Vanaf 2005 schrijf ik korte stukjes in dit digitale dagboek. Dat kunnen er drie per week zijn, maar soms ook, schrijf ik maanden niet. Waarover ik schrijf, dat kan vanalles zijn. Heel persoonlijke dingen, wanneer ik niet lekker in mijn vel zit, herinneringen uit mijn jeugd en de tijd dat we met onze kinderen als gezinnetje samenwoonden, vakantie- of dagtripverhaaltjes, maar ook gekke, droevige of gewoon dagelijkse dingen die ik om mij heen registreer en waarover ik het leuk vind iets te schrijven. Op de foto hierboven sta ik, in de zomer van 1987 in de tuin van één van de grote herenhuizen in het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen. Daar stond een grote "spiegelbol", waarmee ik mezelf op de gevoelige plaat zette. Een selfie dus van ruim 35 jaar oud en ook van ver voordat dat het woord "selfie" werd uitgevonden. Erg scherp is de foto helaas niet, maar ja, wat kan verwachten van zo`n oude foto, die al heel wat heeft meegemaakt vanaf een opname op een 35 mm fotorolletje tot een computerbestandje in het digitale tijdperk. Toch vind ik hem nog steeds de moeite waard om hem eens in het zonnetje te zetten.

dinsdag 28 januari 2020

Butterflies

Geschreven: 31 juli 2012
Dagtekening: half september 1997



Als ik in de huiskamer in "mijn" stoel zit zie ik voor mij op de muur boven de televisie onze grote uit Wales afkomstige muurvlinders. Eigenlijk horen ze buiten, maar om het historische karakter van ons huis niet te verstoren, hebben we ze toen, hoewel ze volledig weerbestendig zijn, gewoon binnen op de muur bevestigd. Ik vind ze ook na 15 jaar nog steeds heel erg mooi en heb zeker nooit spijt gehad dat we toen voor ons doen zoveel geld hebben uitgegeven aan deze "luxe uitspatting". Natuurlijk zit er een verhaaltje aan vast.

Ik dwaal in gedachte terug naar september 1997 toen we voor de eerste keer met onze eigen auto tijdens de vakantie door Engeland en Wales toerden. Op een van die zwerftochten reden we door een klein plaatsje in Wales met de onuitsprekelijke naam Glyndyfrdwy. Ineens zag ik een kleine witte cottage, die helemaal overdekt was met felgekleurde aluminium vlinders en lieveheersbeestjes . Al gauw zag ik dat er in de uitbouw bij het huisje een werkplaats annex verkoop was van deze schitterende muurversieringen en natuurlijk moesten we daar eens even rond gaan kijken. Ook binnen zaten de vier muren van de uitbouw helemaal vol met vlinders en lieveheersbeesten, Wat een pracht! Dat ik daarvan iets mee naar huis zou nemen was meteen zonneklaar. Het probleem was alleen wat? Ik heb zeker een half uur lopen genieten en twijfelen welke ik wilde hebben. Ik kon niet kiezen, ze waren allemaal zo mooi. Uiteindelijk wonnen de vlinders, en daarvan bleven er twee over, waartussen ik ook geen keuze kon maken. Daarom zitten er nu dus twee vlinders bij ons op de muur.



Wat een geluk dat we met de auto waren, hoewel, voor de twee gammele dozen was door de al ruim aanwezige vakantiebagage, nauwelijks plaats. Met de trein hadden we ze echt nooit mee kunnen nemen. Een stomme gedachte natuurlijk, want als we een treinvakantie hadden gehouden, waren we daar nooit beland. Treintjes waren er genoeg in Wales, maar niet daar.


Nu 15 jaar later heb ik deze "vlinderman" via google nog eens opgezocht. De kleine cottage is nog redelijk hetzelfde maar de uitbouw is helemaal vernieuwd. Ook nieuw is de website, via welke de bestelde vlinders en lieveheersbeesten de hele wereld over gaan. Ook zie ik dat de collectie is uitgebreid met een mooie libelle. Toch blijft voor mij de vlinder nummer één.

Al rondtoerend in Nederland zie ik regelmatig vlinders op de huizen. Toch haal ik de "echte" er snel uit en met de echte bedoel ik die hele mooie felgekleurde vlinders, die gemaakt zijn door de "Original Butterfly Man" uit Glyndyfrdwy, uit dat kleine dorpje in Wales.


Aanvulling op 28 januari 2020
Dagtekening: zomer 2018

Na een heleboel toestanden in ons leven het afgelopen jaar, kom ik er nu eindelijk toe om mijn verhaal van de vlinders af te maken. Het was zomer 2018 en het zat me al tijden niet lekker, dat onze gekoesterde vlinders uit Wales, zomaar oneerbiedig in een bananendoos op zolder lagen. De voortuin was onderhanden genomen en we waren verlost van de in de weg staande vuurdoorn, tezamen met alle andere bomen. De tuin was bijna klaar, maar het liep allemaal niet zo lekker, en ik was bang, dat degene die de stenen had gelegd, er de brui aan zou geven. Hij was doof voor mijn smeekbedes, de boel op te ruimen en het verzoek om mijn vlinders even aan de muur te schroeven leek wel voor dovemansoren te zijn bestemd.

Ik wilde het zo graag. Na al die jaren, binnen in onze huiskamer te hebben gehangen, konden mijn vlinders, voor het eerst in hun leven, naar buiten en wel naast de voordeur van ons huis. Even een paar schroeven in de muur, moest toch niet zo moeilijk zijn, maar zelf de boormachine ter hand nemen, ging me eigenlijk ietsjes tever. Gelukkig heeft hij het uiteindelijk voor mij gedaan. Blij en zeer tevreden maakte ik dus onderstaande foto. Eindelijk! ons unieke souvenir aan de eerste zelfgereden rit door Wales, had een plekje buiten.




Geschreven: 31 juli 2012
Dagtekening: half september 1997