Vanaf 2005 schrijf ik korte stukjes in dit digitale dagboek. Dat kunnen er drie per week zijn, maar soms ook, schrijf ik maanden niet. Waarover ik schrijf, dat kan vanalles zijn. Heel persoonlijke dingen, wanneer ik niet lekker in mijn vel zit, herinneringen uit mijn jeugd en de tijd dat we met onze kinderen als gezinnetje samenwoonden, vakantie- of dagtripverhaaltjes, maar ook gekke, droevige of gewoon dagelijkse dingen die ik om mij heen registreer en waarover ik het leuk vind iets te schrijven. Op de foto hierboven sta ik, in de zomer van 1987 in de tuin van één van de grote herenhuizen in het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen. Daar stond een grote "spiegelbol", waarmee ik mezelf op de gevoelige plaat zette. Een selfie dus van ruim 35 jaar oud en ook van ver voordat dat het woord "selfie" werd uitgevonden. Erg scherp is de foto helaas niet, maar ja, wat kan verwachten van zo`n oude foto, die al heel wat heeft meegemaakt vanaf een opname op een 35 mm fotorolletje tot een computerbestandje in het digitale tijdperk. Toch vind ik hem nog steeds de moeite waard om hem eens in het zonnetje te zetten.

dinsdag 12 mei 2020

Rijbewijs verlengen in coronatijd

1. Als ik bij het gemeentehuis arriveer is het eerste wat me opvalt, dat er vlak bij het gebouw ruimte zat is, om te parkeren. In het oude "Normaal" stond het er altijd stampvol, dus was ik natuurlijk veel te vroeg, nog steeds gewend om 10 minuten zoektijd in te calculeren.

2. Ik heb een afspraak om 11.50 uur en loop over een uitgestorven Streekplein naar het gemeentehuis. Daar sta ik voor een dichte deur. Dat hij inderdaad afgesloten was, realiseerde ik me pas later, want ik heb altijd ruzie met die draaideur. Welk deel gaat nu open en welk niet, dat was altijd al een dingetje. Dit keer was hij dus echt dicht. Wat nu? Bellen? Ja, verhip, daar zit een bel.

3. Ik bel en inderdaad, na een tijdje wachten komt er een gemeentemeneer die de deur open gaat doen. Het is een smalle zijdeur en ik ga dus maar een gepast stukje naar achteren. Hij opent de deur en vraagt hem vast te houden, zodat hij niet voor mijn neus weer dichtklapt. Gemeentemeneer gaat achteruit en ik kan de deur door.

4. Dan moet ik mijn handen ontsmetten.

5. Ik loop naar het loket Burgerzaken waar een loketdame achter plastic zit. Ik overhandig na introductie mijn oude rijbewijs. Terwijl de loketdame de aanvraag verwerkt, sta ik wachten en realiseer me hoe vreemd alles is. Verder is het gebouw totaal stil en uitgestorven. Geen mensen in de gangen, geen kantoorpersoneel in de ruimte achter het loket en nog het vreemst van alles, die totale stilte. Als de aanvraag is verwerkt, ontsmet de loketdame een pen, want corona of niet, ik moet natuurlijk, als vanouds, mijn handtekening zetten. Na ook mijn emailadres op het formulier te hebben gezet en contactloos te hebben betaald, pak ik mijn oude rijbewijs weer terug en ga weer naar de uitgang.

6. Ik loop naar de deur en op gepaste afstand loopt de gemeentemeneer achter mij aan. Na wat verwarring vind ik een zwarte knop, maar die druk ik niet in voordat ik weer mijn handen weer heb ontsmet. Hehe, ik ben weer buiten, in de wetenschap dat mijn nieuwe rijbewijs met een weekje wordt thuisbezorgd.

Super geregeld gemeente Stede Broec, bedankt!



Geschreven: 12 mei 2020
Dagtekening: begin september-28 mei 2020