Op deze blog schrijf ik allerlei stukjes uit mijn jeugd, gezin en andere zaken, die mij op dat moment bezig hielden.
Op mijn tweede blog heb ik mijn creativiteit los gelaten. Was het eerst borduren en breien, nu is het bijna alleen nog maar haken wat me heerlijk van de straat houdt.
Avalon`s creablog: http://avalon022.blogspot.com/

Vanaf 2005 hou ik een digidagboek bij. Ik heb hierin over vanalles geschreven. Soms schrijf ik drie stukjes in een week en soms duurt het maanden voordat ik weer inspiratie krijg om iets op te schrijven. Dat kan dus vanalles zijn, heel persoonlijke dingen, wanneer ik niet lekker in mijn vel zit, herinneringen uit mijn jeugd en de tijd dat we met onze kinderen als gezinnetje samenwoonden, vakantie- of dagtripverhaaltjes, maar ook gekke, droevige of gewoon dagelijkse dingen die ik om mij heen registreer en waarover ik het leuk vind iets te schrijven. Alle verhaaltjes staan sowieso in pdf formaat ergens prive op laptop of externe schijf, maar ik heb besloten om zo langzamerhand alle verhaaltjes alsnog te publiceren op deze blog. Veel leesplezier.

Ps-1. Al bladerend door de onderwerpen zie ik nu [1-8-2013] dat het een rommeltje is geworden met de lettertypes en grootte van letters. Hoe dat komt weet ik niet. Wel weet ik dat ik ze zo niet gepost heb. Nu [26-2-2021] is het nog steeds niet veel beter. Het is jammer, dat ik niet meer grip heb op de lay-out van de stukjes. Maar goed, ik heb me helaas te houden aan de beperkte mogelijkheden. Het zij het zo, maar een rommeltje blijft het.

Ps-2. De bovenstaande foto is door mij genomen in een goddelijk rustige omgeving in de buurt van Säffle [Midden Zweden] in juni 2012.

zaterdag 17 augustus 2024

Belfast, de stad en de film

Ik kijk niet zo vaak films, om het simpele feit, dat, ik me niet langer dan anderhalf of langer achter elkaar kan concentreren. Natuurlijk zou ik in delen kunnen kijken, maar dat lijkt me eerlijk gezegd, helemaal niets. "Hoe dat komt?". Vraag het me niet, want ik heb geen flauw idee. Gisterenavond lukte het echter wonderwel. Afgaande op de titel, had ik deze film een paar avonden terug al opgenomen en ik was er die avond dus eens goed voor gaan zitten. Toen ik hem gezien had, zat ik diep onder de indruk en nasnotterend op de bank, maar al tijdens de film, was ik in gedachte helemaal terug in Belfast. We liepen met z`n viertjes [Karel, Suzanne, Arie en mijn persoontje] op Donegall Place en later in de “Royal Ave”, een drukke winkelstraat in Belfast. 


Het begon al donker te worden en de verlichte etalages en straatverlichting weerspiegelden in het natte wegdek, waardoor het meer leek op een winkelstraat tijdens de kerstinkopen in december, dan op een druilerige zaterdagmiddag, half maart 1999, de tijd dat wij er waren. Er heerste een ontspannen sfeer. De onderhandelingen over vrede waren al een tijdje aan de gang en er was nauwelijks iets te merken van ”The Troubles”, zoals de Engelsen het zo fijntjes uitdrukken, die helaas al jaren aan de gang waren. Het enige wat we zagen, dat deed denken aan die verschrikkelijke gevechten, was één militair pantservoertuig, dat, ondanks, dat het ding me bijna van de sokken reed, een voertuig was, wat er op een drukke zaterdagmiddag in een winkelstraat, niet zou moeten zijn. Aan de andere kant, deed dat me natuurlijk wel weer realiseren, dat die rust niet zo vanzelfsprekend was.

Maar dan die film, die me teruggezogen heeft in die tijd. Hij heette, zoals ik al schreef, "Belfast" [uit 2021] en begint [ in kleur] met opnames vanuit een drone, die boven de grote “Titanic-scheepswerf” van Harland and Wolff hangt, waarbij die karakteristieke gele ijzeren stellages met de vermelding H & W erop, onder je door glijden. . Daarna wordt de film zwart-wit en zoomt in op een een straatje in een volkswijk in 1969, waarin Buddy als 9-jarig jongetje met zijn ouders, broer en zus, in een klein huisje woont. Het is 1969 en de onenigheid tussen de protestanten en katholieken begint serieuzere vormen aan te nemen. Buddy`s ouders zijn protestant, maar willen van de onenigheid liever niets te maken hebben. Zijn vader werkt ergens in de buurt van Londen en komt alleen in de weekenden thuis.

Schrijver van het verhaal en regisseur van de film is Kenneth Branagh, die ik eerder al zag in de fantastische rol van Wallander, en hij heeft in deze film, via de 11-jarige Buddy, zijn eigen jeugdherinneringen verwerkt. Een blik in de IMDB levert me nog een verrassing op. Ik zie dat zijn moeder wordt gespeeld door Caitriona Balfe, een naam, waarbij me ineens een lichtje ging branden. Ja, natuurlijk, Claire Beauchamp van de serie Outlander, waarvan ik vijf seizoen had gezien. Al kijkende zag ik nog een bekend gezicht en ik vroeg ik me ineens af, wie toch "Ma" was. Aarzelend dacht ik "Het lijkt Judy Dench wel" en dan meteen: “ Maar zo`n topactrice in een zo`n [toen nog voor mij] onbekende film, dat kan ik me nauwelijks voorstellen?”. Toch was ze het. Zo knap om toch nog te spelen, omdat ik weet hoe hard haar gezichtsvermogen achteruit is gegaan, op haar hoge leeftijd. 

Maar de absolute topper voor mij is Jude Hill, die op 11 jarige leeftijd Buddy speelt. Die kende ik uiteraard nog niet, want daar was hij nog veel te jong voor, maar ik zal hem nu niet snel meer vergeten. Wat een acteur, die jongen, daar zullen we vast nog meer van gaan zien en horen. Maar goed, natuurlijk ook alle eer aan alle anderen, die er met z`n allen zo`n schitterende film van hebben gemaakt. Het laatste wat ik nog wil vermelden, is het gebruik van de sfeervolle overgangen van kleur- [heden] naar zwart-wit opnames [1969], die de film nog een extra tijdsbepalende dimensie geven. Wat ik al schreef, ik was helemaal onder de indruk, zowel door de film, als door het "even terug”, naar een stad, waarvan ik het nog steeds heel bijzonder vind, dat ik er eens ben geweest. Dat wilde ik even kwijt, want het werd een Iers avondje, dat ik niet snel zal vergeten.
=======================================================================================================

Ps.1 blijkbaar was mijn enthousiasme over de film zo gek nog niet, want velen zijn het er duidelijk mee eens. Na wat googelen ontdek ik dat deze film, vele malen in de prijzen is gevallen, waaronder een een Oscar voor het beste originele scenario en een Golden Globe voor beste Script.

Ps2. Mijn foto van Belfast is niet best, maar ik koester hem. Van de schamele drie, die ik heb, is dit de enige, die wat van de stad laat zien en ik heb geen idee, waarom ik er maar zo weinig heb gemaakt. 1999 was natuurlijk nog predigitaal, dus ik denk dat daar de oorzaak ligt.

Ps3. De "filmfoto" heb ik even "geleend" van de IMDB. Er waren zoveel dezelfde, dus ik dacht, dat moet kunnen. Bedankt hiervoor!