruit komen de bijgevoegde foto`s. Ik vind ze geweldig. Drie fotootjes uit de keuken van ons huis in Amsterdam.



Deze zijn ongetwijfeld door mijn vader genomen, want anno 1956, liep er nog geen enkel 11-jarig kind rond met een fototoestel. Wel vind ik het jammer dat hij ze alle drie vanuit dezelfde hoek heeft genomen. Hij stond in de deuropening met zijn rug naar de kamer, wat ook het meest logisch was voor een leuke foto, waarop uiteraard de personen het belangrijkste waren. Dat een dochter van hem, dat, ruim 60 jaar later, jammer zou vinden, kon hij natuurlijk ook niet weten. Rechts op alle foto`s bevond zich, dwars tegen de de buitenmuur aan, de deur naar de bijkeuken. Op de laatste foto kan je door het raam, nog [de toen] groentewinkel zien, waar wij tegenover woonden. Ook de gordijnen, opgehangen in V-vorm, zowel boven als onder vastgemaakt met een roe, waren een kenmerk van mijn moeder en waarschijnlijk ook van die tijd, want zowel in de keuken als bij de voor- en achterdeur werden ze zo opgehangen. En om bij de gordijntjes te blijven, de blauw-wit geblokte gordijntjes onder de planken en voor de kastjes herinner ik me nog goed. Hoe kan het ook anders, stereotyp voor die tijd.

Maar goed, de foto`s spreken voor zichzelf. Een prachtig beeld uit die tijd, waarvoor we tegenwoordig het woord "retro" te pas en te onpas uit de kast trekken. Er was dus al een geijser, het gasstel is nog een heel klein beetje te zien op de eerste foto links en afwassen ging overduidelijk nog gewoon met de hand. Ook zie ik de blauw-grijze emaillen Brabantia pannen met die wolkjes voor me, die op de eerste foto op de bovenste planken boven het aanrecht zijn geplaatst, maar net zo duidelijk is te zien, dat die, anno 1963, zijn vervangen door roestvrijstalen exemplaren.

Haha, het lijkt wel een plaatje van "Zoek de verschillen?", want ik ontdek ineens ook dat de tafel op de derde foto onder het raam is geplaatst. Zou er intussen een koelkast in ons huishouden zijn verschenen? Had je die al in 1963? Ik zal het nooit weten, want het is op de foto niet te zien en ik herinner me het ook niet meer. Maar dat maakt niet uit, er staat genoeg, wel op de foto`s, om er heerlijke sfeerplaatjes van te maken, ondanks het feit, dat ze er eigenlijk niet voor bedoeld waren.

Over de personen op de foto`s zal ik om privacy redenen niet veel zeggen, behalve dat het mijn moeder is die de afwas doet. En die opengeslagen koffers op de vloer? Dat zal wel werk geweest zijn van mijn vader, die net terugkomend van vakantie, nog even een fotorolletje wilden volschieten en daarmee, de keukenvloer zijn geheimen liet prijsgeven.