Sinds Karel een mobieltje heeft is het
een beetje eenvoudiger geworden. Hij kan me nu tenminste bellen als
hij klaar is. Dat was in het verleden wel anders, want toen kon ik
eigenlijk niets anders doen dan in de buurt een parkeerplekje zoeken
en af en toe eens kijken of hij al stond te wachten buiten. Nu heb ik iets meer vrijheid en ga
meestal even koffie halen bij MacDonald`s. langs de A7. Mopperaars
zeggen vaak dat de koffie daar niet te drinken is, maar ik vind die
lekkere sterke koffie prima. Wordt ik tenminste goed wakker.
Zo ook vanmorgen. Ik bestelde mijn
koffie en het vrouwtje achter de balie beantwoorde mijn bestelling
met een wedervraag. "Mag ik vragen hoe oud U bent?".
Ik: "Waarom wilt U dat weten?"
Zij: "Bent U 65+?"
Ik: "Ja"
Zij: "Dan moet U in het vervolg
seniorenkoffie vragen, dat is goedkoper".
Ik: "Dat is een goede tip, zal ik
doen. Ik heb het nooit geweten. Heel hartelijk bedankt."
Grinnikkend met de volle koffiebeker in
mijn hand liep ik naar een tafeltje. Wat zal ik doen? Me naar mijn
leeftijd gaan gedragen en mijn bol wol tevoorschijn halen om mutsjes
te gaan haken, of mijn tablet uit mijn tas halen en de gratis wifi
gaan gebruiken om mijn facebook items te gaan nakijken. Ik koos voor
het laatste.
Wachtende op de internetverbinding
bedacht ik me ineens wel iets anders. Ik vond het antwoord op iets
wat ik me al vaker had afgevraagd, als ik daar zat te wachten op een
belletje. Het was me altijd al opgevallen dat er meerdere
leeftijdsgenoten van hun krantje zaten te genieten met even zovele
koffiebekertjes op de tafel. Het antwoord was simpel, Die wisten
natuurlijk al veel langer van die goedkope koffie.