Dieren en auto`s
zijn geen beste combinatie. Er zullen weinig automobilisten zijn
wiens auto niet een keer met een dier in aanraking is geweest en dan
mag ik hopen dat het beest het er levend heeft afgebracht. Maar
zolang wij er met z`n allen ervan bewust zijn, dat de wereld niet
alleen van ons mensen is, gaat het hopelijk meestal wel goed. Niet
altijd, helaas, want ook ik heb tot mijn grote spijt ruim 10 jaar
geleden, een kat voor de auto gehad, die het niet kon navertellen.
Positief is wel, dat
er hier in Nederland, in de laatste jaren heel wat voorzieningen zijn
getroffen om de dieren te beschermen en nog beter is het, dat er, ten
koste van de autowegen, stukken natuurgebied van ons drukbevolkte
landje, zijn teruggegeven aan deze oorspronkelijke bewoners.
Het zijn vooral
zwanen en eenden die mij de meeste problemen hebben bezorgd. Twee
keer heb ik een vogel op de voorruit gehad. Op de oude Drechterlandse
weg kwam een zwaan van links. Jeetje wat zijn die vogels dan groot.
Maar het beest schampte de ruit en gleed er levend en vrij
ongeschonden vanaf. Op de Markerwaardweg ging het minder goed. Die
eend kwam van rechts, en ik zag de veren door mijn achterruit als een
ster uiteenwaaieren. Of het dier gelanceerd werd, of doorvloog, kon
ik in de korte tijd niet zien en ik heb dus geen flauw idee hoe het
met het beest is afgelopen. Stoppen was geen optie, want het was erg
druk en ik moest voor onze veiligheid, de keuze maken om door te
rijden. Het is en blijft moeilijk, want alles gebeurt in een
nanoseconde. Wel geloof ik, dat dank zij de schuine stand van de voorruit, deze vogels er redelijk goed vanaf zijn gekomen en mij slechts een vieze plek in mijn blikveld hebben bezorgd.
Enger
was het toen een hele eendenfamilie, tw moeder met een stuk of vijf
pulletjes, het nodig vonden recht voor mijn auto, de A10 noord over
te steken. Ik stopte, maar durfde niet eens te kijken wat er achter
en opzij van mij gebeurde. Dat was alleen maar “alarmlichten aan en
bidden”. Gelukkig waren mijn medeweggebruikers ook bij de les en
konden ze veilig de overkant bereiken. Een tweede keer op de
Markerwaardweg ging het ook goed. Ze hebben blijkbaar een goede
beschermengel bij de hand, want het is en blijft eng, die kleine
diertjes zo midden op de weg. Ook de zwanen, die op de foto, netjes
aan de kant van de weg lopen, vonden het een week daarvoor, leuk om
op deze plek te gaan oversteken. Daar ik gefocusd was op het verkeer
op de voorliggende rotonde en door hun nog bruine kleur, zag ik ze
laat en moest ik stevig in de remmen. Bloedjelink!
Een keer heb ik
zelfs schade gehad door toedoen van een dier. Waar het domme beest zo
ineens vandaan kwam was een raadsel, maar het verkoos om op onze
motorkap te crashen en daarbij het leven te laten. . Resultaat was
een dusdanige deuk, waarvoor de motorkap moest worden uitgedeukt en
overgespoten. Om de vraag op het schadeformulier “Opmerking
tegenpartij?”, moest ik vreselijk lachen, want probeer maar eens
een antwoord te krijgen van een dode vogel. Ook in de garage was die
merkwaardige reparatie blijkbaar blijven hangen, want toen dochter
Suzanne een maand of wat later een schade wilde laten repareren,
omdat ze een paaltje niet had gezien, kwam de opmerking: “Ohhh,
kwam je ook een vogel tegen?”
Maar het ergste wat
ik heb meegemaakt was met die arme kat. Ik heb het toen ik thuiskwam
meteen van me afgeschreven, want dat moest ik echt even kwijt.
