"Bizar",
een ander woord heb ik niet, voor de onderstaande ervaring! Wat was
het geval. Ik zit op nieuwjaarsdag met de voeten op tafel, heel
rustig film te kijken. Een bijzonder jonge Jenny Agutter is Bobby, in
de The Railway Children wat mij dus vertelt dat dit de eerste versie
van de film is uit 1970. Niets bijzonders tot nu toe. Op een gegeven
moment zie ik de dokter uit het verhaal "zijn" huis uit
komen en via de tuin, naar zijn koetsje lopen. Terwijl hij het kleine
bordes afloopt, dat naar het lager gelegen pad voert, zie ik tussen
het huis en het pad een schuin aflopend grasveldje. Het was maar een
fractie van een seconde in beeld maar op dat moment flitst er
herinnering door mijn hoofd. "Het lijkt wel het grasveldje voor
het huis van de Bronte Sisters". Wij zijn daar eens geweest,
tijdens een vakantie in Yorkshire, maar waarom nu juist op dit
moment, die gedachtenflits aan dat kleine grasveldje daar, door mijn
hoofd schiet, daar heb ik geen idee van. Sterker nog, toen ik er eens
goed over na ging denken, kwamen de beelden uit de film en mijn
werkelijke herinnering helemaal niet overeen.
Terwijl ik de film
verder keek, liet het me niet los. "Waarom?”. Klopt dit?".
"Is dit inderdaad de plek, waaraan ik dacht?". Het werd zo
erg, dat ik de draad van het verhaal begon kwijt te raken en het
eigenlijk best eng begon te vinden. "Nooit meer heb ik aan die
plek gedacht en dan nu ineens?"
Toen de film bijna
afgelopen was, was ik het zat. Ik pakte mijn telefoon en googelde de
IMDB [filmdatabase], mijn trouwe steun en toeverlaat en ook de enige
die soms aandacht schenkt aan lokaties van films. Tot mijn stomme
verbazing bleek, dat het stuk, waar ik zo mee in mijn maag zat,
inderdaad was opgenomen bij het huis van de Bronte Sisters. Ik was
helemaal verbluft. Mijn herinnering had gelijk, maar in mijn hoofd,
klopte er niets van. In mijn herinnering was die tuin veel weidser en
er stond ook geen muur omheen. Misschien was de tuin van de pastorie
wel helemaal niet de plek waar ik was geweest, maar dan blijft de
vraag, “Waarom dacht ik daar dan aan, toen ik dat beeld zag?”.
Een diepe zoektocht
door mijn vakantiefoto`s leerde me, dat ik op 18 september 1997 in
Haworth ben geweest. Ik heb foto`s van het station van de Keighly and
Worth Valley Railway [aan welke lijn de film is opgenomen], maaar van
het grasveldje bij de pastorie waar de Brontë Sisters hadden gewoond
is in die fotoserie niets terug te vinden. Wel herinner ik me dat ik
een huis heb gevonden, en daar op een herinneringssteen, die in het
gras lag, een tekst heb staan lezen. Verder herinner ik me vaag dat
het niet erg bijzonder was allemaal en het te donker was om een goede
foto te maken. Mijn geheugen wist het schijnbaar nog precies en liet
me dat dan ook heel fijntjes even merken. Eng hoor, maar het bewijst
maar weer eens, dat hersenen rare streken met je kunnen uithalen. Een
herinnering die niet klopt ben ik wel gewend, maar een herinnering
die zo feilloos klopt, en dan, na diep nadenken, volgens mij helemaal
niet klopt, vind ik op z`n zachts gezegd maar raar.
