Gisterenmiddag in schitterend weer een rondrit gemaakt. Toen ik wegreed had ik nog geen flauw benul waar ik heen zou rijden, want ik had alle richtingen zo onderhand wel gehad. Wel zat ik een beetje te mopperen, dat mijn meest gebruikte excuus om even een ritje te maken, tw. een of ander onbelangrijk boodschapje, tijdens coronatijd is weggevallen. Maar ondanks dat, begon onderweg er in mijn hoofd een route te ontstaan. Eerst naar Middenbeemster, daar in het centrum linksaf, onder de A7 door en dwars door het centrum van Purmerend, waarna ik verdwaalde, omdat ik de weg door het Purmerbos niet kon vinden. Na bijna de helft van de buitenwijken van Purmerend te hebben gezien, zag ik, tot mijn verbazing, ineens de goede weg en reed door die smalle maar mooie weg door het Purmerbos en verder door de polder naar Edam.
Toen werd het spannend, want in de binnenstad van Edam was het wel even zoeken. In gedachte terugherleidend, van de vele keren dat ik de route al andersom had gereden, wist ik, dat ik de brede brug op het Damplein, waar je alleen te voet overheen kan, deze nu aan linkerkant zou moeten passeren. En zowaar, mijn interne radar werkte goed. Na her en der wat straatjes te zijn ingereden en hoeken omgeslagen, herkende ik de weg, en passeerde de bewuste brug aan de goede kant. Vlak daarna was het lachen. Op het smalle grachtje [Voorhaven] liepen twee obstinate eenden midden op de weg en ze waren beslist niet van plan het veld te ruimen voor dat grote ding wat een auto heet. Ik wachtte rustig af en ineens kwam daar een behulpzame meneer van een terrasje, die de eenden voor ons even voor on in de vijfde versnelling zette. Hij had net zo`n lol als wij en met een "Superbedankt!", reden we door. Nog nalachend, kwam ik tot de ontdekking, dat ik je juiste weg gevonden had, zodat we even later, langs de smalle dijk, richting Hoorn reden.
