Het werkelijke verhaal begint eigelijk pas vorig jaar. Op één van mijn ritjes, reed ik over de A7 terug naar de Afsluitdijk. Bij de afslag Bolsward Oost was ik de snelweg zat en ging de A7 af. Waarom? Geen idee. Ik kwam terecht op een rondweg om Bolsward en op het moment dat ik de indruk kreeg, dat ik in the middle of nowhere terecht gekomen was, zag ik ineens dat grote rode hart. "I ❤️ Bolsward". Huh? Verbaasd vroeg ik me af: "Dat hier, zomaar midden in het niks" en "Is Amsterdam ineens Bolsward geworden?". En met al die vragen in mijn hoofd, reed ik, een beetje verward, door. Toen ik dacht dat de weg er helemaal mee op hield, kwam ik via een bakstenen noodweggetje, midden in de aanlegwerkzaamheden van van de N359 terecht. Na eerst nog, door de chaotische bebording, fout te zijn gereden, vond ik mijn weg naar de A7 terug en reed naar huis. Toch bleef het daar niet bij, want wanneer het precies landde, weet ik niet meer, maar ineens was daar die verpletterende gedachte van: "Sufkop, die je bent, je had een foto moeten nemen!" Tja........
Maanden later speelde het allemaal nog steeds door mijn hoofd en erger, de verwarring kwam opzetten. Was het nou Bolsward of misschien Drachten. Om wat meer zekerheid te krijgen waar ik precies was geweest, reed ik de hele route via Google Streetview, wat me toch echt de bevestiging gaf, dat het Bolsward was geweest, maar dat grote rode hart kon ik op die foto`s helaas niet terugvinden. Dan bleef er natuurlijk nog maar één ding over. Teruggaan en de route over rijden. Dat deed ik maanden later, om er achter te komen, dat de N359 daar klaar was, maar het "I ❤️ Bolsward" er niet meer stond.
Weer wat maanden later kwam Suzanne naar mij toe want zij wilde een ritje naar Leeuwarden. Onder het Stephensonviaduct was een prachtige graffitti gemaakt van Joost Klein, waar zij, als fan, een foto van wilde maken. Als ik dan zou rijden, dan kon zij een foto maken, evt. zelfs uit het raam, want het was op Maps al te zien, dat het een behoorlijk drukke weg was, waar even de auto stilzetten geen optie zou zijn. En ik, altijd in voor een ritje, wilde dat maar al te graag. Na behoorlijk wat zoeken, want industriegebied De Zwette is groot, vonden we het viaduct en na er een paar keer onderdoor en heen en weer te hebben gereden, waren er voldoende foto`s gemaakt.
Uiteindelijk reden we in zuidelijke richting De Zwette af en ineens valt mijn oog op een zo wel bekend beeld, met het grote rode hart. Het stond links langs de weg, een beetje verborgen achter een rijtje bomen, dat wel, maar ik herkende het meteen. Ooh, zou dat mijn verloren "Bolsward-hart" zijn? Hoewel het de naam "Bolsward" verdwenen was en ik me niet goed meer herinner wat er dan wel op stond, ging ik bij de eerste stoplichten linksaf, want nou toen wilde ik het weten ook. Na even zoeken belandden we voor een dichte slagboom, waar achter zich een enorme grote en bijna lege parkeerplaat bevond. Helemaal aan het eind en dus heel ver weg, zag ik wat auto`s en het grote rode hart. Ook bij de slagboom, stond een dame met een geel hesje, die blijkbaar in dienst genomen was, om alleen mensen door te laten, die er wat te zoeken hadden en of het fotograferen van een hart, nou een goede reden zou zijn om ons door te laten, viel te betwijfelen. Ineens hoor ik rechts van mij de opmerking "Dat doe je niet hoor!!". Haha, ik kon het weten, Suzanne kent me goed en zag dus heel duidelijk weer een van die "gekke" invallen van haar moeder aankomen, wat ze, op z`n zachts gezegd, niet altijd even leuk vond. En ja, wat doe je dan, als een net opgevoede moeder?. Precies, Ik droop af, maar lekker zat het me niet.
