"Wie weet dat er misschien een minuscuul klein beetje blauw bloed door mijn aderen stroomt"
Dat was het eind van mijn eerste stukje over genealogie, wat ik schreef in 2005, dus jaren geleden..Nu, na een maand ongeveer vanalles te hebben uitgespit op genealogie online en de Open Archieven, ben ik helaas nog steeds geen adel tegengekomen. Het zou nog kunnen, maar dan moet ik nog verder de geschiedenis in, en dat kan waarschijnlijk niet op het net. Misschien dat ik, op sites waar ik accounts moet aanmaken, nog iets verder kom, maar dat heb ik nog niet geprobeerd.
Het is voor mij een leuke bezigheid en een heerlijke vlucht uit de lastige werkelijkheid. Corona en de gezondheid van manlief binden me nogal aan huis, dus heb ik hiermee een mooie uitlaatklep. Ik besloot diverse lijnen uit te gaan zoeken. De lijn van den Bergh [mijn vader] en de lijn De Kluizenaar [mijn moeder] vormden de hoofdmoot. In het verleden had ik gelukkig alle gegevens, die ik zo her en der kreeg, bewaard, zodat ik, zowel van de kant van "De Kluizenaar" [via Wim Ridders] als van de kant van de "Van den Bergh" een basis had, om mee te beginnen. Die laatste kant is een apart verhaal. Ik had twee parentelen. Het eerste had ik al heel lang. Het kwam via mijn vader, die eens info had opgevraagd over een familiewapen, waavan hij dacht, dat het misschien wel bij hem hoorde. Nu ben ik wat dat betreft erg sceptisch, maar, ach, de info die erbij zat, komt mij nu goed van pas en klopt nog ook, want de gegevens, die ik zelf op internet vond, bevestigen dat. Het tweede parenteel vond ik bij toeval, via Google, ook op het net.
Hoe dat zo kwam, zal ik even uitleggen. Mijn opa kwam uit een gezin van 17 kinderen. Dat het er 17 waren was me niet bekend en het is ook het grootste gezin, dat ik, tijden mijn zoektocht, tot nu toe ben tegengekomen. Zelf vertelde hij mij vroeger dat het er 11 of 14 waren, dus waarschijnlijk heeft hij tijdens zijn leven, de kinderen die heel vroeg zijn overleden, uit zijn geheugen gebannen. Ook kan het zijn dat hij domweg de tel is kwijt geraakt. Maar dan nog, is het veel, en ik zie nu, op 75 jarige leeftijd pas, hoe het echt in elkaar zat. Sommigen namen zeggen met wel wat en sommigen heb ik inderdaad gekend, zodat ik bij diegenen, het niet kon laten, een persoonljke noot in het parenteel te zetten.
Maar goed, ik laat me afleiden en ga verder hoe ik dat parenteel vond. Ik was bezig dat enorm grote gezin in te tikken en zag ineens dat er bij Reimert [het tweede kind] , die zelf ook een heel groot gezin had, in 1912 twee kinderen, heel jong overleden in een maand tijd. Ik wilde weten of er soms een oorzaak was buiten het gezin om en ging googelen op "1912", "van den Bergh" en "Waardenburg". Het leverde niet het gewenste antwoord op, maar vond het bewuste parenteel, gemaakt door Victor Brans, die dus uiteindelijk dus heeeeeel verre familie van mij blijkt te zijn. Niet te verwonderen, gingen zijn tak en mijn tak in het gezin van mijn opa [met die 17 kinderen] uit elkaar, maar zijn gegevens zijn voor mij een eye-opener geweest en ik heb ze dankbaar in mijn familielijn ingepast. En..... als hij het toevallig zou lezen, Victor Bedankt!!
