Op deze blog schrijf ik allerlei stukjes uit mijn jeugd, gezin en andere zaken, die mij op dat moment bezig hielden.
Op mijn tweede blog heb ik mijn creativiteit los gelaten. Was het eerst borduren en breien, nu is het bijna alleen nog maar haken wat me heerlijk van de straat houdt.
Avalon`s creablog: http://avalon022.blogspot.com/

Vanaf 2005 hou ik een digidagboek bij. Ik heb hierin over vanalles geschreven. Soms schrijf ik drie stukjes in een week en soms duurt het maanden voordat ik weer inspiratie krijg om iets op te schrijven. Dat kan dus vanalles zijn, heel persoonlijke dingen, wanneer ik niet lekker in mijn vel zit, herinneringen uit mijn jeugd en de tijd dat we met onze kinderen als gezinnetje samenwoonden, vakantie- of dagtripverhaaltjes, maar ook gekke, droevige of gewoon dagelijkse dingen die ik om mij heen registreer en waarover ik het leuk vind iets te schrijven. Alle verhaaltjes staan sowieso in pdf formaat ergens prive op laptop of externe schijf, maar ik heb besloten om zo langzamerhand alle verhaaltjes alsnog te publiceren op deze blog. Veel leesplezier.

Ps-1. Al bladerend door de onderwerpen zie ik nu [1-8-2013] dat het een rommeltje is geworden met de lettertypes en grootte van letters. Hoe dat komt weet ik niet. Wel weet ik dat ik ze zo niet gepost heb. Nu [26-2-2021] is het nog steeds niet veel beter. Het is jammer, dat ik niet meer grip heb op de lay-out van de stukjes. Maar goed, ik heb me helaas te houden aan de beperkte mogelijkheden. Het zij het zo, maar een rommeltje blijft het.

Ps-2. De bovenstaande foto is door mij genomen in een goddelijk rustige omgeving in de buurt van Säffle [Midden Zweden] in juni 2012.

maandag 14 december 2020

Lampje

Nou het is gebeurd hoor. Wat er al dreigde aan te komen, wordt vanavond dus keihard aangekondigd. "Harde lockdown!". Die stomme mensen ook. Is het nou zo moeilijk even pas op de plaat te maken en zoals gewoonlijk moeten de goeden weer met de kwaden lijden. Kerstfeest vieren op een simpele manier is ook leuk! Ik zit verdomme al 9 maanden thuis en durf zowat de deur niet uit en de anderen maar feesten en de boel aan hun laars lappen.

Ik zag het al aankomen de laatste dagen. Het ging helemaal niet goed met de besmettingsaantallen, want ze rezen de pan uit. En dan al dat politiek overleg op de zondag, dat is serieuze kost. Ik hield de sluiting van niet essentiele winkels al als nr. 1 met stip in mijn achterhoofd.



En dan gaat zaterdagavond het lampje in mijn grote staande schemerlamp kapot. Het is de enige die ik gebruik, omdat ik de plafondlamp niet om mee te leven vind met zijn keiharde licht. Een nieuwe lamp is geen standaardlamp, die je even in de supermarkt koopt, want het is een ca. 12 cm lang glazen buisje, waarvoor ik toch echt naar de Gamma moest. Nou ja, niet erg, dat kan op zondag. En dan..... jahoor, heel voorspelbaar, zondagmorgen was het licht, en toen het weer donker werd, en de Gamma al bijna weer dicht was, had ik nog steeds geen lamp. Straal vergeten!.

Afgelopen nacht heb ik weer eens twee uur wakker gelegen. Om nou te meteen te zeggen dat het de lamp was die me wakker hield, is wel erg kort door de bocht, maar het speelde wel mee en toen ik dan uiteindelijk pas om 9 uur wakker werd, ging ik meteen in de startblokken. Met een papiertje, waarop ik de specificaties, die in de schemerlamp stonden, had opgeschreven en de kapotte lamp, reed ik om half 10 naar de Gamma. Ik ging de winkel in, vond de stelling en haalde er een gelijkvormig lampje uit. De specificaties op mijn papiertje, kwamen totaal niet overeen wat er op de verpakking stond en een rondlopende winkeldame, die ik natuurlijk niet verstond vanwege die rottige mondkapjes, gebaarde iets in de richting dat ze er niets van wist. Nou daar ben je dan klaar mee! Aangezien die max. 40 watt, die op mijn briefje stond, vrij laag is, nam ik de gok met een lamp, waar met 156 watt [de laagste van alle lampjes] , op stond, wetende dat er wel iets veranderd is aan die aanduiding in de afgelopem jaren. Voor de zekerheid nam ik ook de volgende in wattage mee, in het geval, dat het een nachtpitje zou blijken te zijn. Bij de kassa, werd mijn vraag of ik de tweede mocht ruilen, in het geval dat de eerste goed zou zijn, bevestigd en na een boze opmerking van dezelfde kassadame, omdat ik geen winkelwagen had meegenomen, liep ik de winkel uit. Ja dom, helemaal niet aan gedacht. Dat komt ervan als je, zoals ik, zelden in de winkels kom.

Thuisgekomen, stopte ik de lamp in de houder en tot mijn grote opluchting, zag ik het letterlijk het licht. Hij deed het. Wat nu te doen met die tweede lamp? Ja, precies, toch maar terug naar de winkel en omruilen voor dezelfde, als die ik al had. Een reservelamp is nooit weg!

Nu om 4 uur zit ik gelukkig met mijn vertrouwde licht dit stukje te tikken. De harde lockdown is een feit. De voorspelbare run op de winkels ook. De burgemeesters van de grote steden roepen al weer op niet naar het centrum te komen. Leren de mensen het nou nooit? Gelukkig was ik vroeg, zodat die drukte en een kerst in het donker me tenminste bespaard gebleven zijn!