Vanaf 2005 schrijf ik korte stukjes in dit digitale dagboek. Dat kunnen er drie per week zijn, maar soms ook, schrijf ik maanden niet. Waarover ik schrijf, dat kan vanalles zijn. Heel persoonlijke dingen, wanneer ik niet lekker in mijn vel zit, herinneringen uit mijn jeugd en de tijd dat we met onze kinderen als gezinnetje samenwoonden, vakantie- of dagtripverhaaltjes, maar ook gekke, droevige of gewoon dagelijkse dingen die ik om mij heen registreer en waarover ik het leuk vind iets te schrijven. Op de foto hierboven sta ik, in de zomer van 1987 in de tuin van één van de grote herenhuizen in het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen. Daar stond een grote "spiegelbol", waarmee ik mezelf op de gevoelige plaat zette. Een selfie dus van ruim 35 jaar oud en ook van ver voordat dat het woord "selfie" werd uitgevonden. Erg scherp is de foto helaas niet, maar ja, wat kan verwachten van zo`n oude foto, die al heel wat heeft meegemaakt vanaf een opname op een 35 mm fotorolletje tot een computerbestandje in het digitale tijdperk. Toch vind ik hem nog steeds de moeite waard om hem eens in het zonnetje te zetten.

dinsdag 15 september 2020

Prinsjesdag

Dinsdag 15 september 2020

Wat is dat toch met 2020. Ook vandaag is het weer merkwaardig en bizar. Het houdt niet op. Niet alleen corona zorgt voor onvoorspelbare gebeurtenissen, want ik zit hier om kwart voor zes in de schaduw van de achtertuin, met mijn laptop op mijn knieën dit stukje te tikken. Het is nog steeds 28 graden, zodat de voortuin voorlopig nog een no-go-area blijft. Veel te heet! Dat dus is het zoveelste weerrecord dit jaar.


Maar, ondanks dat hele mooie weer, heb ik dat paradijsje een uurtje verlaten en de tv aangezet. Niet alleen vanwege dat recordbrekende weer en corona, zal 15 september 2020 de geschiedenisboeken in gaan, want het was ook prinsjesdag. De derde dinsdag in september! Wat zou het allemaal mooi geweest zijn, in dit stralende weer. Helaas gooide corona roet in het eten. Geen kleurige rijtoer met koetsen en paarden, geen Ridderzaal en geen uitbundige "gekke hoedjesparade" dit keer. Maar wel mondkapjes en 270 regeerders, keurig anderhalve meter uit elkaar gezeten in de Grote of St. Jacobskerk in Den Haag. De intro van de troonrede was mooi, met een verwijzing naar de bijzondere dodenherdenking op de Dam, een blijk van medeleven aan allen die naasten hebben verloren en hulde aan alle harde werkers in de zorg, supermarkten en andere cruciale beroepen. Helaas zijn de voorspellingen voor komend jaar, hoe kan het ook anders, somber. Maar goed, met pessimisme schiet ik [en de wereld] niets op. We zullen het meemaken komend jaar. Misschien valt het nog mee!