Op deze blog schrijf ik allerlei stukjes uit mijn jeugd, gezin en andere zaken, die mij op dat moment bezig hielden.
Op mijn tweede blog heb ik mijn creativiteit los gelaten. Was het eerst borduren en breien, nu is het bijna alleen nog maar haken wat me heerlijk van de straat houdt.
Avalon`s creablog: http://avalon022.blogspot.com/

Vanaf 2005 hou ik een digidagboek bij. Ik heb hierin over vanalles geschreven. Soms schrijf ik drie stukjes in een week en soms duurt het maanden voordat ik weer inspiratie krijg om iets op te schrijven. Dat kan dus vanalles zijn, heel persoonlijke dingen, wanneer ik niet lekker in mijn vel zit, herinneringen uit mijn jeugd en de tijd dat we met onze kinderen als gezinnetje samenwoonden, vakantie- of dagtripverhaaltjes, maar ook gekke, droevige of gewoon dagelijkse dingen die ik om mij heen registreer en waarover ik het leuk vind iets te schrijven. Alle verhaaltjes staan sowieso in pdf formaat ergens prive op laptop of externe schijf, maar ik heb besloten om zo langzamerhand alle verhaaltjes alsnog te publiceren op deze blog. Veel leesplezier.

Ps-1. Al bladerend door de onderwerpen zie ik nu [1-8-2013] dat het een rommeltje is geworden met de lettertypes en grootte van letters. Hoe dat komt weet ik niet. Wel weet ik dat ik ze zo niet gepost heb. Nu [26-2-2021] is het nog steeds niet veel beter. Het is jammer, dat ik niet meer grip heb op de lay-out van de stukjes. Maar goed, ik heb me helaas te houden aan de beperkte mogelijkheden. Het zij het zo, maar een rommeltje blijft het.

Ps-2. De bovenstaande foto is door mij genomen in een goddelijk rustige omgeving in de buurt van Säffle [Midden Zweden] in juni 2012.

zaterdag 5 september 2020

Even stoom afblazen

 Ik zocht een prullebakje wat goed afsloot, want mijn keuken wordt momenteel geteisterd door de fruitvliegjes. Nou weet ik ook dat zaterdagmiddag niet de slimste tijd is om even naar de Action te gaan, maar ik kwam er langs, dus dacht ik "Even kijken of het kan". Pal voor de deur kon ik parkeren, en met het idee, dat het wel meeviel, draaide het vrije parkeervak in. Bij de deur stond niemand, dus liep ik naar binnen met de gedachte, dat het eigenlijk wel erg vervelend is, dat verplichte karretje, want ik was er bijna zeker van dat die aankoop niet zou lukken en ik wilde eigenlijk alleen maar even kijken wat er was. Toen ik toch, braaf op afstand, stond te wachten op het laatste karretje, liep er iemand vlak langs mij heen om het net vrijgekomen karretje te pakken, waar ik op stond te wachten. Ik maakte een opmerking en zowaar die kwam binnen. De vrouw blies gelukig, zonder veel commentaar, de aftocht. Ik liep met karretje naar binnen. Er waren geen desinfectiespullen, dus moest ik, helemaal niet op mijn gemak, met een "vuil" karretje de winkel in.

Het was druk en in de bocht aan het eind van van de gang stonden twee mensen heerlijk te kletsen. Die waren duidelijk samen op stap en hadden ook, volgens de regels, beiden een karretje meegenomen. Dat ze met de kletspraat en die karren, de boel stonden te blokkeren hadden ze waarschijnlijk helemaal niet door. De prullebrakjes die ik zocht, hadden ze niet, dus moest ik met die lege kar, via de kassa, de winkel weer uit. Laverend door de drukte kwam ik bij de kassa, waar een behoorlijke rij wachtenden stond. Even passeren met die kar, daar was geen denken aan. Veel te krap en dan die rotkar. Het wachten werd een potje territorium verdedigen, want anderhalve meter ruimte is een mooi gat om voor te dringen. Intussen was het bij de deur ook druk geworden. Van de regel om "alleen" boodschappen te komen doen hadden die gezinnen duidelijk nog nooit gehoord. Ze blokkeerden in grote getale de in/uitgang en zelfs de kassadame lukte het niet om ze een halve meter uit de ingang te krijgen. Helemaal beduusd en mopperend ben ik er tussendoor gegaan en in de veiligheid van mijn auto heb ik allereerst mijn handen eens goed gedesinfecteerd. Dat was eens en nooit meer op zaterdagmiddag. Corona of niet.