Vanaf 2005 schrijf ik korte stukjes in dit digitale dagboek. Dat kunnen er drie per week zijn, maar soms ook, schrijf ik maanden niet. Waarover ik schrijf, dat kan vanalles zijn. Heel persoonlijke dingen, wanneer ik niet lekker in mijn vel zit, herinneringen uit mijn jeugd en de tijd dat we met onze kinderen als gezinnetje samenwoonden, vakantie- of dagtripverhaaltjes, maar ook gekke, droevige of gewoon dagelijkse dingen die ik om mij heen registreer en waarover ik het leuk vind iets te schrijven. Op de foto hierboven sta ik, in de zomer van 1987 in de tuin van één van de grote herenhuizen in het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen. Daar stond een grote "spiegelbol", waarmee ik mezelf op de gevoelige plaat zette. Een selfie dus van ruim 35 jaar oud en ook van ver voordat dat het woord "selfie" werd uitgevonden. Erg scherp is de foto helaas niet, maar ja, wat kan verwachten van zo`n oude foto, die al heel wat heeft meegemaakt vanaf een opname op een 35 mm fotorolletje tot een computerbestandje in het digitale tijdperk. Toch vind ik hem nog steeds de moeite waard om hem eens in het zonnetje te zetten.

dinsdag 1 november 2022

Origami spreuken

Ik heb boven drie mappen met insteekhoezen staan. In één van die mappen zitten ruim 20 Aviertjes met spreuken, in combinatie met soms hele moeilijke en platte origami modellen. Die heb ik jaren geleden gemaakt, toen ik nog actief bezig was met deze papiervouwtechniek. Dat was in de jaren `80 en begin `90. In de andere twee zitten ook Aviertjes, maar daarop staan kleine borduurwerkjes, die ik later ben gaan maken, toen ik geen grote borduurwerken op de muur meer kwijt kon. [Zie: "Borduurboeken"]

Jammergenoeg staan die boeken, zoals ik al schreef, op zolder en om ze toch nog een beetje in mijn buurt te hebben, heb ik alle bladen ingescand en op de computer gezet. Ze zijn dan een beetje dichterbij en kan ik er digitaal mee aan de gang. Zoals nu, dat ik een fotocollage maakte van alle spreuken. De meeste teksten komen uit mijn twee boekjes met haiku`s, want in die tijd moest Google nog worden uitgevonden.

Wat de colligrafie betreft kan ik vertellen, dat ik een jaartje cursus heb gedaan, met een [vind ik] teleurstellend resultaat. Dat lag beslist niet aan de docent, maar voor de volle 100% aan mij, want ik kwam er al snel achter dat het niet echt mijn ding was. Het was wel leuk het eens gedaan te hebben, en voor deze bladen, kwam die kennis ook wel goed van pas, maar ik heb mij werk nooit echt mooi gevonden. Toch heb ik met deze bladen aan menige tentoonstelling meegedaan. .

Dat was het wel zo`n beetje, want echt veel valt er verder niet over te vertellen. De foto`s spreken voor zich.

 


Geschreven: 23 september 2020 [herschreven: 1 november 2022]
Dagtekening: eind jaren `80