Weer wat maanden later kwam Suzanne naar mij toe want zij wilde een ritje naar Leeuwarden. Onder het Stephensonviaduct was een prachtige graffitti gemaakt van Joost Klein, waar zij, als fan, een foto van wilde maken. Als ik dan zou rijden, dan kon zij een foto maken, evt. zelfs uit het raam, want het was op Maps al te zien, dat het een behoorlijk drukke weg was, waar even de auto stilzetten geen optie zou zijn. En ik, altijd in voor een ritje, wilde dat maar al te graag. Na behoorlijk wat zoeken, want industriegebied De Zwette is groot, vonden we het viaduct en na er een paar keer onderdoor en heen en weer te hebben gereden, waren er voldoende foto`s gemaakt.
Uiteindelijk reden we in zuidelijke richting De Zwette af en ineens valt mijn oog op een zo wel bekend beeld, met het grote rode hart. Het stond links langs de weg, een beetje verborgen achter een rijtje bomen, dat wel, maar ik herkende het meteen. Ooh, zou dat mijn verloren "Bolsward-hart" zijn? Hoewel het de naam "Bolsward" verdwenen was en ik me niet goed meer herinner wat er dan wel op stond, ging ik bij de eerste stoplichten linksaf, want nou toen wilde ik het weten ook. Na even zoeken belandden we voor een dichte slagboom, waar achter zich een enorme grote en bijna lege parkeerplaat bevond. Helemaal aan het eind en dus heel ver weg, zag ik wat auto`s en het grote rode hart. Ook bij de slagboom, stond een dame met een geel hesje, die blijkbaar in dienst genomen was, om alleen mensen door te laten, die er wat te zoeken hadden en of het fotograferen van een hart, nou een goede reden zou zijn om ons door te laten, viel te betwijfelen. Ineens hoor ik rechts van mij de opmerking "Dat doe je niet hoor!!". Haha, ik kon het weten, Suzanne kent me goed en zag dus heel duidelijk weer een van die "gekke" invallen van haar moeder aankomen, wat ze, op z`n zachts gezegd, niet altijd even leuk vond. En ja, wat doe je dan, als een net opgevoede moeder?. Precies, Ik droop af, maar lekker zat het me niet.
Eergisteren kreeg ik weer een appje van Suus. Of we even naar Leeuwarden konden, want zij had gezien, dat er op het archief, annex museum en bibliotheek, genaamd "Tresoar" een hele mooie afbeelding van Joost Klein stond en of we de truc van het Stephensonviaduct nog eens konden herhalen. En passant konden we dan nog even kijken of de afbeelding van Joost nog onder het dat viaduct stond en zo niet, wat er dan wel te zien was. Natuurlijk was ik, net als altijd, weer in voor zo`n ritje, dus gingen we gisteren weer met z`n tweetjes de Afsluitdijk over. Het was een mooie dag, ondanks het weer, dat het behoorlijk liet afweten. Om kort te zijn; de afbeeldingen op Tresoar waren schitterend, de Oldenhove is nog steeds even scheef en onder het Stephensonviaduct is Joost veranderd in de The Pink Panther. Allemaal even mooi. Maar het leukste was wel dat Suzanne ineens mijn hart zag. Het stond daar zomaar, zijn "I", helaas verloren in de tussentijd, maar wel met het grote rode hart, op een grasveldje bij de rotonde van de Groeneweg. En bij deze nog dank aan Suus, die, heel lief, zich heeft laten nat regenen voor een foto ervan.
Tijdens de rest van de dag leerde ik Noordoost Friesland kennen. Sumar, Feanwalden [nog meer Joost], De falom, Twijzel, Eastermar, Westergeast, Walterswald, Aldwâld, etc. Het zijn allemaal plaatsen waar we nog nooit van hadden gehoord en we zijn dan ook zeker van plan dit rondje nog eens over te doen bij wat beter weer.
[foto`s: Suzanne]
Tijdens de rest van de dag leerde ik Noordoost Friesland kennen. Sumar, Feanwalden [nog meer Joost], De falom, Twijzel, Eastermar, Westergeast, Walterswald, Aldwâld, etc. Het zijn allemaal plaatsen waar we nog nooit van hadden gehoord en we zijn dan ook zeker van plan dit rondje nog eens over te doen bij wat beter weer.
[foto`s: Suzanne]