“Waarom moest
die kat nou juist toen ik langsreed in Wervershoof tussen die auto`s
uitkomen. `t Arme beestje had geen schijn van kans. In die anderhalve
meter dat ik hem kon zien flitste hij onder de auto en voordat ik aan
remmen dacht zat hij er al onder. Hij was kansloos en ik eigenlijk
ook. Daar lag ie dan in de goot, langzaam doodbloedend en bijna onder
het busje waar hij onder vandaan kwam. De details zal ik iedereen
besparen, maar een leuk gezicht was het beslist niet. Hulde aan de
man van het bouwbedrijf Ruitenberg, die mij opving en een doek over
de kat legde, bij mensen aanbelde en de eigenaresse traceerde, waarna
hij haar het nieuws meldde en hielp de kat in een kartonnen doos naar
binnen te brengen. Ik moest echt wel even bijkomen en ik kan echt
niet uitleggen wat een beroerd gevoel het is als je dat arme beestje
door jouw toedoen, ook al kan je er niets aan doen, zo ziet liggen.
Gelukkig zag zij ook in dat ik er geen schuld aan had, maar dat
maakte de zaak beslist niet minder triest. Jezus, waarom kon hij nou
niet 1 seconde later oversteken. Dan was dit niet gebeurd. Ik zal er
mee leren leven, maar ik moet dit nu even van mij afschrijven.
Verdomme, verdomme, verdomme”.
[Wervershoof,
Simon Koopmanstraat, 9 maart 2006]
Toch is het niet
allemaal kommer en kwel, want als ik mijn foto`s eens doorkijk, zie
ik dat ik ook wel grappige momenten heb vastgelegd. Een ervan staat
hieronder en de zwaan van de foto had het goed bekeken. Ik riep nog
"He, joh, ga eens effe opzij!", maar het dier luisterde
niet en had nog een pittige tijd nodig om naar de kant te waggelen.
Brutale dieren kom
je ook tegen onderweg. Vooral op de parkeerplaats bij McDonals weten
allerlei vogels precies, dat daar lekkere hapjes te verschalken zijn
en zijn vooral de mussen het kind van de rekening., want zij zien de
lekkerste hapjes voor hun neus, weggekaapt worden, door de
superbrutale meeuwen. Ook verstekelingen zijn me niet vreemd.
Spinnen maken hun web tussen de spiegel en de deur en ze zien kans
nog kilometers lang te blijven plakken, voordat spin en diens
behuizing met een vaartje van de auto af vliegt. En hoe die slakken
zo hoog gekomen zijn weet ik nog steeds niet.
Ook verstekelingen zijn me niet vreemd. Spinnen maken hun web tussen de spiegel en de deur en het duurt kilometers, voordat spin en behuizing met een vaartje van de auto af vliegt. En hoe die slakken zo hoog gekomen zijn weet ik nog steeds niet.
Dit zijn maar enkele voorvallen met de vele dieren, die ik in de afgelopen ruim 20 jaar ben tegengekomen en dan spreek ik nog niet eens over eekhoorns, een pauw en de vele schapen in Schotland en Wales. Die hebben mijn auto gelukkig allemaal schadevrij overleefd.
Toch hebben vogels nog enig verweer. Ze zijn meesters in het onderschijten van je auto. Als je geluk hebt, is het alleen de ruit en dan hopelijk niet, die in het blikveld van de bestuurder. Maar het kan ook anders, want helaas weten de meeste vogels niet zo goed te richten. Dan is er jammergenoeg maar één optie. De wasstraat!
15 juni 2020
Dit stukje nog eens goed doorlezend op fouten, schiet me ineens het volgende droevige voorval weer te binnen. Een maand of twee terug ongeveer, reed ik ergens. Waar weet ik niet meer, want ik heb het zoveel mogelijk geprobeerd te verdringen. Ik moest ik volop in de remmen voor een eend met een serie pulletjes erachter. Ik stopte nog net op tijd, maar de tegenligger, met zo`n dikke fourwheel drive, had helemaal niets in de gaten, reageerde niet op mijn waarschuwingen en reed er vol op in. Met bonzend hart reed ik door, me voorhoudend dat ik dat zo snel mogelijk vergeten moest. Natuurlijk heb ik niet om me heen gekeken, want wat ik dan te zien zou krijgen, dat wilde ik echt niet. Daar was ik wel even misselijk van!
Dagtekening: 1997 tot heden.
